Skírnir - 01.01.1920, Qupperneq 17

Skírnir]
Jóhann Sigurjónsson.
11
nokkrum viðburðum með skáldlegri hugkvæmni, gert sum-
ar persónurnar skýrari og fyllri (t. d. Mörð), stórspilt öðr-
'Uin (Skarphéðinn leikritsins, leiðitamur, treggáfaður fauti,
er hvorki að tungutaki né skapferli neitt í ætt við Skarp-
héðin sögunnar). En sem heild er Jeikritið Njála í öðru
formi og ekki sjálfstæð sköpun Jóhanns Sigurjónssonar.
Framan við dönsku útgáfu leiksins stendur: »Hand-
lingen er bygget over et Motiv fra Njals Saga«. Þó að
staðið hefði: »Handlingen taget fra Njals Saga« hefði bað
samt naumast verið rétt skýring á sambandi leiksins og
sögunnar. Skáldið hefir sótt svo að segja alskapaðar
dramatiskar sennur í Njálu (Heimsókn Flosa til Hildigunn-
ar eftir víg Höskuldar, brennuna á Bergþórshvoli) og sumt,
það sem fegurst er í orðskiftum leiksins, skrifað upp úr
sögunni (Vel má ek gera þat til skaps föður míns at
brenna inni með honum. — Ek var ung gefin Njáli
°- s. frv.).
Það verður að gera glögga grein á leikriti eins og
Þessu, og svo sögulegum leikritum eins og t. d. Sigurðí
Slembi Björnson’s. Það er ekki snillingurinn heldur sagna-
ritarinn Snorri, sem hefir skráð þessa fátæklegu, slitróttu
frásögu af Sigurði slembidjákna í Heimskringlu. Stór-
skáldið hefir hér blásið lifsanda í dauðar sagnir og skap-
aö meistaraverk sitt svo að segja af engu.
Allir vita hverjir hafa samið Oliwer Twist og The
Picture of Dorian Grey, engir þekkja þá, sem hafa gert
sJónleiki úr þessum frægu sögum. Venjulega er slíkt gert
af einhverjum, sem standa leikhúsunum nærri, sem hafa
smekk og lag á að koma cllu vel fyrir á leiksviði. En
það er víst fádæmi, að þeir, sem geta skapað af sjálfum
ser finni fullnægingu í því, að sníða verkum annara skálda
nýtt form.
Að mínum dómi hefir Jóhann Sigurjónsson oft verið
nfmetinn, bæði á íslandi og í Danmörku. Merkir ritdóm-
arar hafa jafnað verkum hans til leikrita Björnson’s og