Morgunn - 01.12.1974, Blaðsíða 67
LEIÐRÉTTINGAR AÐ HANDAN
145
hjálpar hans í þessum vandræðum sínum, heldur eingöngu af
löngim eftir að kynnast honum, af því að hann var svo frægur
fyrir samband sitt við hinn ósýnilega heim. Hún spurði Swe-
denborg hvort hann hefði þekkt manninn hennar. Hann
kvaðst aldrei hafa séð hann, af því að allan þann tíma sem
Marteville hafði verið i Stokkhólmi hafði Swedenborg verið í
Lundúnum. Átta dögum síðar birtist þessi framliðni maður
konu sinni i draumi og sýndi henni, hvar hún gæti fundið for-
kunnar vel vandað skartgripaskrín. í þessu skríni sagði hann
að hún mundi ekki aðeins finna kvittunina, sem hún hafði leit-
að svo mikið að, lieldur og dýrmæta hrjóstnál, setta 20 dem-
öntum, sem konan hélt að væri líka týnd. Konan vaknaði
samstundis, fór á fætur, kveikti ljós og leitaði þar sem henni
hafði verið til vísað. Skrínið var þar. Hún lauk því upp — og
í því voru hæði kvittunin og brjóstnálin. Hún fór aftur í rúmið
í meira lagi glöð, og fór ekki á fætur fyrr en um dagmál morg-
uninn eftir. Jafnskjótt sem hún lauk upp augunum kom stúlk
an hennar inn, og var asi á henni. Hún sagði að Swedenborg
væri kominn. Þegar þau liittust sagði hann henni, án þess að
hún minntist á drauminn einu orði, að hann hefði talað við
marga framliðna menn um nóttina, og að einn þcirra hefði
verið maðurinn hennar. Sig liefði langað til að tala við hann
lengur, en framliðni maðurinn hefði sagt, að hann yrði að
finna konuna sína, til þess að láta liana vita, hvar skjal nokk-
Urt væri niðurkomið, skjal, sem henni væri afar mikilvægt, og
demantsbrjóstnál, sem hún héldi að hefði týnzt. Erindi Swe-
denborgs til frúarinnar var ekki annað en að fá að vita, hvort
maðurinn hennar hefði birzt henni og hvort hann í raun og
veru hefði flutt henni þá vitneskju, sem hann hefði verið að
tala um við sig.
Við að heyra þessar tvær frásagnir geri ég ráð fyrir, að ein-
liver kunni nú að láta sér detta í hug, að hér hafi í rauninni
verið liaft samband við framliðna menn. En vegna þeirra, sem
kynnu að vera á annari skoðun, skulum við til gamans íhuga
siðari frásögnina. Ef ekki verður fallizt á, að frú Marteville
10