Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 59

Frakkland*
FRJETTIR.
59
hefir allglöggvar gætur á því sem kennt er viS háskólann, þó haun
hinsvegar sje jafnan búinn til rækilegra mótmæla í gegn þeim, er
vilja leggja enn meiri höpt á hugsunarfrelsiS. I fyrra vor víttu
ýmsir kardínálar og biskupar í öldungaráSinu stjórnina fyrir þa8,
a8 of iítil tilsjón væri höfS um kenningar manna vi8 háskólann í
Parísarborg og fleiri skóla, og kváöu ýmsa af læknum og náttúru-
fræðingum bera fram einbera villu og gubleysi. Bonnechose
kardínáli dróttabi því a8 einum prófessornum í læknisfræSi, ab
hann hefbi neitab tilveru sálarinnar, og fleira áþekkt væri flutt
fram fyrir enum ungu mönnum. Duruy og fleiri báru þetta aptur,
og kvábu prófessorinn (er See heitir) eigi hafa nefnt sálina, en
sagt, ab læknisfræbin yrbi ab varast allar hugmyndasjónhverfingar.
Bábherrann kvabst líka hafa rök fyrir sjer um, a8 sumir öldung-
arnir hefbu ekki tekib þessa vandiæting upp hjá sjálfum sjer, en
hún mundi — eba árainning um hana — um lengri veg ab komin;
hann vissi vel, ab þau bob væru komin til Frakklands frá Róma-
borg, ab halda sem grandgæfilegustum njósnum um allt þab, sem
kennt væri og sagt í skólafyrirlestrum í öllu landinu. Yib þetta
sljákkabi strax í kergju kardínálanna. þegar stúdentarnir heyrbu,
hvab frarn hafbi farib í öldungarábinu, ætlubu þeir daginn á eptir
ab bregba sjer yfir á torg rábshallarinnar (Palais Luxembourg),
en löggæzlumennirnir bönnubu þeim leibina og sló þá í rubningar
og barsmíbi. Var út af þessu nokkub ókyrrt næstu daganna
í „Látínuhvcrfinu11 (Quartier Latin).
Undir eins og prenthöptin losnubu, þó lítib væri, vib þau
lög, er ábur er getib, fór blöbum talsvert ab fjölga, og hjeldu
þau flest í frelsisstefnuna, en sum gerbu sjer svo dælt vib keisar-
ann og stjórn hans, ab upptökur blaba, prentsakadómar, bætur og
varbhöld ritstjóra og rithöfunda voru í langan tíma tíbustu dag-
fregnir frá Frakklandi, eba þó einkum Parísarborg. Sum blöbin
sögbu líka keisaradæminu harblega til syndanna, en sum drógu
alla abferb þess sundur í liábi. Blab, er Electeur (kjósandinn)
var kallab, vítti skorinort tilhlutun stjórnarinnar um þingkosning-
ar, og í annari grein var sýnt fram á, hvernig þeim höfbu brugb-
izt vonirnar, er hurfu ab málstab keisarans 1852. Sumir hefbu
viljab bjarga trúnni, en nú þyrfti ekki annab en líta á vesaldóm