Morgunblaðið - 13.06.1992, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JÚNÍ 1992
37
Hjónaminning:
Jóhanna S. Sigur-
jónsdóttir - Sig-
urður Gunnarsson
Hrópaði Jesús hátt í stað,
holdsmegn og kraftur dvínar.
Eg fel minn anda, frelsarinn kvað
faðir í hendur þínar.
Nú þegar afi og amma eru bæði
horfin koma í huga minn svo marg-
ar stundir sem ég var með þeim
heima á Ljótsstöðum í Vopnafirði.
Afi, Sigurður Gunnarsson, fædd-
ist 5. nóvember 1895, dó 24. maí
1974. Amma, Jóhanna Sigurborg
Sigurjónsdóttir, fæddist 9. nóvem-
ber 1900, dó 5. júní 1992.
Á Ljótsstöðum bjuggu þau í 44
ár, eignuðust 11 börn, barnabömin
eru 25 og afkomendur þeirra 85.
í fjöldamörg ár var afí oddviti
sveitar sinnar og var þá mikið að
heiman. Lenti þá búskapurinn og
umsjón hins stóra heimilis að miklu
leyti á herðum ömmu.
í kjallaranum hjá þeim bjó ég
með pabba og mömmu til tveggja
ára aldurs, en þá byggði pabbi ný-
býli á jörðinni og svo stutt á milli,
að ekki tók nema nokkrar mínútur
að hlaupa til þeirra og ferðirnar
urðu líka margar.
Það var alveg sama hvenær ég
kom til þeirra, eða í hvaða erinda-
gjörðum ég var, alltaf voru viðtök-
urnar þær sömu.
Amma var sú eina sem mér
fannst geta greitt og fléttað á mér
hárið svo mér líkaði. Enda var hún
með fallegasta hár sem ég hef séð.
Minning:
Sigurður Sverris-
son fyrrum bóndi
Fæddur 4. október 1895
Dáinn 7. júní 1992
Elsku afi minn og langafi barna
minna er dáinn og á svo fallegum
degi, hvítasunnudegi. Jæja, Kolla
mín, ætli tími minn fari nú ekki að
koma, fyrir mig, gamlan manninn,
og svo tísti hann alltaf úr hlátri.
Hann afi byrjaði að gantast með
þetta fyrir um það bil 20 árum og
þá var svar mitt alltaf til hans,
nei, afi minn, ekki strax, þú ferð
ekki strax. Svona stelpa, ætlarðu
ekki að gefa, vertu ekki að þessu
slóri, ætlarðu að láta gamlingjann
mig bíða eða ertu að reyna að plata
mig og sei, sei! Þykist stelpan vera
klók! Þú platar nú ekki afa þinn,
og svo hló hann meir, þá vorum við
að taka í spil, þær stundir voru
yndislegar. Áfi minn, sem var með
svo góðleg, falleg og fjörleg augu
alveg út til enda. Eg var svo lánsöm
að komast til Víkur og hitta afa
aðeins tveimur dögum áður en hann
kvaddi og jafnvel þá gantaðist hann
við stúlkurnar á elliheimilinu í Vík
í Mýrdal, þær sem fóru um hann
hlýjum höndum og hugsuðu svo vel
um hann, allt til enda, eða eins og
móðir mín segir, á þessum stað Ieið
honum vel og þarna vildi hann vera.
Hafi stúlkurnar á elliheimilinu í Vík
kærar þakkir fyrir.
