Freyja - 01.12.1904, Blaðsíða 26

122.
FREYJA
VII.
En kveö þú, sem vindur á vogi,
þín varSstöðva ný-ortu ljóö,
og sólkomu ljósbogans logi
slær leyftri í kringum þinn ÓS.
Þú ert ekki ,, lœrður og loginn
svo liggir þú agninu við,
þá ,,köllunin“ kinnúskasogin
er komin með öngul á mið.
Þín mat-list ei tálbeitu tekur,
þin trúgirni á landfiótta snýr,
en hugmóð í hjarta þér vekur
hver hljómur, er strenginn þú knýr.
Og kveddu burt skrípi og skussa
og skugganna náttförlan draug,
og kýr-hala háisbundna þursa
og hvern, sem til nafnsins síns laug.
Ver frjáls eins og vindur um voga,
meS víðsýni djúpt eins og sœ,
meS hreinlyndi heitt eins og loga,
og hreint eins og nýfallinn snæ.
Kristinn Stefánsson.
TIL HENNAR.
I.
I vöku draumi löngum lít ég þig,
og lífsmagn hlýt í ástarbrosi þínu,
en tárin, sem þú feldir fyrir mig
ég finn sem eldlegt regn í hjarta mínu.
II.
Broshýr vaknar vonin mín
í vöggu bernsku sinnar,
þegar Ijúfast ljós þitt skín
á lífsblóm sálar minnar.
Sig. Júl. Jóhannesson.
3-