Morgunn - 01.12.1974, Blaðsíða 34
BALDVIN EINARSSON, AKTÝJASMIÐUR:
DRAUMAR OG SKYGGNI
I
SKÓLAKENNARINN
Á síðari hluta 19. aldar, ferðaðist um í Rómsdalnum i
Noregi, eldri maður sem kallaður var af samtíðarfólki hans
auðnuleysingi eða flakkari og gekk undir nafninu Skólakenn-
arinn. Hann var af guðs náð vel gefinn maður og hafði í
æsku notið kennaramenntunar og stundaði því um skeið
kennslu i barna- og unglingaskólum.
En þá skammt var liðið á ævi hans, bilaði heilsa hans svo,
að hann varð einrænn og eirðarlaus, ónógur bæði sjálfum sér
og öðrum og gjörðist beiningamaður það sem eftir var ævinn-
ar. Ágiskan fólks vai, að vonbrigði á einhvern hátt hafði valdið
sjúkleika hans. En hvar, sem hann fór, var hann auðfús gestur.
Gjörði það siðprýði hans og meðfæddir hæfileikar, sérstaklega
meðal barna og unglinga. Við þau ræddi hann með fræðandi
sögum og áminningum um gott siðferði og því um hkt.
Einn hæfileika hafði hann framar almenningi, það var
skyggni eða fjærsýnisgáfa. Þar sem hann var á ferð i bæjum
eða þéttbýli, söfnuðust að honum hæversk börn og unglingar.
Gekk hann þá oft út fyrir bæjarskarkalann i fylgd með börn-
unum, hvar hann gat fundið sér sæti á bekk eða öðru slíku
og ra'ddi við þau.
Það bar við einn dag á árunum 1892—’93, að skólakennar-
inn er á ferð í bænum Moldi, en sá bær heyrir til Rómsdaln-
um; það höfðu safnast í kringum hann nokkur börn og hafði
liann fært sig út úr bæjarskarkalanum og tekið sér sæti á
trjábol. Börnin eru að biðja hann um að spá fyrir sig, en
hann kvaðst ekki geta séð neitl markvert hjá þeim núna. Þá
ber þar að smávaxið stúlkubarn 9-10 ára. Hún tekur stöðu
utan við hópinn og horfir á. Gamli maðurinn veitir henni