Freyja - 01.12.1904, Qupperneq 9

VII.
FREYJA.
I 2 I
3-
Eítir aö hafa sagt þetta, hvarf öldungurinn sjónum hans.
Næsta morgun skipaði Assarkhadon aö láta lausan Lailei kon-
ung og alla, sem eftir liföu af hermönnum hans. Aftakan skyldi
þar með hœtta.
A þriðja degi kallaði hann son sinn Assarbonipal fyrir : ig og fékk
honum ríkið í hendur,en fór sjálfur út í skóg til að hugsa um allt sem
hann hafði heyrt og séð og lœrt. Eftir það gekk hann um borgir
og boei, eins og förumaður og prédikaði fyrir fólkinu þann sann-
leik, að allt lífið vœri eining og að mennirnir skaði sjálfa sig ein-
ungis, þegar þeir œtli að skaða aðra.
TIL
SIGURÐAR JÚL. JÓHANNESSONAR
— Um Dr. D. I V. Fiske.—
Þó varlega vísunum mínum
ég vogi að nafninu hans,
sem langframa vinsældir vann sér
míns vinfasta, minninga lands.
I íslenzkri örbyrgð, úr ljóði,
á ástfólgnu gröfunum, vér
oft hlóðum þó merki til minja—
það marmari’ og gull okkar er.
Og leiddur er Fiske’ ekki liðinn,
in lokaða gröf hans er tóm,
frá moldum hans minningin kallar
um mannheim í lifandi róm:
,,Rís velviljans öld, yfir veröld,
með vinfengi brúa þú höf!
Fram Nýár og ljóð yfir lön*lin,
með ljós kringum vöggur og gröf!‘ ‘