Skírnir - 01.01.1869, Blaðsíða 181

Sv/þjóft.
FKJETTIR.
181
í ræSu konungs, en nú er hann farinn úr stjórninni, og þó hafa
menn engi mót sjeS á, aS Karl konungur hafi viljaÖ koma öÖrum
atkvæÖum viÖ í þingsetningarræÖunum. þegar hann í þeim ræÖum
(í iaust og í vetur) minntist á tengdirnar viö ætt Danakonungs,
þótti mönnum sem hann vildi varast allt, er taka mætti sem
bending á ríkjasamband, og sum blööin kölluöu jafnvel, aö honum
heföu farizt „þurlega“ orÖin í Kristjaníu um festar dóttur sinnar.
Vera má, aö konungur hafi látiö sjer þetta veröa aÖ kenningu,
því í Stokkhólmi bætti hann viÖ, aÖ þær venzlar mundu festa
„böndin milli ennar sænsku þjóÖar og þjóöanna í Danmörku og
Noregi“. þess mega og allir óska, og þaÖ því heldur, sem þaÖ
er samband en eigi sundrung þjóöanna, er vorir tímar vísa leiöií
til, en þegar sagt er, aÖ þjóÖerniÖ á NorÖurlöndum sje eitt, þá
er það að minnsta lagi ofmæli, og þegar menn segja, aÖ þau
fyrir þá sök eigi aÖ vera í ríkjasambandi eða bandalögum, þá
veröa þau bandalög sett á heldur lausa undirstöðu. Hitt er
annaö mál, er menn vilja að ríkin sameinist vegna sameiginlegra
þarfa og hagsmuna eöa sameiginlegrar tryggingar og varna, en
allt slikt hafa „Skandínafar11 haft miður fyrir augnm í fyrstu,
enda hefir hjer ekkert að kalla saman gengið. það tjáir ekki,
að vitna til funda fræðimanna og vísindamanna; vísindin og
sannindi vísindanna eru allsherjar tengsli meðal allra menntaðra
manna, hverrar þjóöar sem eru. Eöa til stúdentafundanna; þann
feröa fögnuð mætti eins eiga við stúdenta frá Edínaborg og Vínar-
borg; vin yrði þá eins til vinar drukkið — en hverir færi þó
heim með sínu þjóðerni. J>ó menn við skálaglam og skálaskol
tali um þjóðlega einingu á Norðurlöndum, fer hún undan einsog
hræfareldur, þegar nær henni er komiö eptir á. „En — segja
menn — á þýzkalandi hafa menn þó baft mikið upp úr fundum
og samdrykkjum stúdenta og annara ungra manna“. þetta er
satt; en hjer var og hjer er þjóðernið eitt. Hjer hafa allir veriö
á einu máli um ein handalög; það er fyrirkomulagið, er menn
hefir skilið á um. Hjer eru líka komin ein hervarnalög og ein
tolllög. A NorÖurlöndum eru menn svo fjarri sambandsniðurstöð-
unni, að þjóöbróöernið ætlar allt að detta í mola, þegar farið
er að minnast á almenn atriði til nánara samneytis og samskipta.