Skírnir - 01.01.1862, Side 51

Austrríki.
FRÍÍTTIR.
51
flokks í þínginu varö nú greifi Ladislaus Teleki. Hann var nú flótta-
mafer í París , en hafbi áíir verib í stjórn Kossuths. I árslokin 1860
var hann fanginn í dularklæbum í Dresden af Saxastjórn, og ofr-
seldr Austrríki; þótti þetta mjög ódrengilegt, þar sem Teleki var
daubamabr í Austrriki. Franz Joseph keisari kallabi Teleki fyrir
sig, og gaf honum grib og landsvist, meb því skilyrbi, ab hann héldi
kyrru fyrir um þrjá mánubi og héti því vib drengskap sinn, ab halda
sér frá flokksmönnum sínum um þenna tima. Nú var libinn sá timi, -
og gjörbist nú Teleki foríngi þess flokks, sem kallar keisarann ab
ólögum drottna yfir Úngarn, og vill beita oddi og eggju gegn keis-
aranum, en binda félag vib ítali og Pólverja meban tími er. En Tel-
eki sá brátt, ab vebr hafbi skipzt í lopti síban 1849, meban hann
hafbi verib erlendis. Mestr flokkr þjóbernismauna fylgdi þeim Deak
og Eötvös, sem eru manna snjallastir í máli. þeir Deak vildu
sigla mibleibis, játa hollustu vib keisarann, en neita þó alríkislögun-
um og senda ekki menn á þíng í Vín, og vildu ab Úngarn ætti
ekkert vib Austrríki nema keisarann einn fyrir konúng. Vib þetta
allt sveif þúnglyndi á Teleki; þab var aubsætt, ab hann og abrir flótta-
menn í Lundúnum og París báru ekki rétt kennsl á lund lands-
manna sinna; má og vera, ab honum hafi þótt þúngr kostr, ab hann
hafbi þegib lífsgrib af keisaranum, en átti nú ab ganga í fjandmanna-
lib hans, eba svíkja fyrri vini sína, og var hvorugt gott ráb. Nótt-
ina ábr en mál þetta skyldi heyjast á þíngi í Pesth milli þeirra Te-
leki og Deak (7—8 Mai), skaut Teleki sig í herbergjum sínum og
lá hjá honum frumvarp til ræbu þeirrar, sem hann ætlabi ab halda
um morguninn. Teleki var tregabr af mörgum, hugabr mabr og ein-
arbr , en ofsi hans manna hafbi fært mikla óhamíngju yfir ættjörbu
þeirra. Nú réb Deak einn öllu, en hans flokki hefir þó orbib næsta
erfitt ab þræba strangan lagaveg. Nú byrjubu þíngræburnar, og stakk
Deak uppá því, ab senda ávarp til keisarans. En af því keisar-
inn hafbi ekki verib krýndr í Úngarn, þá risu enn deilur, hvernig
ætti ab nefna hann. Til ab firrast ab nefna hann ukonúng sinn”
viku þeir orbunum vib, og nú fóru bábir forsetar til Vínar meb
ávarp þetta. En keisarinn veitti þeim ekki áheyrn, sem vib var ab
búast. Fóru þeir aptr vib svo búib, en þíngmenn breyttu nú orbun-
um og létu sem sér hefbi orbib þetta af vangá, og köllubu nú kon-
4'