Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 48

48
FRJETTIR.
Frakkland.
Ronher jþá aS veröa svo skelkaSur eptir Sadovabardaga, og J?ví
höfum vjer, sem í dauSans ofboði, hra5a8 enni nýju útgerS hersins?
HvaS á herskipunin nýja efea varavaröliSiS, eSa níu ára þjónustan,
e8a til hvers á aÖ hafa Chassepotbyssurnar, kúluþeysana og
1,200,000 byssustingi? AnnaShvort hafa menn ]?á dregiS þjóSina
á tálar, þegar sagt var viS bana, aS hún yrSi aS gera herafla
sinn tvöfaldan, ef hún vildi eiga sjer viS engu hætt eSa virSingu
sinni — eSa menn fara nú meS fals og dul, þegar sagt er, aS
Frakkland hafi engan halla beSiS af enum síSustu atburSum í
NorSurálfunni, nei! hafi aS eins eflzt viS þá aS vöidum og virS-
ingu“. því verSur ekki neitaS, aS hjer er mikiS til sanns haft,
en keisarinn mun þó sitja viS sinn keip og segja þaS, sem ráS-
herrar hans hafa sagt á þingunum, aS hervarnirnar sje ekki gerSar
fyrir hræSslu sakir vib neina, heldur til hins, aS gæta svo friSarins
í álfu vorri, sem keisaradæminu sæmi, aS ótta þeim, er friSnum
vilja brjála eSa rjúfa þá sáttmála (Pragarsáttmálann og svo frv.)
er til þjóSafriSar eru settir. Til þess aS gegna þessari háleitu
skyldu sinni, megi allir sjá, aS keisaradæmiS eður frakkneska
þjóSin má ekki standa slypp fyrir, en aS hún verSur aS hafa
þaS í höndunum, er affýsi menn aS ganga nær sæmdum hennar.
Ogæfan er, aS Prússar segja einmitt hiS sama og kalla mjög
ósýnt um alla friSarskipun í NorSurálfunni og um griS þýzkalands
og sæmdir, ef þeir ekki skipi sem bezt herdeildir sínar og búi
allar varnir, svo traustlega sem verSa iná (sbr. í Prússlandsþætti
orS Moltkes bershöfSingja á þinginu). Til þess aS dylgjunum ætti
aS slá niSur til fulls, yrSi Napóleon keisari aS minnsta kosti aS
segja þaS hreint og beint, aS þaS taki ekki til sæmda Frakk-
lands eSa geri því neinn geig, þó Prússar nái aS tengja SuSur-
ríkin viS NorSursambandiS. MeS öSrum orSum: hann yrSi aS
vandlæta sem minnst um Pragarsáttmálann og láta sem minnst á
því bera, aS hann fyrir hönd Frakklands vilji eigna sjer lögsögu
á meginlandinu. Hins þarf ekki aS geta, aS þjóSverjar yrSu á
móti aS forSast betur þjóst og reyging, þar sem viS Frakka er
aS skipta, og ætla þeim eigi verr en þeir eiga skiliS. AS þaS
sje hvorumtveggju og allri NorSurálfunni fyrir beztu, aS eigi ljósti
saman í illdeildir meS þessum þjóSum, má öllum liggja í augum