Morgunblaðið - 27.05.2000, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2000 51
FRIÐRIK VIGFÚS
SIGURBJÖRNSSON
+ Friðrik Vigfús
Sigurbjörnsson
fæddist á Vopnafirði
25. júní 1915. Hann
lést á Sunnuborg á
Vopnafirði laugar-
daginn 20. maf síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigurbjöm
Stefánsson og Þór-
unn Karítas Ólafs-
dóttir. Systkini hans
voru Óskar, Óiafur,
Alfreð, Stefán Georg,
Stefanía, Ólöf og
Klara.
Vigfús kvæntist
Vilborgu Stefaníu Ólafsdóttur.
Þeirra synir em Stefán Georg, f.
5.4. 1940, Ólafur Vil-
helm, f. 2.4. 1944, d.
16.4. 1998 og Ragn-
ar, f. 19.9.1951.
Vigfús stundaði
sjómennsku ungur
að árum. Hann vann
einnig við báta- og
húsasmíði og hvers
kyns smíðavinnu. Á
Sj ómannadaginn
1999 var Vigfús
sæmdur heiðursorðu
fyrir vel unnin störf
til sjós.
Utför Vigfúsar fer
fram frá Vopna-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
fyrir að síðustu árin hafi heilsunni
hrakað og sjónin gefið sig var hann
samt sem áður alltaf að dytta að
garðinum og húsinu sínu. Enda vildi
afi hafa allt svo snyrtilegt og fallegt í
kringum sig. Með þessum orðum
viljum við kveðja þig, elsku afi okkar,
með þökkum fyrir allt.
Megir þú hvíla í friði.
Síst vil ég tala um svefii við þig;
þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda; -
það kemur ekki mál við mig.
Flýt þér vinur í fegra heim;
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans.
Meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson.)
Þín barnaböm:
Vilborg Þórunn, Álfhildur
Anna, Hjalti Már, Áslaug
Hrund, Guðrún Rannveig
og fjölskyldur.
Elsku afi minn. Það eru ekki
margir dagamir síðan við töluðum
saman í síma, það var svo gott og
hlýtt í þér hljóðið þrátt fyrir að þú
værir búinn að vera veikur.
Fyrir mig að ná sambandi við þig
var svo mikil uppljómun að ég
gleymdi sjálf hvað ég hef verið mikið
veik. Þegar ég nú stend frammi fyrir
þeim mikla söknuði að hafa misst þig
og pabba með svo stuttu millibili finn
ég samt hvað ég átti mikla ást til
ykkar. Söknuðurinn, fjarlægðin,
þörfin fyrir föðurást sem ég missti
af, allt þetta hverfur í þokuna þegar
ég hugsa til baka.
Þótt ég hafi lítið hitt þig í gegnum
tíðina er það að vera barnabarn þitt
mitt ríkidæmi. Þegai' ég stóð yfir
leiði pabba í Keflavíkurkirkjugarði
og bar honum þau tíðindi að þú værir
farinn líka fannst mér eins og þið
báðir hélduð utan um mig, það var
undarleg tilfinning sem fór um mig
þá. Mér fannst ég hafa þekkt ykkur
báða svo vel, það fór svo vel um okk-
ur öll þrjú. Barnið þráir hlýju frá
föður og þarna fann ég hlýju sem ég
hef saknað svo lengi. Þarna gat ég
sagt ykkur hug minn um ástina, hlýj-
una, bænirnar, barnið í sjálfri mér,
tárin, um þrána að hlutirnir hefðu
getað farið öðruvísi.
Samt var þessi tími yfir pabba
mínum látnum mér svo dýrmætur.
Tími sem hróflaði við öllum mínum
tilfinningum sem ég hef átt erfitt
með að vinna úr. Ég hélt að ég hefði
týnt þeim. Elsku afí minn, þetta var
allt til staðar og tilfinningarnar
blossuðu upp.
Elsku afi minn, þú munt alltaf
vera mér við hlið. Ég sakna ykkar og
að hafa ekki fengið að fá föðurást. En
þetta eru tilfinningar sem ég verð að
læra að lifa með.
Þín sonardóttir,
Svava Viborg.
