Morgunblaðið - 05.11.2004, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2004 37
MINNINGAR
anna, en í hjarta sínu veit hann að hún
hefur notið þeirra og huggun hefur
það verið fyrir hann og alla nákomna
að fylgjast með því hversu frábærrar
umönnunar hún hefur notið hjá
starfsliði E-deildarinnar. Þar er fólk
sem gerir meira en vinna fyrir kaupi
sínu, það gefur svo mikið af sjálfu sér,
sínum kærleiksríka innra manni.
Engin fjölskylda hefur verið okkur
Ingibjörgu og síðar börnum nánari
en Guðrún nú í meira en hálfa öld. Ég
varð strax fyrir nærri 60 árum hrifinn
af þessari söng- og sagnaglöðu Hjart-
arfjölskyldu rétt eins og unnustunni.
Hús okkar Adams standa hlið við hlið
en þó þvergata á milli. Systurnar
gátu næstum horfst í augu úr eldhús-
gluggunum – veifað kaffibolla sem
þýddi kom þú til mín eða fleira. Inni-
legt samlyndi þeirra systra og vinátta
var kjölfesta fjölskyldulífisins alla tíð.
Við húsbændurnir vorum að sjálf-
sögðu hamingjusamir þiggjendur og
þátttakendur. Börnin okkar sex af sjö
eru fædd á sama áratug og ólust upp
næstum sem systkini. Gaman væri að
rifja upp yndisstundirnar frá
bernskuárum þeirra. Það er ótæm-
andi minningasjóður, sem oft er ausið
af. Þar voru Guðrún og Ingibjörg
sjóðstjórar. Hinum glaða og góða arfi
frá bernskuheimili þeirra á Siglufirði
var óspart útdeilt. Þar var söngur og
þroskandi leikir í fyrirrúmi ásamt
mikilli virðingu fyrir íslensku máli og
þjóðlegum háttum. Þegar Friðrik
skólastjóri tengdafaðir deyr snögg-
lega við starfslok, flyst Þóra kona
hans á heimili Guðrúnar og Adams og
býr þar til hinstu dvalar á sjúkrahúsi.
Hún er þá enn full starfsorku og fær
að njóta sín við félagsstörfin og önnur
áhugamál að vild. Er formaður kven-
félagsins, mjög virk í góðtemplarast-
úku og leikfélagi. Börnin fá að njóta
ömmunnar í ríkasta skilningi þess
orðs. Guðrún dregur sig nokkuð til
hlés í félagsstörfum en fær þó tæki-
færi til þess að sinna sínu áhugamáli –
söngnum – amma er heima. Hún söng
í Kirkjukór Akraness ásamt manni
sínum í áratugi. Hún hafði fallega
millirödd og var frábærlega lagviss.
Síðustu árin í kór aldraðra. Þegar
Þóru þyngdist fótur varð hlutur Guð-
rúnar og Adams í umönnun hennar æ
meiri. Fyrir þá ástúð og umhyggju
erum við aðrir aðstandendur í mikilli
þakkarskuld við þau. Gestrisni þeirra
er rómuð og heimilið fallegt og við
bættist að Þóra var líka vinmörg. Þar
naut sín vel hið ljúfa og glaða geð
Guðrúnar, öllum þótti vænt um hana
sem kynntust henni. Stóri og fallegi
trjá- og jurtagarðurinn umhverfis
húsið þeirra var henni mikill yndis-
reitur og starfsvettvangur þegar tóm
gafst til. Guðrún vann í mörg ár í
Úra– og skartgripaverslun Helga
Júlíussonar.
Hún var ákaflega vinsæl í því
starfi, svo óendanlega þolinmóð, glöð
og hlý í viðmóti. Gaf viðskiptavinun-
um nægan tíma til að ákveða sig,
enda um verðmæta vöru að ræða;
laus við alla ýtni en tilbúin að leið-
beina og hjálpa.
Þetta kunnu margir að meta, urðu
vinir hennar og komu aftur og aftur.
Þegar hún fór að verða þess vör að
hún mundi ekki strax nafn þess sem
kom í verslunina og hún átti að
þekkja, ákvað hún að hætta, þótt
starfsþrek væri óbilað. Þetta segir
mikið um sterka skapgerð hennar og
heiðarleika. Engan grunaði þá að Alz-
heimer-sjúkdómurinn væri að leggja
drög að því tómarúmi sem hún lifði í
síðustu árin. Ég segi ekki að hún hafi
dáið fyrir aldur fram, en allir hennar
nánustu hefðu kosið að njóta elliár-
anna með henni lengur. Hún var svo
ljúf og kær okkur öllum.
