Morgunn - 01.12.1974, Qupperneq 46

124
MORGUNN
að á Islandi ríkir miklu meiri skilningur meðal almennings
á sálrænum fyrirbrigðum en t.d. hjá bræðraþjóðum okkar á
Norðurlöndum.
Hér á landi hafa starfað mjög merkilegir miðlar og hug-
lækningar eru stundaðar hér með ótrúlega góðum árangri.
Þar er fyrst og fremst um að ræða lækningar á sjúkdómum,
sem læknavisindin hafa gefizt upp á að lækna. Að þvi er virð-
ist ríkir hér skilningur milli lækna og hinna sálrænu manna,
sem reynt hafa að hjálpa sjúku fólki, sem ekki hefur getað
fengið bata við venjulega læknismeðferð.
Dulræn fyrirhæri henda sífellt á íslandi. og svo margir
landsmenn hafa af þeim persónulega reynslu, að þeir telja
sig ekki þurfa að efast um þau. Reynslan hefur beinh’iis
sannað þeim raunveruleik þessara fyrirhæra.
Hitt er svo annað mál, að menn kann að greina nokkuð á
um það, hvert slíkt fyrirbæri eigi rætur sínar að rekja eða
af hverju þau stafi. Þó fer þeim fjölgandi sem fallast á skýr-
ingar spíritista á þeim.
Haustið 1971 kom hingað til lands blaðamaður frá sænska
tímaritinu MIN VÁRLD í þeim tilgangi að reyna að gera
lesendum sinum í Sviþjóð grein fyrir því, hvað iægi að haki
þeirra miklu frásagna sem fóru af dulrænum fyrirbærum
á fslandi og trú landsmanna á þeim. Eftir heimkomuna til
Sviþjóðar skrifaði blaðamaðurinn grein með fyrirsögninni:
EYJAN ÞAR SEM LÁTNIR LIFA.
Blaðamaðurinn segir i henni, að á fslandi sé heimur and-
anna lifandi raunveruleiki; flestir íslendingar trúi algjörlega
á lif að þessu loknu. Furðaði hann sig til dæmis á þvi, að
finna nöfn kunnustu miðla landsins í simaskránni með miðils-
titli. Slíkt þekktist víst ekki í Sviþjóð. Telur höfundur að næst-
um hvert mannsbarn sé sannfærður spiritisti og veltir því
fyrir sér, hvernig á þessu geti staðið. Segir hann, að ef til vill
megi skýra þetta að nokkru með hinni hrjóstrugu náttúru
landsins og hinum fornu sígildu gullaldarbókmenntum, sög-
unum. Þar sé talað um fólk sem „viti“ og „sjái“ og hafi mikil
áhrif á gang mála. Segir hann að um allt landið gangi sögur