Þegar ég sit nú héma heima hjá
mér leita á mig svo margar minn-
ingar, yngri sonur minn, Aðalsteinn
Janus, var að fara að sofa og hann
segir mamma mín viltu hjálpa mér
að fara með bænimar mínar, sem
ég geri góðfúslega og þá kemur
mynd afa míns upp í huga mér, því
hann sagði alltaf Kolla mín, bænin
er allt, þú skalt rækta bústað þinn,
borða hollan mat, taka inn lýsi og
hugsa vel um líkama þinn. Ein-
hverju sinni er afi var ungur maður
þá var hann uppá fjöllum og langt
til hýbýla manna að fara, þá gerð-
ist hann svangur mjög, en þá bjarg-
aði hann. sér með því að leggjast
undir spena hjá meri og mjólkaði
merina uppí sig, til að seðja sárasta
hungrið, af þessu varð ég svona
hraustur, og svo glotti hann, ég
man hve hissa ég var. Maður kom
aldrei að tómum kofum viskunnar
hjá afa, hann var svo mikill fróð-
leiksmaður að unun var að hlusta
á hann. Afi var snillingur í að pijóna
sokka og alltaf hafði hann pijónana
sína hjá sér allt til enda, hann pijón-
aði alltaf sokka handa mér, sem
ég notaði í dansinum og þegar ég
var búin að slíta þeim báðum meg-
in bað hann alltaf um að fá þá aft-
ur, tók stroffin sem voru heil og
pijónaði nýja lista undir. Afi var
hyggin maður og vissi hvemig nýta
átti hlutina. Hann var sparsamur
og lagði ávallt áherslu að fara vel
Fléttunum vafði hún þrisvar sinnum
um höfuðið, þær náðu henni niður
í hnésbætur. Ég man hvað mig
langaði að geta safnað svona miklu
hári, þótt það tækist aldrei. Blómin
hennar ömmu voru líka alltaf svo
falleg, þau vom alltaf að mér fannst
blómstrandi.
Tijágarðurinn við húsið bar um-
hyggju hennar einnig vitni, jafn-
með allt. Einhveiju sinni er ég var
lítil stelpa var ég að labba með afa
og þá labbaði ég á undan og sá
ekki krónu sem lá á götunni, en
þá beygði afí sig niður, tók upp
krónuna og sagði Kolla mín, þú
verður aldrei rík ef þú labbar yfír
peningana, síðan beygi ég mig allt-
af eftir krónu ef ég sé hana, og
þá hugsa ég til afa míns.
Þegar ég var í sveit hjá afa í
Vík vaknaði hann alltaf svo
snemma og fór á fætur, ég vaknaði
þá líka. Afi var alltaf raulandi, ein-
hveiju sinni spurði ég hann afi
minn, af hveiju ertu alltaf rau-
landi, þá brosti hann alltaf þessu
sérstaka brosi, sko Kolla mín, ég
er að raula fyrir mýsnar, svo klapp-
aði hann mér, þetta fannst mér
skrítið. Einu sinni þegar ég var
óþekk settist afí hjá mér og fór að
segja mér sögu af móður minni,
snyrtilegur og fallegur og hann var.
í holti fyrir ofan bæinn byijuðu
þau afi og amma árið 1959 á tals-
verðri skógrækt. Fyrstu árin hlúðu
þau þar að litlum plöntum, sem í
dag eru orðin falleg tré. Amma var
líka mjög myndarleg í höndum, hún
heklaði og pijónaði og oft var hún
búin að hjálpa mér.
Ekki var hennar skólaganga
Jóhönnu Báru, og fræknu minni,
Oddbjörgu, þegar þær voru litlar
og voru óþekkar sagðist hann hafa
sett þær í poka og borið þær í pok-
anum á bakinu þangað til að þær
lofuðu að vera þægar, ég man að
augun á mér urðu eins og undirskál-
ar að stærð. í alvöru, afi minn,
spurði ég, þá var ég bæði hissa og
hrædd en sagði þá elsku afi minn,
ég skal vera voða þæg, þá brosti
afi og hló góðlátlega, alltaf klapp,
bros, glettur, brandarar, allt til
enda. Eg veit að nú situr afí minn
með Ástríði ömmu og Guðnýju
frænku og ég sé fyrir mér hve vel
fer á með þeim.