Ingibjörg systir hennar og fjöl-
skylda okkar senda nánustu fjöl-
skyldu hennar innilegustu þakkar- og
samúðarkveðjur.
Þorgils V. Stefánsson.
Foreldrar mínir fluttu til Akraness
1955 og brátt varð mér ljóst að móðir
mín, Sigríður Hjartar, og systur
hennar Guðrún og Ingibjörg voru
ekki aðeins systur, heldur líka vin-
konur. Sambandið milli heimila
þeirra var náið enda stutt á milli.
Amma Þóra bjó hjá Guðrúnu og þar
var því aðalhornið í „Hjartarsystra-
þríhyrningnum“ sem heimilin mynd-
uðu við Háholt og Heiðarbraut. Á
þessum heimilum var lesið, leikið,
sungið og handíð stunduð. Þær syst-
ur voru léttar í lund, sögðu frá, sungu,
spauguðu og hlógu mikið.
Guðrún var sérstaklega barngóð
og nutum við börn hinna systranna
þess. Það var ávallt gott að koma við
hjá Gunnu frænku og leiðin lá dag-
lega framhjá. Seinna þegar mín börn,
búandi á Akureyri, áttu ekki lengur
ömmu var þessi frænka sjálfkjörinn
staðgengill og Akranes varð sæluríki
þeirra. Ýmsir uppáhaldsréttir fengu
forskeytið „Gunnu-“ þetta eða hitt,
því hún dekraði við þau í mat og
drykk. Sérstaklega var Högni, eldri
sonur minn, hændur að henni og lík-
aði vel vistin á Skaga. Hann spurði
einhverju sinni Þórleif afa hvort hann
myndi einhvern tímann deyja. Afi
kvað það líklegt en það væri ekki svo
slæmt því í himnaríki væri gott að
vera. Þá spurði sá stutti: „Er það eins
og hjá Gunnu frænku?“
Þannig náði umhyggja Guðrúnar
landshorna á milli. Við systkinin og
þó sérstaklega börnin mín, nutum
þessarar umhyggju í mörg ár og
fáum seint fullþakkað. Adam var líka
góður „afi“ og alltaf fundum við hve
hann var Guðrúnu traustur bakhjarl.
Á það reyndi sérstaklega síðustu árin
þegar hún fjarlægðist sína nánustu
smátt og smátt. Einnig við höfum
saknað hennar mikið og þótt Guðrún
móðursystir mín sé nú farin gleymist
ekki mynd hennar þar sem hún tekur
brosandi á móti okkur á Háholtinu.
Frá Hólmfríði í New York og Áka í
Mílanó koma saknaðar- og samúðar-
kveðjur.
Við Svanfríður og Högni vottum
Adam og allri fjölskyldunni samúð
okkar og þökkum þeim áralanga vin-
áttu.
Hörður Þórleifsson.
Nóttina eftir að hafa heyrt að
Gunna frænka væri dáin, vaknaði ég
óteljandi sinnum og eyddi nóttinni
milli draums og vöku, altekin minn-
ingum sem flæddu um mig. Ég hugs-
aði, þegar ég var almennilega vöknuð,
að þetta væri raun nærri en ef hug-
urinn gæti stillt sig við nokkrar ein-
stakar minningar.
Við göngum lífsferlið um landslag
sem er ekki skapað af náttúruöflum,
heldur af fólkinu sem í kringum okk-
ur er. Þetta fólk skapar okkur vett-
vang, heim gleði eða sorgar, ástar eða
vanrækslu, vellíðunar eða leiðinda.
Gunna skapaði þess konar huglægt
landslag sem kom okkur til að ganga
léttum sporum tilhlökkunar og lífs-
nautnar. Glettnin, áhuginn, gestrisn-
in, örlætið, söngurinn, umlék okkur í
nærveru hennar. Hún spann heim
okkar, óf hlýju í dagana, glit í kvöldin,
mýkt í hvíldina og glæsileik í hátíðir.
Umhyggjan kostaði vinnu. Öll blá-
berjasultan sem við borðuðum yfir
umræðum í eldhúskróknum, þétt
saman á kollum, var svo ljúffeng af
því Gunna og Adam höfðu lagt á sig
berjatínslu og puð, oft langt fram á
nótt. Þegar ég, næturhrafninn, leit
yfir úr eldhúsglugganum heima var
alltaf ljós í eldhúsglugganum fyrir
handan.
