Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 130

130
FRJETTI&.
Ausiurrlki.
aptnr a8 störfum sínum. Hjer var fariS fram á, aS keisaradæmiS
skyldi skipa her sinn til 800 þúsunda. Beust hafSi leiSt mönnum
fyrir sjónir í nefndinni, hvaS hjer bæri til nauSsynja, talaS um
æsingarnar í Dunárlöndum, bent á austræna máliS og minnzt á
l>ær misklíSir, er kynnu a8 draga til styrjaldar meS Prússum og
Frökkum. Ef meira gerSist til tíSinda, J>á yríii Austurríki aS
eiga góSan kost liSs og vopna, en koma svo ráSum sínum og
tilhlutan aS viSskiptum ríkjanna, sem J>ví pætti hagur bjóSa. Hann
forSaSist reyndar aS tala um vígahug til Prússa, en vildi J>ó ekki
leyna, aS Austurriki bæri aS halda í hemilinn á Rússum, ef Jeir
vildu veita Prússum aS vígi. Álíka fórust honum og sumum ráS-
herrunum, sem fleirum öSrum, orS í þingsalnum. „Enginn má
heimta af oss“ sagSi hann, „aS vjer blásum friSarijóSlög á hirSa-
pipur innan í þeim alvæpnishvirfingi, er vjer sjáum kringum oss
á allar hendur, eSa aS vjer látum augun aptur, meSan þeir gera ráS
sitt, er fýsast aS hramsa flikki til sín út úr Austurríki“. Giskra,
ráSherra innanríkismálanna, sagSi, aS Austurríki mætti nú sem
fleirum meS kostnaS til hers og hervarna, þaS yrSi reyndar aS
svo stöddu aS verja 80 mill. gyllina til hers og ríkisvarna, en
huggaSi menn meS því, aS svo gæti ekki lengi fariS fram; menn
yrSu innan skamms tima aS fá aS vita, hvort mál ríkjanna
reiddi til friSar eSa styrjaldar, en hitt væri víst, aS NorSurálfan
gæti naumast í tíu ár risiS undir hinum feikimiklu álögum til
herútgerSar og vígvarna. ASrir fóru um j>aS fögrum orSum, aS
Austurríki væri „hjartaS í MiSeurópu“, eSa forvörSur frelsis og
framfara móti austrænum þjóSum, eSa verndarengill frelsis og
jijóSmenningar á þýzkalandi, j>ar er allt færi nú aflaga, og svo
frv. Einn þingmanna, Rechhauer aS nafni, minntist á Pragarsátt-
málann og kallaSi hann vera „engi aldamál, heldur aS eins sams-
mál í einum áfangastaS sögunnar“. YfirliSi nokkur, Horst aS
nafni, mælti þaS fyrir hönd hermálaráSberrans (er Kuhn heitir),
aS keisaradæmiS mætti eigi eiga sjer færri menn tiltæka til vopna-
burSar en 800 þús., því í næsta skipti yrSi aS hyggja til sóknar
en eigi varnar; þá mætti eigi fara sem seinast (1866), er vopnin
stóSu á hjarta Austurríkis áSur en þaS vissi af, en til aS renna
á fjandmenn sína yrSu menn aS vera þeim jafnbúnir aS afla og