Morgunn - 01.12.1974, Síða 35

DRAUMAR OG SKYGGNI
113
strax eftirtekt, ber hönd fyrir auga, ávarpar liana og segir:
„En þú litla stúlka, ég sé nokkuð fyrir þig. Lífsleið þin mun
liggja yfir á eyju úti í Atlantshafinu. Hingað til lands kem-
ur maður, sem á heima á eyju í hafinu. Hann dvelur hér
nokkur ár, honum kynnist þú og flytst með honum til heima-
lands hans og ílengist þar, lifir með honum í mörg ár í ham-
ingjusömu lijónabandi og eignast mörg börn.“
En það varð litlu stúlkunni minnisstætt, þá hann hafði
þetta mælt, brast hann í grát, stendur á fætur og gengur burt
frá börnunum, en hvernig á því stóð gat barnssál litlu stúlk-
unnar, þá ekki gert sér grein fyrir. En eins og úþroskuðum
börnum er títt, gjörðu þau sér litla grein fyrir þessum spá-
dómi og ræddu hann í ertingaranda við litlu stúlkuna, en það
og grátur gamla mannsins olli því, að henni var þessi at-
burður minnisstæðari en ella.
Um aldamótin síðustu fór ungur íslenzkur iðnaðarmaður
til Noregs, til að leita sér 'framhaldsþekkingar í iðn sinni.
Dvaldi hann þar i nokkur ár, en þá var áður nefnt stúlkubam
orðin þroskuð mær. Hann starfaði nokkum tíma i fæðingar-
bæ hennar. Þar hittust þau hún og Islendingurinn og felldu
hugi saman, giftust þar og fylgdi hún honum til föðurlands
hans, hvar þau tóku sér búfestu í Reykjavík, störfuðu þar
saman í ljúfri sambúð í rúm fjörutíu ár og eignuðust mörg
börn.
Nú hvílir hið jarðneska duft litlu stúlkunnar frá Moldi, í
Kirkjugarðinum í Reykjavík, á eyjunni, sem gamli krossber-
inn í Rómsdalnum í Noregi sá, að lífsleið hennar lá til.
Nú þegar þetta er skráð er hún móðir og formóðir 20
Islendinga.
II
DULSKYGGNI
FRU RAGNHILDAR GOTTSKÁLKSDÓTTUR
I febrúannánuði 1950 var ég gestkomandi hjá vinkonu
minni fni Þórdísi J. Carlquist Ijósmóður í húsinu nr. 30 við
I’jamagötu hér í bæ. Þegar ég hafði setið þar góða stund,
8