Vísir - 24.12.1940, Blaðsíða 20

20
vlsm

GLEÐILEG JÓL !
Ásg. G. Gunnlaugsson & Co.
GLEÐILEG JÓL!
Sjóltfæðagerð íslands h.f.
GLEÐILEG JÓL !
VERSLUNIN VÍSIR,
Laugaveg i. — Fjölnisveg 2.
■&>
L““J
GLEÐILEG JÓL !
KOLASALAN S.F.
Angistarsvitinn spratt út úr
cnninu á Arne Borg.
Átta kíló. — Það voru sextán
pund.
Á þessari stundu s,ór hann
við alt, sem honum var heilagt,
að fara á fætur kl. 6 á morgn-
ana það, sem eftir væri ferðar-
innar. Þá ætlaði hann að iðka
leikfimi og hlaupa fjóra kíló-
metra eftir þilfari skipsins.
Hann ákvað að bragða ekki vín
framar og láta ekki konur tæla
sig til vöku né dansleikja.
Þessa kvöldstund var Arne
Borg ofstækisfullur meinlæta-
maður.
Morguninn eftir vaknaði
Arne kl. 9, og lionum þótti svo
gott að hvíla sig í rúminu, að
hann gat ómögulega veyið svo
harðbrjósta við sjálfan sig, að
fara á fætur fyr en kl. hálf ell-
efu. Næsta morgun og alla aðra
morgna svaf liann til hádegis.
Á daginn lét hann fara'%;l um
sig í mjúkum hægindastól,
rabbaði við ungu súlkurnar og
drakk kampavín með feðrum
þeirra. Ilann sigraði að vísu í
pokahlaupi á jóladaginn, — en
þeim mun fyllri drakk hann
sig á eftir.
Þannig voru efndirnar á lof-
orðunum, sem hann gaf sjálf-
um sér í baðherberginu.
Á annan í nýári kom S.s. Mol-
davia til hafnar í Adelaide, og
þar með var liinni raunveru-
legu ferð Arne lokið. Hann var
kominn til Ástralíu — til á-
fangastaðarins, þar sem hann
ætlaði að sýna heiminum það
svart á hvítu, að hann væri enn
besti sundmaður jarðarinnar.
Arne í'aðaði farangrinum
niður í ferðakisturnar, en þá
saknaði hann þess hlutar, sem
hafði verið giftuboði á öllum
hans ferðum og í öllum lians
sigrum, enda aldrei skilið við
sig. — Það var sænski fáninn.
Arne trúði á mátt hans, en nú
var hann týndur. Var það ó-
heillaboði ?
Það þýddi ekki að sakast um
orðinn lilut. Arne varð að
hverfa frá borði, og auk þess
þurfti liann nokkurn tíma til
að kveðja kvenþjóðina. Hann
sá silfurskær tár glitra í fall-
egum augunum þeirra og sjálf-
ur var liann klökkur i hug. En
þetta var hinsta kveðjan, því
leiðir skildu og lífið var hverf-
ult. —
Arne æfði sig í Adelaide.
Hann þurfti þess með. Hann
synti 400 metra skriðsund eins
hart og honum mögulega var
unt. Það tók hann 5.29 mín-
útur að synda þenna spöl og
hann hafði aldrei á allri æfinni
orðið eins þreyttur. Nokkur-
um vikum áður hafði Arne synt
sömu vegalengd í lieimalandi
sínu á um 20 sek. skemri tíma.
Jafnhliða þessum óglæsilega á-
rangri, bárust honum fréttir af
drenghnokkanum Charlton,
sem hann átti að keppa við, er
voru á þá leið, að liann hefði
synt 440 yards (402 m.) á 5.20
mínútum.
1 fyi’sta skifti á æfinni varð
Arne Borg ekki um sel.
Á járnbraularstöðinni í Mel-
bourne, voru þúsundir manna
saman komnir til að taka á
móti og fagna þessari heims-
frægu hetju norðan frá heims-
skauti. En heimsskautshetjan
hafði vonda samvisku, hún
faldi sig i hópnum og móttöku-
nefndin stóð ráðþrola á járn-
brautarstöðinni og leitaði án
afláts að heimsfrægum manni,
sem hét Arne Borg. Það vissi
enginn livað af honum hafði
orðið, og Arne komst að nýju
í gott skap, því að þessu fanst
honum gaman.
Sund-einvígið milli Arne
Borg og Ástralíumannsins átti
að fara fram í Sydney. Arne
byrjaði að æfa, en daginn eftir
fyrstu æfinguna þrútnuðu í
honum augun. Hann hafði ekki
varað sig á hinu óvenju mikla
saltmagni vatnsins, og honum
var það ljóst, að þessi óþæg-
indi lilutu að standa árangri
hans fyrir þrifum.
Ástralíumaðurinn, sem átti
að keppa við Arne, var 16 ára
gamall piltur. Þó hann væri
ekki beinlínis fæddur í vatni,
var hann samt alinn upp í því
að mestu leyti, og hann hafði
sullast og skvampað í vatni
meginhluta æfi sinnar. Þessi
kornungi piltur synti nætur sem
daga með félögum sínuin út í
firði og víkur, í nágrenni Syd-
nejr. Hann barðist við hætturn-
ar, storkaði þeim og sigraði
þær. Og árangurinn af öllu
þessu var sá, að þrátt fyrir
hinn unga aldur, setti hann
hvert sundmetið á fætur öðru
í heimalandi sínu. Iiann hét
Boy Cliarlton, drenglinokkinn
sá arna.
Þann 11. janúar keptu þeir
i fyrsta sinn, drenghnokkinn
Charlton, sem var risi að vexti
og 80 kg. þungur, og Árni Borg,
er var miklu minni maður og
22 pundum léttari. Ástralskir
sundmenn og sundkennarar,
sem höfðu séð háða æfa, voru
ekki í neinum vafa um úrslit-
in. Þeir vissu, að Charlton
myndi sigra.
En almenningur í Ástralíu
vissi, að Arne Borg var fræg-
asti sundgarpur í heimi, og hvi
skyldi hann ekki sigra hinn