Morgunblaðið - 15.03.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. MARZ 1983
„Makur' v/créur o& hafa hrakanrv cx,
t'il Cj£> Qeta rr\c*\cxh gæsif "
HÖGNI HREKKVlSI
Fyrirbyggjandi slysavarn-
ir allsendis ófullnægjandi
„Snjókarl“ skrifar 6. mars:
„Velvakandi.
Þó að skíðasnjórinn hafi verið
af skornum skammti síðan í janú-
ar, virðast margir Bláfjallaskíða-
kappar sammála um að laga hefði
mátt brekkurnar þar mun betur
en gert hefur verið. Nær hefði ver-
ið að nota snjótroðarana og láta
þá gera gagn, í stað þess að hafa
þá standandi í kyrragangi og
menga hið ferska fjallaloft sem
við erum komin til að njóta.
Aðfararnótt sunnudagsins 6.
mars féll langþráður snjór og voru
fjöllin hin fegurstu, þegar komið
var uppeftir um morguninn. Ekki
að furða, þótt menn væru í sól-
skinsskapi. En svo héldu margir
daprir í bragði í bæinn, með stór-
skemmd skíði, eftir að vera búnir
að lenda á grjóti. Þeim sem til
þekkja fannst sem starfsmenn
svæðisins hefðu getað forðað
mörgum frá því að eyðileggja
skíðin sín, einfaldlega með því að
loka varasömustu brautunum og
merkja verstu kaflana með flögg-
um.
Það er mikil mildi, að ekki
skyldi hljótast stórslys þennan
sunnudag, en vonandi verður úr
þessu bætt, jafnvel þótt bæti á
snjóinn. Fyrirbyggjandi slysa-
varnir eru allsendis ófullnægjandi
á skíðasvæðum hér á landi. Þarf
dauðaslys til að vekja þá sem bera
ábyrðina?
I haust birtist fögur yfirlýsing
frá Bláfjallanefnd — um bann við
snjósleðaakstri á fólkvanginum
fyrir innan (suðvestan) Eldborg.
Lögreglan kveðst ekki eiga að
sinna löggæslu af því tagi að
meina snjósleðamönnum að þvæl-
Um afskipti Verð-
lagsstofnunar af
gjaldskrá Landleiða
Jóhannes Gunnarsson skrifar f.h.
Verðlagsstofnunar:
í Velvakanda 8. mars sl. spyr
Grétar Bachmann um afskipti
Verðlagsstofnunar af gjaldskrá
Landleiða hf. (þ.e. fargjöld á leið-
inni Reykjavík — Kópavogur —
Garðabær — Hafnarfjörður).
Vegna þessa er rétt að taka fram
að Landleiðir hf. sækir um hækk-
anir til verðiagsyfirvalda og hefur
raunar gert á undanförnum árum.
Síðast var samþykkt 25% hækkun
til Landleiða hf. og gilti sú heimild
frá 10. febrúar sl.
ast um í svigbrekkum eða þvert
yfir eða í göngubrautum, og vísar
á starfsmenn fólkvangsins. Ekki
er mér kunnugt um, að þeir hafi
svo mikið sem lyft litla fingri til
að sinna þessum hluta starfs síns.
En á meðan snjósleðaakstur við-
genst í skíðaparadís okkar, lái
okkur enginn, þótt við séum
óhress, eða réttara sagt fokvond.
Snjósleðaakstur er bannaður
alls staðar annars staðar í heimin-
um, þar sem skíðamenn hafa feng-
ið sér úthlutað útivistarsvæðum.
Fyrst reglugerðir eru til um þetta
efni, ætlumst við til, að þeim sé
fylgt eftir og að mannskapur sé til
staðar til að líta eftir því, að svo sé
gert.
