Morgunblaðið - 26.01.1988, Blaðsíða 52

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. JANÚAR 1988

Afmæliskveðja:
ÓLI M. ÍSAKS-
SON - NÍRÆÐUR
Hver trúir, nema sá sem veit,
að Óli ísaks sé níræður í dag?
Að ytra útliti, og ekki síður þegar
við hann er rætt, líkist hann frem-
ur sjötugum manni, eða jafnvel
yngri. Ekki veit ég með vissu
hvað veldur. Kannski heilsusam-
Iegt lífemi? Þó hefur hann sjálf-
sagt gert eitthvað það um
„dagana, sem talið er ógott. En
útiveru hefur hann lagt rækt við
alla tíð og kann þar að vera skýr-
ingin, auk þess sem í ætt hans
er langlífi og í mörgum létt lund-
arfar.
Óli Magnús ísaksson fæddist á
Eyrarbakka 26. janúar 1898.
Foreldrar hans voru ísak Jónsson,
verzlunarmaður þar, og síðari
kona hans, Ólöf Ólafsdóttir. ísak
fæddist 7. nóvember 1852, dáinn
9. júní 1912. Hann var frá Vind-
ási í Landsveit, sonur Jóns
Þorsteinssonar, bónda þar Páls-
sonar, Guðmundssonar í Holtsm-
úla. Móðir ísaks var Karen, dóttir
ísaks Jakobs Bonnesen, sýslu-
manns Rangárvallasýslu, og
Önnu Christinu, sem áður var
gift Schram kaupmanni og hafði
alið honum §óra syni. Frá Önnu
þessari eru þeir því komnir sem
nú heita Schram hér á landi.
Með fyrri konu sinni átti ísak
Jónsson fímm dætur. Þær voru
Magnea, Sylvía, Friðsemd, Karen
og Guðriður. Þær giftust allar og
áttu böm, nema Karen.
Síðari kona ísaks, og móðir
Óla, var Ólöf Ólafsdóttir, eins og
áður sagði. Hún fæddist 11. nóv-
ember 1859, dáin 5. maí 1945.
Hún var frá Árgilsstöðum í Hvol-
hreppi. Faðir hennar var Ólafur
Ambjömsson, bóndi þar Ólafs-
sonar á Fálkastöðum, Ambjöms-
sonar á Kvoslæk Móðir hennar
var Þuríður Bergsteinsdóttir,
bónda og hreppsljóra á Árgils-
stöðum Sigurðssonar. Böm ísaks
og Ólafar vom sex: Ingibjörg, f.
3. sept. 1889, kona séra Jóhanns
>
>
BILL - TÆKNKEGA VEL BVINN - HAGKVÆMVRIREKSTRI
Rafdrifnar huröarúöur
Litað rúöugler
Samlæsing á hmrðum
étting hönnuð af þjóöverjanum Rarman
Kr. Briem á Melstað. Hún er lát-
in fyrir nokkmm ámm; Níls, f.
3. mars 1893, lengi búsettur á
Siglufírði, nú í Garðabæ. Kona
hans er Steinunn Stefánsdóttir;
Júlía Guðrún, f. 4. rióv. 1895, lést
úr spönsku veikinni 1919; Óli
Magnús, sem hér er ritað um;
Ólöf, f. 21. sept. 1900, látin 1.
maí 1987. Maður hennar var Ein-
ar Kristjánsson, f. 1898, dáinn
1960. Þau bjuggu lengi á Siglu-
fírði, síðar Ákureyri og síðast í
Reykjavík; Bogi, f. 8. febrúar
1905, dáinn 11. des. 1951,
ókvæntur og bamlaus. Hann var
allmörg ár á Siglufirði á heimili
Ólafar systur sinnar, en síðast í
Reykjavík og þá samstarfsmaður
Óla bróður síns. Hann lést af af-
leiðingum þess að falla af hest-
baki. Af þessum stóra systkina-
hópi em þeir tveir á lífí bræðumir,
Óli og Níls. Nfls verður 95 ára
þann 3. mars nk., og er jafn ung-
legur og Óli. Það er ekki svo langt
síðan ég sá þá saman í bfl, Oli
undir stýri og Nfls við hlið hans.
Ef til vill hafa þeir þá verið að
bregða sér á æskuslóðir á Eyrar-
bakka.
Ég hef átt þvi láni að fagna
að kynnast þessum systkinum
öllum, nema Júlíu þar sem hún
var látin fyrir mína fæðingu.
Móðir mín, Ólöf, var í þessum
hópi. Ég minnist heimsóknanna
að Melstað til Ingibjargar og séra
Jóhanns. Nfls og Bogi vom heima
á Siglufírði þegar ég var að alast
þar upp. Og þá era ekki síður
eftirminnilegar heimsóknimar til
Óla í Reykjavík.
Kona Óla var hin þekkta lista-
kona Unnur Ólafsdóttir. Hún er
látin fyrir fáum ámm. Þau bjuggu
lengi á Frakkastíg 6a. Síðar,
nokkm eftir 1950, byggðu þau
sér glæsilegt hús á Dyngjuvegi 4
og þar býr nú Óli einn. Þetta
heimili er alveg einstakt. Ég man
frá æskudögum, að mér fannst
ég fremur koma inn í listasafn.
Þar vom útskomir skápar og kist-
ur, ljós og lampar öðmvísi en
annars staðar, ýrnsir listmunir á
veggjum og gólfí, og svo mætti
lengur telja. Þama var vissulega
handbragð Unnar, en áreiðanlega
hefur Óli haft auga fyrir þessu
öllu líka.
Unnur og Óli eignuðust ekki
böm. En þau höfðu hins vegar
það viðmót í sér, að böm hænd-
ust sérstaklega að þeim. Ég man
það sjálfur frá bamæsku, og sá
það síðar, hvemig þau vom við
böm nágranna sinna. Þau áttu
líka góða granna á Dyngjuvegin-
um, annars vegar Geir Hallgríms-
son og hins vegar Agnar Koefod
Hansen og þeirra fjölskyldur. Ég
hef það fyrir satt, að böm þeirra
hafí verið tíðir gestir á númer 4.
Mestan hluta sinnar starfsævi
hefur Óli verið tengdur bflum og
er raunar einn af fmmkvöðlum
þeim, sem með bíla höfðu að gera.
Hann rak sjálfur fyrirtæki í þeirri
grein um tíma, en síðustu áratug-
ina hefur hann verið starfsmaður
Heklu hf., og er raunar enn.
Hann var einnig um skeið í for-
ystu fyrir samtökum bílainnflytj-
enda og verkstæða.
Bflar urðu ekki almenningseign
hér fyrr en á síðustu áratugum.
Því em kannske enn minnisstæð-
ari heimsóknimar til Óla í æsku
minni vegna bflanna sem hann
átti. Ég man eftir rauðum Ford
junior, og rauðum Hudson, hann
var engum líkur. Maður fann svo
sem til sín, að eiga svona frænda.
Og enn ekur Oli, nú líklega á
Volkswagen Passat, eða Jetta,
eða hvað þeir nú heita þessir bílar
frá Heklu hf. Á einum þaðan hlýt-
ur hann að vera.
Ég nefndi hér fyrr að útivera
hefði ÓIi lagt rækt við alla tíð.
Hann er með þekktari hesta-
mönnum, hefur átt hesta svo lengi
ég man, og auðvitað lengur. Þeir
áttu þar sameiginlegt áhugamál
bræðumir Óli, Bogi og Níls, allir