Okkur langar í fáum orðum að
minnast afa okkar (Fúsa afa) sem
ávallt var svo gott að koma til enda
var hann hvers manns hugljúfi. Afi
hafði unun af fjárbúskap og var lengi
vel með lítið fjárhús og nokkrar
kindur. Afi hafði einnig sérstakt yndi
af blóma- og trjárækt, sást það einna
best á því hvað garðurinn hans var
stór, ræktarlegur og vel hirtur. Þrátt
Elsku langafi okkar! Nú þegar þú
ert horfinn þá munum við minnast
þeirra stunda sem við áttum saman.
Það var svo gaman þegar við heim-
sóttum þig á Vopnafjörð. Þú gerðir
svo margt til að gleðja okkur. Nú
þegar leiðir skilja viljum við þakka
þér alla þína vinsemd.
Biðjum Guð að blessa þig, þín
munum við alltaf minnast.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
égbið aðþúsofirrótt
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þínverölderbjörtáný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast^
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
oglýsirumókominár.
(Þórunn Sig.)
Þín bamabamabörn,
María Dröfn og Aníta Ósk.
PALL J.
BRIEM
+ Páll Jakob Briem
fæddist á Hofs-
stöðum í Skagafirði
hinn 6. aprfl 1912.
Hann lést 15. maí síð-
astliðinn og fór útför
hans fram í kyrrþey.
Enda þótt Páll J.
Briem væri orðjnn 88
ára gamall kom andlát
hans mér mjög á óvart.
Hann bar aldurinn svo
vel, að Elli kerling virt-
ist ekkert vinna á hon-
um. Útlit hans breyttist
sáralítið þótt árin liðu. Mér fannst
hann í útliti vera líkari sextugum
manni en 88 ára.
Páll var ættaður úr Skagafirðinum
og ólst þar upp. Áhugi hans fyrir
hestum var því auðskilinn. Þegar
hann ungur að áram fluttist til
Reykjavíkur hélt hann áfram að eiga
hesta og stundaði útreiðar til hinsta
dags. Eftir að hann fluttist til
Reykjavíkur tók hann upp þann vana
að ríða árlega norður Kjöl til Skaga-
fjarðar á æskuslóðirnar. Skiptu þess-
ar ferðir hans tugum áður en yfir
lauk.
Við hjónin áttum því láni að fagna
að ferðast með Páli og fleiri góðum
ferðafélögum um hálendi íslands um
nokkurra ára skeið. Var það lær-
dómsríkt að ferðast með manni, sem
kunni að ferðast um hálendið með all-
an farangur á trússahestum. Þurfti
þá að taka með í ferðina allt sem til
þurfti. Man ég t.d. eftir því, að einu
sinni var lagður klyfsöðull og töskur
á hest sem var óvanur slíku reiðveri.
Sleit hesturinn sig lausan, tók mörg
hafurstökk og sleit gjarðir og mót-
tök, svo að klyfsöðullinn, töskurnar
og allt sem í þeim var hentist út í
móa. Nú virtust góð ráð
dýr. Páll lét sér ekkert
bregða, fór í tösku sína,
tók þar upp hnoðnagla,
varagjarðir og móttök
og gerði við klyfsöðul-
inn. í annað skipti kom
saumspretta á slæmum
stað á reiðbuxum hjá
konu. Þá tók Páll upp
saumnál og tvinna og
gerði við saumsprett-
una á svipstundu. Þessi
dæmi sýna fyrirhyggju
Páls. Ekki þarf að taka
það fram, að hann var
góður vatnamaður.
Hann kunni vel að velja vöð á jöku-
lám. Er það mikil list, sem krefst
glöggskyggni og er ekki auðlærð.
Við áttum saman ásamt tveim öðr-
um jörðina Traðarholt í Flóa, þar
sem við höfðum beitiland fyrir hest-
ana. Fuglalíf er þar fjölskrúðugt.
Margar ógleymanlegar stundir átt-
um við þar með hestum okkar, sér-
staklega fyrri hluta sumars á björt-
um nóttum, þegar fuglarnir vöknuðu
við sólampprás eftir stuttan nætur-
blund. Þá ómaði söngur þeirra í lofti.
Það kallaði Páll „sinfóníuna", sem er
réttnefni, og er með fegurstu sinfón-
íum.
Þegar dauðinn kvaddi dyra var
það snögglega. Páll var að venju í
hesthúsi sínu að sinna hestunum og
búa sig undir að fara á bak, þegar
hann hné niður örendur. Var það
áreiðanlega að hans skapi að deyja
þannig, en ekki á sóttarsæng.
