Morgunn - 01.12.1974, Side 13

FRELSARINN í JÖTUNNI; ORMURINN Á GULLINU 91
kirkjur landsins — og landanna — þennan jólalofsöng yfir
materialismus og mammonþjónustu aldarinnar. Þaö er eins
og öllum fjöldanum hafi verið opinberuð þau tíðindi, að
Jesús Kristur frelsari heimsins hafi fæddur verið í höll Ágúst-
usar keisara eða mitt inni í hinni rómversku ríkismanna-
dýrð. Lífsstefnan hjá öllum þorra sjálfra kirkjumannanna
talar hástöfum á móti þvi, að þeir trúi i sannleika á jóla-
guðspjallið eða sjálfsafneitunar-evangelíum kristindómsins
yfir höfuð. Ef hér er ekki hætta fyrir hið innflytjanda fólk
vorrar þjóðar, þá er líka engin liætta neinsstaðar til.
Þeir af íslendingum, sem virkilega vilja lialda dauðahaldi
í kristindóminn og sem þegar hafa sannfæring fyrir því, að
hið kristna evangelíum sé vor eina frelsis von, — þeir mega
með engu móti nú eða í framtíðinni gjöra sig ánægða með
slíkan kristindóm, kristindóm, sem ekki er annað en lausa-
játning kristinnar trúar yfir heiðinglegum matei’ialismus í
sinum eigin hugsunarhætti og lífi.
Þegar fjárgróðauppþotið mikla hérna um árið geisaði í
Winnipeg og næst liggjandi byggðum og bæjum þessa lands,
þá gafst Islendingum hér tækifæri til að sjá fram á hætt-
umar, sem fyrir öllum þorra manna liggja, þá er mammon
er mjög auðfenginn. Menn rökuðu þá saman fé nærri því
fyrirhafnarlaust, og mönnuni fundust sér allir vegir færir.
Það er liið versta óliappaáfall, sem vort fólk hefir orðið fyrir
síðan það J'luttist vestur um haf. Hugsunarháttur margra
spilltist þá stórum, og sumir bíða þessa, ef til vill, aldrei
bætur. Materialismusinn með öllum hans eyðileggjandi fylgi-
fiskum læsti sig inn að lijartarótum almennings. — En á
sama skerinu er enn liætt við að margir af aðkomanda fólki
voi-rar þjóðar standi víðs vegar um landið á ókominni tið. Og
því endum vér nú þessa hugleiðing vora, sem vér byrjuðum
með jólaguðspjall kristinnar i liuganum, með þeirri alvarlegu
áskoran til vors íslenzka kirkjulýðs í þessu landi, að hann
taki vel eftir teiknum timanna, athugi, hvort batnandi efna-
hagur hans er ekki að flytja hugarfarið enn lengra burtu frá
oetlehemsjötunni.