Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 157

Grikkland.
FRJETTIR.
157
tók marga í rauninni sárt til, er þeir fengu Jann málahlut, er
stórveldin hafa skapaS Jeim, eptir allt, er hjer er lagt í söiurnar.
J>aS er satt, aS joeir fóru á svig viS almenn þjóSalög — en þegar
enir voldugri leika eitthvaS áþekkt, vita J)ó allir, hvernig um er
vandaS og til hvers fcað kemur, J). e. aS skilja, ef lítilmagni á í
hlut annarar handar. J>a8 er og satt, aS J>eim kynni a8 vera
hollara, a8 hugsa meir um háttabætur og þjóSmenning en um hitt,
a3 auka landeign sina, en hi8 sama hefir mátt segja um fleiri,
er einmitt efldust a8 J>jó8J>rifna8i vi8 J>a8, er J>eir tóku aS eflast
a8 ríki. Hva8 sem um J>etta má segja, verSa menn a8 virSa J>a8
me8 kostum JtjóSarinnar — og úr J>eim er annars ekki gert miki8
i sögnum manna1 — a8 hún hefir bar8na8 í huga, en eigi guggna8
vi8 ofrikisráS stórveldanna. Sem sögur fóru af alj>ý8u manna,
voru allir fúsir a3 ganga til vígs móti Tyrkjum, J>ó viS sýnt ofur-
efli væri a8 etja, J>ar sem Omar paska haf8i allt a8 70 Jmsundum
einvalali8s og beztu vopnaföng, en Grikkir gátu eigi skipaS meiru
á móti en 30 Jmsundum, i hæsta lagi, svo a3 hervant e8a her-
l) Forngrikkir höfðu líka mörg lýti með kostum, en íiýgrikki má ekki
kalla þeirra niðja, J>ví þeir eru mest megnis af slafnesku kyni komnir,
en áþján og harðýðgi (í 400 ár) helir skapað hjer sömu ökostina
setn annarstaðar. Rán og stigamennska liggja hjer í landi sem á Suður-
Italíu, og mörgum J>ykir þetta svo afsakanlegir atvinnuvegir, að fyrir-
liðar í hernum eða hirðmenn, eða hirðmeistarar konungsins, hafa verið
í vitorði og ráðum með bófunum. 1865 stóð sá maður fyrir hermálum
ríkisins, cr áður hafði verið foringi fyrir ræningjasveitum. Nýgrikkjum
er og brugðið við fyrir fjárfrekju og fjepretti, og til fjárins vinna þeir
flest og fjárins leita þeir í öllu. frestasægurinn er mesti þorparalýður
og svo fákunnandi, að varl munu finnast dæmi til í nokkru landi. jjeir
berast það mest fyrir að pretta út fje fyrir myndir helgra manna,
jarteiknagerðir og helga dtíma, cr þcir búa sjer til meÖ öllum brögð-
um. A Kefalóníu lifir sá maður (prestur) er Laskaratos'heitir. Hann
hefir ritað skorinort um þjtíðlýti Grikkja, en einkanlega um siðleysi og
tíknytti prestanna. Riskupinn á Iiefaltínju hefir lýst hann í banni og
boðið honum að brenna öll ritin. Geri hann það eigi þá skal hann
vera „útskúfaður frá föður, syni og heil. anda, og frá þeim 318 feör-
um, er hafa þegið andagipt af himnum ; skjálfandi og andarsviptur skal
hann sem Kain aldur sinn ala, likþrár sem Gehasi, og i gálga skal
hann sem Júdas æfina enda.”