Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 33
England.
FRJETTIR.
33
3 kvekarar, 13 methódistar, 5 baptistar, 10 af öldungakirkju Skota,
6 gySingar og 17 þeirra, er nefnast unitaríar (einingartrdendur)
og hafna þrenningarkenningunni. þessi enn síSastnefndi flokkur
hefir mjög aukizt á Englandi á seinni árum, einkanlega meSal
heldri stjettanna1, en hefir fengið mestan viSgang í Bandaríkjunum,
einkum fyrir rit og prjeöikanir hins nafnfræga kennimanns,
Theodórs Parkers.
Síðan í fyrra hefir lítiS sem ekkert bært á Feníum. Iíöfuð-
bófinn (Michel Barett), er rjeS húsasprengingunni í Clerkenwall,
var tekinn af lífi í fyrra vor, og eins hinn, er veitti Alfred prinzi
banatilræSi. Englendingar halda enn miklu libi til varSgæzlu á
írlandi og griSalögin eru hafin úr gildi til vordaga, svo a<5 eigi
má meS vissu vita, hverir neistar felast þar undir öskunni. Ekkert
verSur betur falliS til a8 gera landsfólkiS afhuga öllum Fenía-
ráSum en þaS, ef lögura og hag landsins verSur skipaS til betri
vegar — og þetta verSa menn aS ætla stjórninni nýju —, en hitt
er annaS mál, hvort írar ekki beiSast meira, pegar JþaS er veitt,
er þeir Gladstone og Bright (og fl.) vilja láta þeim í tje. — I
fyrra vor ferSaSist krónprinsinn meS konu sinni til Irlands og var
þeim tekiS í Dýflinni meS mestu alúS og virktum. Eigi aS síSur
mátti finna þaS á ávarpi bæjarstjórans, aS mörgum var jþungt niSri
fyrir. „þó vjer sem stendur11 sagSi hann „virSumst gleyma þján-
ingum lands vors, og þó vjer eklsi víkjum ummælum vorum aS
hörmungum umlíSandi tíma, má eigi virSa svo, sem vjer höfum
misst sjónar á vírSingu vorri og sóma, en hitt ber til, aS vjer
Disraeli er borinn og barnfæddur Gyðingur, en faðir hans sagði skiiið
við trúarnaula sina útaf missætti við samkundustjórn safnaðar síns, og
kom syni sínum til náms hjá únítaríapresti. Mörgum þykir þetta nóg tii
gruns um , að þessi hetja kirkjunnar muni vera heldur veil i þvi, er
til trúarinnar kemur. Um Gladstone er og sagt, að hann á ýngri
árum hali aðhyllzt kenningar únítaría. Síðar, er hann tók að gefa sig
við þingmálum, fylgdi hann Tórýliokkinum um liina og samdi þá varn-
arrit fyrir ensku kirkjuna. Sumir kalla þvi öfugt skipt um, er Disracli
ver rjelt kirkjunnar, en hinn fer nú andvígur á móti. þó er hitt ckki
ókringilegra, ef báðar höfuðkempurnar — sem margir ugga —- cru með
sjálfum sjer jafnmótfallnir kenningum ensku kirkjunnar.
3