Morgunn - 01.12.1974, Qupperneq 65

LEIÐRÉTTINGAR AÐ HANDAN
143
því, hvort ekki væri hugsanlegt að fyrir hendi hefði verið ein-
hvers konar ómeðvituð vitneskja um erfðaskrána í gömlu bilí-
unni eða mn pappírsmiðann í frakkavasanum sem á hefði ver-
'ð bent í draumnum, en mér tókst alls ekki að hagga vitnisburði
þeirra og trú. Þau svöruðu rólega: „Nei, slík útskýring kemur
ekki til greina. Við vissum ekkert um að síðari erfðaskráin væri
til fyrr en andi föður okkar kom í heimsókn.“ Það er því ljóst,
að ekkert þeirra hafði nokkrn vitund um það á banadægri arf-
leiðanda, að nokkur hefði minnzt á aðra erfðaskrá. Annars
hefðu þau ekki þolað það að sú fyrri fengi löglega staðfestingu
an þess að mótmæla þvi. Ekki var það mál heldur þess háttar,
að liklegt væri að þau gleymdu þvi, ef á það befði verið minnzt
þann skamma tíma sem leið milli Jiess að síðari erfðaskráin var
skrifuð og dauða arfleiðanda. Það er að segja milli janúar 1919
og september 1921.
Það er erfitt að koma fram með fullnægjandi skýringu á
staðreyndum þessum með venjulegum hætti. Ef hins vegar
fallizt er á yfirskilvitlega skýringu þá ber þess að geta, að slik
fyrirbrigði eru tiltölulega mjög sjaldgæf, þareð hér hefur þessi
sýn haft áhrif á fleiri skilningarvit viðkomanda en eitt. Því hr.
•h P. Chaffin bæði sá og lieyrði föður sinn tala. Hvað viðvíkur
því, sem sonurinn heyrði, þá var það ekki alveg nákvæmt, því
<tð það var ekki erfðaskráin sem var i frakkavasanum, heldur
leiðbeining um það hvar hana væri að finna. En niðurstaðan
verðiu’ ein og hin sama engu að siður. Ekki tókst hr. .Tohnson
að fá alveg skýra yfirlýsingu hjá hr. Chaffin um það, hvort
hann hafi verið vakandi eða sofandi þegar hann sá sýnina.
byrst sacrðist hann hafa verið vakandi, en þegar gengið var
fastara að honum um þetta atriði viðurkenndi hann, að hann
kynni að hafa verið mókandi. Hr. Tohnson lauk máli sinu með
þv‘ að segja: „Ég held að liann hafi ekki vitað það sjálfur
Tneð vissu.“
Þannig var það. Ég ætla nú að bæta við þetta frásögn af
ööru fyrirbæri, sem er mjög liks eðlis. En þar kemur við sögu
(inn Ijölhæfasti og gófaðasti snillingur, sem uppi hefur verið