Morgunn - 01.12.1974, Síða 42

120
MORGUNN
ég hafði þá engan hjálparmann, en að lokum fékk ég fullan
bata og starfskrafta.
Skútan rétti sig við, þó seint gengi.
V
ÁRAMÓTADRAUMURINN 1930
Um áramótin 1930 dreymdi mig eftirfarandi draum:
Ég þóttist staddur á vinnustofu minni hér i bæ ósamt syni
mínum, sem þá var að hefja nám í iðn sinni. Ég stóð við sníða -
borð mitt, sem vissi gegn dyrum og laut með athygli og áhuga
niður að verkefni því, er ég hafði með höndum. Þá verður
mér litið upp til dyra, verður mér dálítið bilt við andar-
tak, því inn kemur svo risavaxinn maður, að slíkan hafði
ég aldrei séð (hefi ég þó séð Jóhann stóra sem kallaður er).
En brátt hvarf skelkur sá, er greip mig við fyrstu sýn, því
prúðari og sviphýrari mann og jafnvel ásigkominn, hefi ég
vart séð. Hann kynnti sig og kvaðst Vilhjálmur heita, föður-
nafns mun hann hafa getið um, en það man ég óljóst hvað
var og vil því ekki lóta þess getið. Ég þóttist viss um að hann
mundi vilja eitthvað við mig ræða og bauð ég honum því inn
í lítið afhýsi, er var inn af vinnustofunni, sem ég notað til að
skrifa í eða tala við menn, er höfðu viðskipti við mig. Við
ræddumst þar við góða stund, en hvemig þær viðræður féllu
get ég ekki skýrt frá, því það er mér að mestu fallið í
gleymsku, en þær lutu að viðskiptum og féll vel á með okk-
ur. Að þvi búnu kvaddi hann með prúðmennsku og blíðu. Ég
skýrði konu minni þegar er ég vaknaði frá draumnum og
flaug okkur jafnframt í hug að hann hlyti að boða góð og
mikil viðskipti á komandi ári. Við höfðum þá mannmargt
heimili, en frekar rýra atvinnu og fjárhagshliðin þarafleið-
andi þröng og var mér því vanalega erfitt að afla hráefnis.
Kona mín hvatti mig eindregið til að leita mér hjálpar góðra
og mér efnasterkari manna að lána eða veita mér aðstoð til
að fá fé til efniskaupa, en þó ég þá ekki hefði hugmynd eða
von um viðskipti, frekar venju, fékk ég brennandi áhuga fyrir