Skírnir - 01.01.1862, Qupperneq 114

114
FRÉTTIK.
Eyjaiílfa.
og eru nú byg&ar borgir í Sidney og víbar á ströndunum. Álfa þessi
er ýngst allra systra sinna, og varla fullþroskub. Dýrin eru hér
öferuvísi en í hinum eldri álfum, og grös og jurtir frumvaxta. Árnar
hafa enn ekki ræst sig fram; eru þvi díki og fen. Menn þeir sem
þar búa eru bæ&i fáir og af lægsta stigi mannlegs e&lis. Inn í
meginland Nýja-Hollands, sem á&r var alveg ókunnugt, hafa fer&a-
menn nú vogaö sér, en þab er mesta hættuför, og hafa margir
ekki komib lifandi aptr. Eru þar þíngmannalei&ir tugum saman,
svo at> ekki er vatnsdropi, ekki sjást lifandi meun nema stöku Rauí>-
höf&ar, svo kalla menn íbúa þessa lands, og eru litlu fremr en
ómálga skynlaus dýr.
Af ö&rum eyjagrúa, sem heyrir til álfu þessari, má helzt nefna
Nýja Zeeland, tvær miklar eyjar. þ>ar hafa Englendíngar nýlendur,
og hafa fundizt þar gullnámur í Otago sem kalla& er. Hafa Eng-
lendíngar átt i stri&i vi& landsmenn , og sigra&, og beiddust hinir
fri&ar, og sendu sendibo&a til drottníngarinnar í Lundúnum , lands-
mó&ur sinnar, og þótti þar nýstárlegt a& sjá þá. þessir eru þó
ekki börnunum betri, því þeir eru mannætur; hafa vopn og
búna& úr steini og standa alveg á sama mentunarstigi og frum-
þjó&ir þær, sem menjar eru eptir af í elztu Iiaugum hér á Nor&r-
löndum. Steinvopn, sem hér eru sýnd á forngripasöfnum, eru
merkilega lík þeim, sem þessar villiþjó&ir enn brúka, og sýnir
þa&, a& i fyrndinni hafa löndin veri& byg& af sama kyni, en sem
hefir hruni& og gjörey&zt fyrir annari kynkvísl, sem haf&i eirvopn
og kunni a& málmsmí&, og lag&i a& velli hina fyrri steinþjóö.
Svo miki& miseldri er því á mentun og sálaratgjörvi í ymsum heims-
álfum, aö á þeim tíma er Davíö konúngr og Salomon lif&u á Gy&-
íngalandi, hafa á Norörlöndum búi& þessir steinþursar, og enn þann
dag í dag er heil heimsálfa byg& af sama kyni, má því heimrinn
eiga langt eptir ólifaö enn, eigi hann a& ná takmarki sínu.