Áhugi í skíðagöngu hefur farið
ört vaxandi og ekki að ástæðu-
lausu, þar sem þessi íþrótt gefur
mönnum mun betra tækifæri til
alhliða líkamlegrar áreynslu held-
ur en svigið (tala nú ekki um, með-
an 80—90% dvalartímans í Blá-
fjöllum fer í bið eftir lyftum). Þess
vegna eru þeir margir sem þægju
með þökkum að fá fjölbreyttari
göngubrautir en nú er boðið upp á,
þar sem landslagið væri nýtt í
þeim tilgangi að fá brattari brekk-
ur upp og niður undir brautirnar,
ekki bara marflatt land. Þarna
gætu starfsmenn fólkvangsins
einnig komið til móts við okkur og
stuðlað þannig að auknum áhuga
á skíðagöngu. Einnig mætti leggja
slíkar brautir inn á Hellisheiði,
inn Innstadal og upp á Hengil og
til baka. Möguleikarnir eru vissu-
lega margir. Það þarf aðeins að
koma almenningi á sporið.
Hið stopula veðurfar hérna hjá
okkur setur svo sannarlega strik í
reikninginn að því er snertir
möguleika til skíðaiðkunar. Við
erum þakklát fyrir það starf, sem
unnið er til að gera okkur kleift að
stunda þessa íþrótt. Þó væntum
við þess, að vinsamlegar ábend-
ingar og tillögur til úrbóta séu
teknar alvarlega. Það er öllum
fyrir bestu og eykur ánægju okkar
við þessa landsins bestu fjöl-
skylduíþrótt.
Með þökk fyrir birtinguna."
Þessir hringdu . . .
Um frambjóð-
endur í fjöl-
miðlum
Kjósandi hringdi og hafði
eftirfarandi að segja: — Það
hefur verið regla á undanförn-
um árum, þegar kosningar
hafa farið fram, að frambjóð-
endur væru yfirleitt ekki í fjöl-
miðlum. Ég man ekki hversu
löngu fyrir kosningar reglan
hefur verið látin gilda, en hefði
talið eðlilegt að miða við birt-
ingu framboðslistanna, og þá
hyrfu fréttamenn og þeir sem
hafa fasta þætti í sjónvarpi
eða útvarpi af vettvangi og
kæmu ekki fram fyrr en eftir
kosningar. Hvernig verður
þessu háttað nú? Væri ekki
hægt að fá svar við því frá yf-
irstjórn Ríkisútvarpsins?
Athugasemd
við útvarpsfrétt
Sigurður Jónsson hringdi og
hafði eftirfarandi að segja:
— Mig langar til að koma á
framfæri athugasemd vegna
fréttar í útvarpinu á fimmtu-
dagskvöld (11. mars), um slys
sem varð á olíupalli í Norður-
sjó, úti fyrir Stafangri. Þar
var ekkert tekið fram, hverrar
þjóðar pallurinn var, enda þótt
fréttamennirnir hljóti að vita,
að margir hér á landi eiga ætt-
ingja á borpöllunum. Ég á
dóttur á norskum olíuborpalli
og fékk alveg í magann að fá
ekki að vita meira um þetta, og
það endaði náttúrulega með
því að ég hringdi út til Noregs
til þess að fá að vita vissu
mína. Ég leyfi mér að kvarta
yfir þessari afgreiðslu frétta-
stofunnar.
Steinhætti
Kjósandi hringdi og hafði
eftirfarandi að segja: — Eiga
ekki lögin að ganga jafnt yfir
alla landsmenn? Þá legg ég til,
að ráðherrar og þingmenn,
sem náð hafa sjötugsaldri,
steinhætti við þau aldursmörk.
Þessi lög hafa þeir sett sjálfir,
svo að þeim er ekki vandara en
öðrum að hlíta þeim.
Hvað kostaði
innheimtuaug-
lýsingin?
E.A. hringdi og hafði eftir-
farandi að segja: — Mig lang-
ar til að forvitnast um, hver
samdi innheimtuauglýsinguna
frægu fyrii- sjónvarpið, þ.e. þá
nýjustu. Hvað kostaði að gera
hana? Þá tek ég undir oskir
þeirra, sem beðið hafa um
endursýningar á þáttunum
með Dave Allen.