Freyja - 01.12.1904, Blaðsíða 24

FREYJA
VII. 5.
120.
Til Rósu Pálsdóttur Dalmann.
(Á afmælisdcgi hennar.)
Tuttugu ár og eitt,
og ekkert mis-stigi5 spor,
en döggin á rósum um dagmála-skeiö, —
svo dýrölega endar þitt vor.
Blómstur og sumarsól,
og svalandi vestan blær,
og gull-epli fögur á grænum meiö,—
svo glaðleg er framtíö þín, mœr.
Hjartað svo hreint og traust,
,,og heilsuroöi á kinn, “
og minnið og nœmið og ménntunar-þrá,—
svo mikill er fjársjóður þinn.
Brautin er slétt og bein,
og blómstur í hverjum runn,
svo fléttaðu’ úr sóleyjum sigurkrans,
unz síginn er röðull við unn.
Frænka mín fríð og góð,
fögnuð það veitir og þor:
Að hafa svo endað sitt æsku-skeið,
að ei sjáist mis-stigið spor.
Vertu því létt í lund,
því lífið þig kyssir á kinn,
og safnaðu rósum, við æskunnar ós,
í elskunnar blómsturhring þinn.
J. Magnús Bjarnason.