Skírnir - 01.01.1920, Qupperneq 64

58
Ritfregnir.
[Skírnir
og er þó margt enn, sem vert væri á að minnast, þó það verði
ekki að sinni. Eg get ekki betur endað en með þvf að þakka höf.
fyrli bókina. Eg virði starf hans mikils og tel hann og þá, sem
hófu sálarrannsóknir hér á landi, eiga miklar þakkir fyrir áhuga
sinn á þessum málum, því að vissulega eru sálarrannsóknirnar mik-
ilvægt viðfangsefni ogeiga sjálfsagt eftir að verða það enn meir. Eg
veit að höf. þekkir mig of vel til þess, að hann væni mig um mót-
þróa eða illviija í garð sálarrannsóknanna. Eg hefi haft mikla trú
á verkefni þeirra frá byrjuu og reynt að fylgjast nokkuð með þeim,
þó að önnur viðfangsefni hafi valdið, að eg hefi ekki enn getað gef-
ið mig svo rækilega við þeim sem eg taldi mór skylt áður eg legðl
þar mörg orð í belg. Hver veit nema mór auðnist það, ef eg lifi
lengi — hórna megin. G. F.
Ljóðmæli eftir Hjálmar Jónsson í Bóln. Jón Þorkelsson
'hefir búið undir prentun. I og II. A kostnað Hjálmars Lárus-
sonar. Reykjavík 1915—19. Fólagsprentsmiðjan. I. LXXVI + 256
bls. II. 340 bls.
Fyrsta heftis útgáfu þessarar var getið 1 Skfrni 1916, bls. 95.
Nú er hún komin öll og taka ijóðmælin sjálf yfir nær 550 blað-
síður. Framan við eru sýnishorn af rithönd Hjálmars,. formáli er
gerir grein fyrir útgáfunni, og æfiágrip. Kvæðunum fylgja nokk-
ur bróf Hjálmars, efnisyfirlit og upphöf kvæðanna. Hefir það,
eins og Dr. Jón Þorkelsson gerir grein fyrir í formálanum, verið
tilgangur útgefanda, að kveðskapur Hjálmars kæmi hér »fullkom-
lega fram í öllum greinum, svo sem föng væri á og fært væri, til
þesB að menn gæti þekt og metið skáldið sem róttast frá öllum
hliðum«. Hjálmar kemur því hór til dyranna eins og hann var
klæddur í hvert skiftið við Ijóðaönnina, og muu þá engan furða,
þó hann só stundum óþveginn og farist eigi ávalt jafnfimlega, enda
mætti benda á ýmislegt í bókinni, sem ekki mundi gefið út, ef
nútíðarmaður ætti í hlut. Má lengi um það deila, hvað út skuli
gefa af kvæðum látinna merkisskálda. Hjá oss hefir löugum sú
stefnan ráðið, að gefa út alt það, er með nokkru móti þótti prent-
andi. Hún hefir þann kost, að þá verður hægra að skilja gáfna-
far og þróunarsögu skáldsins, því að mistökin i eina átt eru oft
ranghverfan á hæfð í aðra átt, og só að eins gefið út það, sem
skáldiuu tókst bezt, er eftir að vita um hitt, sem undan er dregið.
Oft má í ófullkomuu kvæði finna fyrstu fálmandi gripin eftir því,
sem skáldið síðar fókk fulla handfestu á, og getur það alt orðið