Morgunn - 01.07.1974, Qupperneq 84

82
MORGUNN
yfirleitt aukast stórum, og ég held, að þá muni trúin lyftast
eitthvað upp á við til hinna réttu heimkynni sinna, en þau eru
þær hæðir vitundarlífsins, þar sem ekki er hœgt að koma hlut-
rænum vísindum við. Því að ríki hinnar miklu dular („Mystík-
ur“) er ofar öllum skynfærum og vísindalegum rannsóknar-
tækjum. — Þannig mun hin nýja þekking magna hið and-
lega eðli manna og beina sjón þeirra hærra og hærra upp á
við. —
Kirkjan ætti því að taka þessi mál upp á arma sína, fullviss
þess, að hún mundi þjóna hinum æðsta tilgangi sínum, jafn-
vel með engu öðru betur. Og minnast mætti hún þess, að ekki
hefur Guðshugmyndin beðið neinn hnekki, nema síður sé,
þótt vísindunum hafi tekizt að sanna, að jörðin er hnöttótt en
ekki flöt eins og pönnukaka, og að stjörnurnar eru hnettir,
sem geysast áfram i geimi, sem virðist vera takmarkalaus.
Guð hefur að sjálfsögðu stækkaÖ í vitund manna eftir þvi
sem heimurinn stækkaði út á viÖ. Guð mun heldur ekki
minnka í draumum mannanna um þennan hinzta leyndar-
dóm tilverunnar, ef vísindunum tekst að stækka heiminn inn
á viS, ef svo mætti segja, það er að segja opna mannkyninu
ósýnileg tilverusvið á bak við hinn sýnilega heim.
Afstaða vor hér á Vesturlöndum til dauðans þarf að breyt-
ast. — Óttinn þarf að hverfa fyrir þekkingu og skilningi. —
En ekki er það minnst um vert, að oss lærist að lifa lífi voru
þannig, að sem fæst bönd bindi oss við þess jörð, svo að vér
getum boðið hinn mikla Vígjanda velkominn og mætt honum í
hátíðaskapi, eins og vitrum vígsluþegum sæmir.-------Vér
þurfum því að leitast við að leysa þessi bönd, — ekki með
sjúklegum ákafa eða offorsi, heldur á sem eðlilegastan hátt. En
alveg sérstaklega þurfum vér að brjótast undan oki líkamans
og áhrifavaldi, og gera oss grein fyrir því, hvað svo sem vér
erum í raun og veru, þá er það eitt víst, að vér erum ekki líkam-
inn. Hér um bil allur misskilningur í sambandi við dauðann á
rót sína að rekja til þeirrar höfuðvillu, að maðurinn og líkami
hans séu eitt og hið sama. — Á þá kórvillu verður því að ráð-