Morgunn - 01.12.1974, Blaðsíða 63

leiðréttingar að handan
141
skrána, sem nú hefur verið staðfest. (Þ.e.a.s. hún fékk lagalega
staðfestingu i desember 1925.)
í desembermánuði 1925 birtist faðir minn mér aftur um það
bil viku áður en taka átti fyrir málið Chaffin gegn Chaffin, og
sagði hann: „Hvar er gamla erfðaskráin mín?“ og virtist hann
talsvert þungur í skapi. Af þessu dró ég þá ályktun, að ég
mundi vinria erfðamálið, eins og kom í ljós. Ég sagði lögmanni
mínum frá þessari sjm morguninn eftir. Margir vina minna
trúa þvi ekki, að það sé mögulegt fyrir þá sem lifa, að hafa
samband við þá framliðnu, en ég er hins vegar sannfærður uni
það. að faðir minn i raun og veru birtist mér í þessi ýmsu
skipli, og því mun ég lialda áfram að trúa til dauðadags.“
Af skýrslu herra Johnsons má ráða það, að auk hr. J. P.
Chaffins og hr. Blackwelders hafi fimmtán ára dóttir þeirra
og ekkja arfleiðanda einnig verið viðstödd, þegar erfðaskráin
fannst.
Skömmu eftir að síðari erfðaskráin fannst var gildi hennar
sannreynt. En Marshall, sá sonurinn, sem var arfleiddur að
öllu samkvæmt fyrri erfðaskránni, hafði dáið innan árs eftir
lát föður síns og hafði hann fengið fyrri erfðaskrána löglega
staðfesta. Hann lét eftir sig son, R. M. Chaffin, sem því varð
verjandi í málinu, sem hafið var til þess að i’á löggildingu síð-
ari erfðaskrárinnar. En þareð hann var ekki lögráður orðinn
mætti hann fyrir réttinum með móður sinni sem forsvars-
manni. Málið var tekið fyrir í desember 1925. Kviðdómendur
voru látnir sverja eið sinn ( en slíkt tekur ævinlega nokkurn
tíma í Bandaríkjunum) og síðan var gert réttarhlé fram yfir
hádegi. Þegar rétturinn var aftur settur, höfðu þau mæðgin,
ekkja Marshalls og sonur hennar, verið undirbúin til þess að
rengja lögmæti síðari erfðaskrárinnar. Þá voru vitni leidd til
þess að votta að síðari erfðaskráin væri skrifuð með rithendi
arfleiðanda, og virtist sem þau mæðgin hafi þegar í stað viður-
kennt hana, þegar þau sáu hana. Að minnsta kosti létu þau
kröfur sínar niður falla. Hvert áheyrendasæti var skipað í rétt-
inum. Og þeir sem komið höfðu til þess að hlíða á málflutning-