Morgunn - 01.12.1974, Blaðsíða 78

156
MORGUNN
lönd til þess að skattleggja. Og á tveim árum varð hið mikla
stórveldi Thútmósesar III gjaldþrota.
Áhyggjumar á þessum vandræðatímum eyðilögðu leifamar
af heilsu faraós. Með hmni rikisins rann líf hans út í sandinn.
Hann virðist hafa farið fljótt, því vísindamenn nútímans, sem
hafa rannsakað smurling hans, eru þeirrar skoðunar að hann
hafi látizt af slagi. Líkami hans gat ekki lengur afborið hinar
þungu áhyggjur og hjarta brostið af hryggð.
Framan á líkkistu hans er letrað: „Ekn-Aton, hið fagra bam
hins lifandi Atons, en nafn hans mun lifa til eilífðar.“ Og hve
uridarlega raunaleg og fögur er ekki bænin til Hins eina Guðs
allra manna, sem fannst letruð á gullplötu við fa-tur hins
smurða líkama Ekn-Atons:
Ég dreg aS mér hinn Ijúfa anda, sem berst a'S vitum mínum.
Ég lít fegurS þína hvern dag. ÞaS er einlæg ósk mín, aS ég
megi heyra yndisfagra rödd þína, jafnvel NorSanvindinn, svo
limir mínir megi endurnœrast af lífi fyrir ást á þér. Rétt mér
hönd þína, sem býr yfir arida þínum, svo ég geti meStekiS hana
og hún lyft mér. Kalla þú nafn mitt til eilífSar og þaS skal
aldrei bregSast.
Þannig yfirgaf þetta líf sál, sem var of viðkvæm fyrir byrðar
likamans. Með Ekn Aton hvarf einnig trúin sem hann hafði
stofnað, borgin sem liann hafði byggt, og friðardraumurirm
sem átti sér bólfestu i hjarta hans. Hinn mikli Amon hafði aft-
ur æðstu tign og völd. Meir en þrjú þúsund ár em liðin síðan
Ekn-Aton glímdi við guði Egyptalands. Virðing nútimamanns-
ins, sem litlu virðist nær í leyndardómum andans, kemm' ef til
vill bezt fram í orðum J. H. Breasteds prófessors, sem sagði:
„Með honum dó andi, sem aldrei hefur átt sinn líka í heim-
inum.“
Annar merkur fræðimaður, sem lagt hefm- sérstaka stund á
heimspeki Ekn-Atons, frú Júlia Ellsworth Ford, gerir í himii
merku ritgerð sinni Ekn-Aton, faraó og spámaSur, nákvæma
grein fjnár stöðu hins mikla faraós í þróun siðmenningarinnar,
þegar hún kemst svo að orði:
„Þannig kemur Ekn-Aton fram sem einn athyghsverðasti