Skírnir - 01.01.1920, Síða 75

Skirnir]
Ritfregnir.
6»
sem einskonar örlaga mölvun,
— ættliðsins níunda bölvun
træði hans lífdaga tún.
Eldabuskan horfir í glæðurnar, gömul og farin, lætur sig
úreyma um forna sælu og svik, unz súpan brennur við, og hús-
freyja rífur hana harkalega upp úr minningunum. Barnlaus hjón
Bitja saman, horfast sjaldan í augu, því að hugina er »tekið að
fenna«. Ágæt kvæði eru og »Ásdís á Bjargi«, erfiljóðin eftir 8kúla
S. Thoroddsen alþm. og »Faraldur« (um inflúenzuna 1918).
En smekkvÍBÍn er ekki alveg áreiðanleg hjá skáldinu. Stundum
spillir það góðum kvæðum með óþörfum vfsum eða óviðkunnan-
iegum orðatiltækjum. Kvæðið »Hvað gefur þú?« er t. d. ágætt,
®f síðustu vísunni er slept. Sama mætti e. t. v. segja um »Ásdísi
a Bjargi«, að betra væri að sleppa seinustu vísunni, þótt hún só góð
Ut af fyrir sig; hún er óþarfur hali. »Umhleypingar« væri og
betri, ef þar væri einnig feld burt seinasta vísan; þá heldur kvæð-
ið þeirri »hundakæti«, sem í því á að vera, óskemdri af allri við-
kvaemni. »Voðaskelfir vændiskvenna«, »hundsuð heit« o. fl. er
lika all-ósnoturt. En eg ætla ekki i nelna lúsarleit að slíku —
Ti'di að eins benda á það, að höf. er mest þörf á að þroska smekk-
yisi sína — að öðiu leyti hefir hann flest til þess að vera gott
8káld. Jabob Jób, Smári.
Jóhann Skjoldborg: Ný bynslóð. Sveitasaga frá Jótlandi.
í*ýtt hefir Björg Þ. Blöndal. Rvík 1918.
Þýðing þessi er einn liðurinn í tilraunum síðustu ára til nán-
ari kynningar með Islendingum og hinum Norðurlandaþjóðunum.
■^r það mjög gott og lofsvevt. Sagan er góð, enda höfundurinn
aiÞekt skáld í Danmörku. Þýðingin virðist yfirleitt vel af hendi
leyst. Trúi eg ekki öðru, en íslenzkum bændum þyki gaman að
lesa um stóttarbræður sína í Danmörku, þótt l/fskjörin só að mörgu
leyti ólík, sem von er. Og fyrir alla þá, sem sinna nokkuð kirkju
eða trúmálum, er fróðlegt að lesa bókina, þótt höf. só e. t. v. nokk-
einhliSa í lýsingum BÍnum á heimatrúboðsfólkinu danska.
Jabob J, Siuári,
Prestafélagsritið. Tímaritfyrir kristindóms- og kirkjumál. Rit-
stjóri Sigurður P. Sívertsen. Fyrsta ár 1919. Gefið út af Presta-
fólagi íslands. Rvlk 1919.
Riti þessu má fagna. Það er gleðilegt lífsmark frá prestastótt-