Ég kvaddi elsku afa minn fyrir
svo stuttu, ég vissi að hann var að
kveðja og kyssti hann á ennið og
. signaði hann. Um leið þakkaði ég
honum fyrir allt sem hann kenndi
mér, já ég man allt. Ég gleymi
honum aldrei, hann er farin ferðina
miklu, ég hitti hann seinna.
Kolbrún Aðalsteinsdóttir.
löng, bamaskóli eins og þá tíðkað-
ist, sem sjálfsagt hefur verið stutt-
ur. Síðar var hún sem ung stúlka
einn vetur í vist á Akureyri, og
þótti það mjög góður undirbúningur
fyrir lífíð.
Árið 1967 flytja þau afi og amma
út á Vopnaíjörð og sonur þeirra og
tengdadóttir taka við búinu. Þá
vinnur afi á skrifstofu hreppsins
þar til hann árið 1970 lét af störfum
vegna veikinda.
Tvo vetur, 1967/68 og 1968/69,
var ég á skóla þar og sennilega
hafa fá kvöld liðið svo að ég ekki
væri hjá þeim, og oft fór ég þangað
um leið og skóla var lokið á dag-
inn. Þau áttu mikið af bókum sem
ég gleypti í mig. Lá oft og las heilu
kvöldin, í litlu stofunni þeirra var
alltaf svo hlýtt og notalegt.
Árið 1971 flyt ég með foreldrum
mínum til Reylq'avíkur og eins og
gefur að skilja urðu samverustund-
imar færri eftir það.
Fljótlega keyptu þau sér hús í
þorpinu og lengst af bjuggu Val-
gerður og Katrín dætur þeirra í því
með þeim. Síðustu árin voru þær
þar að mestu einar, amma og Val-
gerður, sem á allan hugsanlegan
hátt annaðist hana eins vel og
hægt var með hjálp Katrínar.
Amma kom oft suður og mér
þótti mjög vænt um að hún gat
verið viðstödd þegar sonur minn var
skírður.
Innilegar þakkir eiga allir þeir
skilið sem á einhvem hátt hjálpuðu
afa og ömmu og sérstaklega lækn-
ar og hjúkrunarfólk Heilsugæslu-
stöðvar Vopnafjarðar.
Minn Jesús andlátsorðið þitt
I mínu hjarta eg geymi.
Sé það og líka síðast mitt
þá sofna eg burt úr heimi. -
Anna Sólveig Gunnarsdóttir.
LIMOGFUGCEFNI
R:: n
»!: w- ]UL i* -
löfða 17, við Gullinbrú,
sími 67 48 44

Sýning og sala
á handavinnu
Hrafnistufólks
á sjómannadaginn frá kl. 14.00-17.00 og
mánudaginn 15. júní frá kl. 13.00-16.00.
Einnig verður kaffisala frá kl. 14.30-17.00.
Hrafnista í Reykjavík og Hafnarfirði.
WhELGARTILBOD
SKÓGRÆKTARFÉIAG
REYKJAVÍKUR
Fossvogsbletti 1, jýrir neban Borgarspílalann,
sími 641770, beinn simi söludeildar 641777.
Þessa helgi bjóðum við birki, hnausplöntur 100 til 150 sm. háar,
tvær saman í búnti á kr. 1.100,-
Tilboðið gildir fyrir sérmerktar plöntur meðan birgðir endast.
Söludeildin er oþin um helginafrá kl. 9-17.
Allir sem gerast félagar í Skógræktarfélaginu fyrir 1. júlí n.k. verða þátttakendur í lukkupotti sumarsins.
Vertu með og þú átt von um tijáplöntur í vinning. Argjaldið er aðeins kr. 1500,- Félagar njóta betri kjara og
fá aðgang að fagfólki með fyrirspurnir og fá sent frétta- og fræðsluefni ýmis konar. Athugið að fresturinn
er framlengdur til 1. júlí. Hringdu í síma 641770 og skráðu þig í stærsta skógræktarfélag landsins.