Af því ég dáði þessa frænku mína
hef ég oft kallað á hana innra mér,
séstaklega í samskiptum við fólk sem
ég er óörugg gagnvart. Ég hugsa mér
Gunnu, hvernig töfrar hennar lágu
einhvern veginn í því hvernig af henni
stafaði umhyggja og jákvæðni og
sannur áhugi á öðrum og þeirra
heimi.
Hversu sem mér tekst að líkja eftir
frænku minni veit ég að svo lengi sem
tilveran lofar mér er ímynd hennar í
sálu minni, brosandi og veifandi til
mín af tröppunum, eins og þegar við
kvöddumst síðast eða þá ég sé hana
koma upp Holtsbrekkuna og ég fyllist
af fögnuði. Og ég hleyp til hennar.
Dagný Þorgilsdóttir.
Fósturfaðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORSTEINN FRIÐRIKSSON
frá Aðalvík,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
30. október, verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju mánudaginn 8. nóvember kl. 13.00.
Ingi Walter Sigurvinsson, Steinunn L. Steinarsdóttir,
Elvar Jóhann Ingason, Helga Hjaltested,
Sigrún Ingadóttir, Skúli Bjarnason,
Berglind Laufey Ingadóttir, Stephen A. Cimino
og langafabörn.
Okkar innilegustu þakkir fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns
og föður okkar,
dr. GEORGE WASHINGTON SIMONS III
prófessors
í barnabæklunarlækningum,
Medical College
í Wisconsin.
Sérstakar þakkir fyrir frábæra umönnun færum við læknum og starfsfólki
á Landspítala Fossvogi, Landakoti, Hlaðhömrum og heilsugæslu Mosfell-
sbæjar. Innilegar þakkir fær einnig sr. Gunnar Rúnar Matthíasson fyrir
sérstakan stuðning við fjölskylduna.
Sigrún Magnúsdóttir Simons,
Christina Herborg Simons,
Anna Maya Simons.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
INGIBJÖRG LÚÐVÍKSDÓTTIR,
Smáragrund 15,
Sauðárkróki,
sem andaðist mánudaginn 25. október, verður
jarðsungin frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
6. nóvember kl. 14.00.
Stefán Birgir Pedersen,
Árni Ragnar Stefánsson, Ása Dóra Konráðsdóttir,
Olgeir Ingi og Hólmar Smári Árnasynir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLI HELGI ANANÍASSON,
Merkigerði 21,
Akranesi,
andaðist á dvalarheimilinu Höfða, Akranesi,
þriðjudaginn 2. nóvember.
Útför hans verður gerð frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 9. nóvember kl. 14.00.
Sigurbjörg Sæmundsdóttir,
börn, tengdabörn og fjölskyldur.
PÉTUR ÞÓRSSON,
Marbakkabraut 38,
Kópavogi,
sem lést á heimili sínu 1. nóvember, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðjudaginn
9. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim sem vilja minnast hans, er bent á heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins, Skógarhlíð 8,
sími 540 1944.
Hulda Finnbogadóttir,
Hilma Hólmfríður Sigurðardóttir,
Þórný Pétursdóttir, Baldur Bragason,
Atli Mar Baldursson,
Þór Pétursson,
Guðrún Pétursdóttir,
Rán Pétursdóttir.
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir og mágkona,
barnabarn og tengdadóttir,
SÆUNN PÁLSDÓTTIR,
Hamraborg 38,
er látin.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju mánu-
daginn 8. nóvember nk. kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Hjálparlínu Rauða kross Íslands.
Sóley Sara og Hlynur Freyr Magnúsarbörn,
Sólveig Bogadóttir, Páll Einarsson,
Vignir Pálsson,
Eyrún Pálsdóttir, Andri Snædal Aðalsteinsson,
Bogi Þórir Guðjónsson,
Valdís Viktoría Pálsdóttir,
Anna Hjaltalín, Stefán Jósafatsson,
Einar Sigurjónsson.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HÓLMFRÍÐUR PÉTURSDÓTTIR,
Víðihlíð,
Mývatnssveit,
lést á heilbrigðisstofnun Þingeyinga aðfaranótt miðvikudagsins
3. nóvember. Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Héðinn Sverrisson,
Sigrún Sverrisdóttir,
Kristín Þ. Sverrisdóttir
Gísli Sverrisson,
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær:
ást í hjarta, blik á brá
og brosin silfur tær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reyndist kær.
(G.Ö.)
Með söknuði og þökk kveð
ég kæra vinkonu.
Anna Erlendsdóttir.
HINSTA KVEÐJA