Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 72

72
FBJKTTIR.
ílalú.
me8 ýmsu móti reynt getspeki sína á öllu því, er mönnum hefir
Jiótt mega koma vi8 rómverska máli8, og þó sumt sje ekki ólíklegt,
rnætti menn furSa á hinu, a8 hulinshjálmurinu skuli hafa orSi8 svo
gagnsær yfir leyndarsamningum og leyndarráSum Napóleons þriSja.
Yæri og meira til hæft um J>a8 sem sagt er, yr8u einkamálin a8
vera samin á laun vi8 ráSherra Viktors Emanuels, því enn fyrir
skömmu (í febrúarmán.) fóru }rau blö8 þungum or8um um þrásetu
Frakka á Rómi, er köllu8 eru fylgisblöS þeirra Menabrea og
Ricasoli („Nazione“ og nOpinione“). Eitt af stjórnarblö8um
Frakka (nPatrie“) haf8i sagt, a8 ítölum þyrfti ekki a8 vera svo
meingefi8 um þa8, þó fáeinar sveitir af li8i Frakka væru eptir
á Rómi. „Opinione“ svaraBi þessu á þá lei8: „Gerum þá svo
rá8 fyrir, a8 þau bandaríki, ðr eptir 1815 hjeldu setuliS á Frakk-
landi og ger8u Frökkum me8 þessu mestu skapraunir, hefBu
svaraS svo máli þeirra: því er y8ur svo um þa8 gefi8, a3 vjer
kve3jum li8 vort á burt? Vjer höfum gert fri8arsáttmála vi8
y8vart land og fengiS y3ur þann til konungs, er oss þótti bezt
til fallinn, en hundrabdaga-byltingin (eptir apturkomu Napóleons
frá Elbu) hefir þó Ijósast sýnt, hversu vel y3ur tekst a& halda
vi3 oss einkamálin. Hvert mein getur Frakklandi veri8 a3 því,
a8 vjer höldum dálitlum bletti á voru valdi? Órói manna er ekki
sefa8ur til fulls, mörgum búa enn brábræSin í brjósti, og þa3 er
því ybur ab eins fyrir beztu, a8 vjer lengjum dvölina11. SíSan
verbur bla3i8 enn bermæltara og heldur svo áfram: „Stjórn Frakka-
keisara getur ekki boriS fyrir sig neinar æsingar á Ítalíu eba
ókyrr8, ab hún fyrir þær sakir ver3i a8 lengja hersetuua, og þó
hefir hún berlega sagt í septembersáttmálanum, a& ekkert lilyti a3
vera Ítalíu meir í mun en þab, a3 útlendar hersveitir yr3u á
burtu úr löndum páfans. Enda þarf eigi um þab typta til or8-
unum, a3 setulibiB er fært til Róms af tillátsemi vi8 þann kergju-
flokk (klerkaflokkinn) á Frakklandi, er stjórnin vill eiga sjer innan-
handar vib kosningarnar er nú fara í hönd. Til langframa mun
hvorki Ítalía e8a Norburálfan þola, a3 trúarkergja manna brjáli
svo þjóBamálum og þjóbasamningura“. Af slíkri bersögli mætti
þó helzt rá3a, a8 stjórnin hafi ekki til skamms tíma vitaö neitt'
um samningagerÖ vib Frakkakeisara e3a vildarkosti af hans hálfu,