Veit ég, að Páll er nú þegar kom-
inn til eiginkonu sinnar, Jónínu, sem
lést fyrir nokkrum áram. Gæti hann
nú verið að fá sér nýbakaðar pönnu-
kökur hjá henni áður en hann fer í
hesthúsið efra að líta á alla sína fomu
gæðinga og taka þá til kostanna.
Við Inga þökkum kærlega fyrir
vináttu og margar ánægjulegar
stundir á liðnum áram með þeim
hjónum og vottum bömum og fjöl-
skyldum þeirra innilega samúð okk-
ar.
Agnar Gústafsson.
Hann afi minn Páll var alltaf hress
og kátur og mér þótti hann alltaf
mjög skemmtilegur þótt aldursmun-
urinn væri mikill. Hann var mjög
minnugur og hafði bæði gaman af að
segja sögur sem hann kunni nú hell-
ing af og að rekja ættir fólks stund-
um langt aftur í tímann. Hann hafði
skemmtilegan húmor sem var blanda
af hæðni og stríðni en allt á góðan
hátt.
Ég kom oft við í Sigtúninu til að
heilsa upp á hann afa minn og tók
gjaman vinkonur mínar með. Þá
bakaði hann handa okkur pönnukök-
ur og sagði okkur nokkrar af sínum
mörgu sögum. Ég held að hann hafi
haft jafngaman af þessum heimsókn-
umogvið.
Afa Páli þótti mjög vænt um hest-
ana sína, eyddi með þeim mörgum
góðum stundum. Hann kenndi mér
að umgangast hesta og fara vel með
þá, enda kunni hann það nú heldur
betur, búinn að vera á baki frá
tveggja vikna aldri eins og hann
sjálfur sagði oft.
Það er mjög skrýtið og óraunvera-
legt að sitja héma og skrifa minning-
argrein um þennan hressa og
skemmtilega mann sem var svo
hraustur að maður hélt að myndi lifa
til hundrað ára aldurs en hann þakk-
aði oft allri útiverunni hversu hraust-
ur hann var.
En núna er hann afi Páll kominn
aftur til hennar ömmu Ninnu og
þeim líður öragglega vel saman.
Ég er afar þakklát fyrir allar góðu
stundirnar sem ég átti með afa mín-
um og ömmu. Guð blessi minningu
þeirra og ég mun aldrei gleyma þeim.
Kristín Hrund.
+
Ástkær eiginkona mín, dóttir mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT EMILSDÓTTIR,
Klettaborg 4,
Akureyri,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 25. maí.
Hörður Guðmundsson,
Magna Sæmundsdóttir,
Kolbrún Júlíusdóttir,
Hallgrímur Júlíusson, Þrúður Gísladóttir,
Valdimar L. Júlíusson, Sara Helgadóttir,
Magna Ósk Júlíusdóttir, Elmar Þorbergsson,
Sigrún Hrönn Harðardóttir, Þór Friðriksson,
Hildur Harðardóttir, Ómar Viðarsson,
barnabörn og langömmubörn.
+
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og systir okkar,
GERÐA BJARNADÓTTIR,
Ljósheimum 20,
Reykjavík,
lést 15. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Hörður Guðjónsson,
Agnes Rece, Lí Rice,
barnabörn, barnabarnabörn,
Hrefna Bjarnadóttir,
Guðbjörn Bjarnason.
+
Ástkær sambýliskona, móðir, tengdamóðir og
amma,
DÓRA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Logafold 77,
andaðist á Landspítalanum miðvikudaginn
24. maí.
Einar Bjarnason,
Lovísa Guðbjörg Sigurjóns, Sigurjón Harðarson,
Dóra Björk Aðalsteinsdóttir,
Guðjón Örn Aðalsteinsson.

+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÚN ÞORLÁKSDÓTTIR,
áður búsett í Hrísey,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 25. maí.
Margunnur Engla Kristjánsdóttir, Valdimar Helgason,
Kristinn Þ. Kristjánsson, Sigrún Hjördís Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
<r
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BALDUR SVEINSSON
kennari,
Skipasundi 59,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 25. maí.
Erla Ásgeirsdóttir,
Hilmar Baldursson, Guðrún Nanna Guðmundsdóttir,
Sigríður Lillý Baldursdóttir, Skúli Bjarnason,
Sveinn Ásgeir Baldursson, Edda Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t"