Morgunn - 01.12.1974, Síða 92

170
MORGUNN
V
1942 dreymdi mig eftirfarandi draum. Þá var ég búin að
liggja rúmföst í tvö ár og voru litlar líkur á að ég fengi heilsu
á ný. Fannst mér það heldur illt þar sem ég átti fimm böm
innan við fermingu. Þá kemur draumurinn:
Mér fannst ég liggja i rúminu mínu eins og ég var vön.
Ég lá að austanverðu í húsinu sem ég bjó í. Steinveggur var
austan á húsinu og engin gluggi þar á. Finnst mér þá hurðin
að bakherberginu opnast og inn kemur stúlka og mér finnst
einhver segja við mig: Þetta er hún Valgerður sáluga Theo-
dórsdóttir. Hana hafði ég þekkt allt frá því hún var barn og
við skrifuðumst á þar til hún dó, þá var hún 11 ára gömul.
Mér fannst hún vera í eins og skátabúningi. Hún var mjög
björt, hún sagði ekki orð, en gekk inn að rúminu að vestan-
verðu og gerði bæn sína þar, og veit ég að hún er að biðja
fyrir mér. Ég yrti ekki á hana, en mér leið vel meðan hún
var þarna. Svo gengur hún sömu leið til baka. Þegar hún er
horfin, þá lit ég upp og sé þá að austurveggurinn er horfin
og ég sé út á Eyjafjörðinn bjartan og fagran baðaðan sólskini.
Þetta var dásamleg sjón. Þá hrökk ég upp.
Þessi Valgerður Theodórsdóttir sem ég minnist á, var dóttir
séra Theodórs Jónssonar á Bægisá í Hörgárdal og Jóhönnu
Gunnarsdóttur.
RáSning
Ég var lengi að finna eitthvað út úr þessum draumi. Helzt
fannst mér að ég ætti eftir að fá einhverja heilsu og að ég
ætti eftir að koma út og sjá blessaðan Eyjafjörðinn. Og það
kom líka fram nokkrum árum seinna, þvi að þá varð ég það
frísk að ég komst út og sá þá dýrlegu sýn aftur sem ég sá i
draumnum.