Þjóðmál - 01.06.2010, Blaðsíða 13

Þjóðmál SUmAR 2010 11
forystumanna hans hefðu þessi alþjóðlegu
skref aldrei verið stigin .
Að halda því fram, að bankahrunið jafn gildi
hruni sjálfstæðisstefnunnar, er fráleitt . Hún
hefur aldrei snúist um, að fáeinir fjármála­
menn geti hagað sér á þann veg, sem lýst er í
skýrslu rannsóknarnefndar alþingis . Gróða fíkn
og viðleitni til að skara eld að eigin köku leiddi
til hruns íslenska fjármálakerfisins, þegar ekki
fékkst lengur ódýrt lánsfé frá útlöndum .
Sakamálaþáttur hrunsins er nú til sérstakrar
rannsóknar . Nefnd alþingismanna fer yfir
þann þátt, sem snýr að yfirvöldum . Hún hefur
þegar fengið svar frá settum ríkissaksóknara
um, að hvorki sé ástæða til að láta banka­
stjóra Seðlabanka Íslands né forstjóra fjár­
málaeftirlitsins sæta sakamálarannsókn .
Í því felst rangtúlkun á skýrslu rann­
sóknarnefndar alþingis, að þingmannanefnd
undir formennsku Atla Gíslasonar, þingmanns
vinstri­grænna, skuli hafa sent erindi um
þessa embættismenn til setts ríkissaksóknara .
Þessi túlkun er í ætt við þá viðleitni pólitískra
andstæðinga Sjálfstæðisflokksins, að klína á
hann sem mestu og helst öllu vegna banka­
hrunsins . Enginn stjórnmálaforingi hefur
tönnlast meira á því en Steingrímur J . Sig­
fússon, formaður vinstri­grænna . Atli leiðir
þing mannanefndina í slóð hans .
Að þingmenn Sjálfstæðisflokksins í Atla­
nefndinni skuli hafa ritað undir kærubréfið til
setts ríkissaksóknara, bendir til þess eins, að
þeir óttist að marka sér málefnalega sérstöðu .
Sé svo komið, má óttast um styrk innviða
flokksins .
Sjálfstæðisflokkurinn verður að draga skýra
víglínu og standa fastur á henni, vilji hann
áfram verða öflugt tæki í þágu sjálfstæðis­
stefnunnar . Víglínan verður bæði að snúa
að mönnum og málefnum . Telji þingmenn
flokksins sér sæma að senda saksóknara mark­
lausa kæru um embættismenn, til þess eins að
þóknast þingmönnum annarra flokka, vekur
meiri undrun en ella, að þessir sömu þingmenn
skuli ekki ræða af meiri ein urð og hreinskilni
stöðu einstakra þingmanna í eigin hópi í ljósi
hrunsins .
II .
Í síðasta hefti Þjóðmála ritaði ég hér hug­leiðingu undir fyrirsögninni: Óhæf vinstri
stjórn – án velferðar . Niðurstaða samantektar
um störf ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðar­
dótt ur var einföld: Ríkisstjórnin hefur grafið
undan velferð á Íslandi . Ríkisstjórnin hefur
stórlega veikt innviði atvinnulífsins og vegið
að framtíðarhag þjóðarinnar . Aðför ríkis­
stjórnarinnar leiðir til samdráttar í þjónustu
á sviði mennta­ og heil brigðismála . Félagsleg
þjónusta skerðist og hagur alls almennings
versnar . Ríkisstjórnin ræð ur ekki við eina
utanríkismál sitt, ESB­að ildar umsóknina .
Rík is stjórnin klúðraði Icesave­málinu á
skamm ar legan hátt .
Séu úrslit sveitarstjórnarkosninganna skoð­
uð í ljósi stöðu stjórnarflokkanna, Sam­
fylkingar og vinstri­grænna (VG), fer enginn
í grafgötur um, að þeir hafa fengið falleink­
unn . Í úrslitun um endurspeglast hið sama
mat og fram kemur í ofangreindum orðum:
Ríkisstjórnin er óhæf .
Sæti Sjálfstæðisflokkurinn í ríkisstjórn og
fengi sömu útreið og Samfylking og VG í
sveitarstjórnarkosningum, loguðu öll rauð ljós
álitsgjafa utan og innan RÚV, hvort heldur
hjá sprenglærðum stjórnmálafræðingum eða
spekúlöntum á borð við Egil Helgason og
Illuga Jökulsson .
Til þess að forðast að draga raunsanna
mynd af úrslitum kosninganna með vísan
til fylgis einstakra flokka, fundu spunaliðar
stjórn ar flokkanna þá einföldu leið að tala
um einn flokk í stað fjögurra, það er fyrir­
bærið „fjórflokkinn“ . Hann hefði tapað bæði
á Akureyri og í Reykjavík . Að þetta tal væri
einkum ætlað til að lina þrautir sam fylk­
ingarfólks sannaðist í því, að sjálf Jóhanna tók
að hallmæla „fjórflokknum“, eins og þar með
væri hún stikkfrí!
Þegar hlustað er á stjórnmálafræðiprófess­
ora sunnan og norðan heiða, vakna hvað eftir
annað spurningar um rannsóknir að baki
harðsoðn um túlkunum þeirra á stjórnmála­
við burðum .