Vísir - 24.12.1940, Blaðsíða 38

38
VÍSIR
SOCÍ 5Í5COÍSÍ SÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍ SÍSÍSÍSISÍSÍSCÍ
ú GLEÐILEG JÓL! «
g i
a a
a
«
ö
Reiðh jólaverksmiðjan
ÖRNINN.
í sísís;
GLEÐILEG JÓL
og gott og farsælt nýtt
úr, með þökk fijrir það, ■
sem er að líða. ■
■
■
■
Sigurður Kjartansson. ■
■
GLEÐILEG JÓL!
Kolaverslun
Guðna & Einars.
GLEÐILEG JÓL!
Nordals-íshús. '
SíSíSí Sí SíSíSíSÍ SÍSÍSÍSÍSÍ SíSíSí Sí SíSíSíSí Sí SíSÍS'
1
a
5Í
$
2
GLEÐILEG JÓL!
GUNNLAUGSBÚÐ.
Freyjugötu 15.
% SÍSÍSOÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍS!
ó
g
GLEÐILEG JÓL! «
o
g
«
SÍSÍSÍ SÍSÍ5ÍSÍ5Í SÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍ SÍSÍSÍSÍSÍ SÍSÍ S
Verslunin Snól.
SÍSÍSÍ SÍSÍSOISÍ SÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍ 5! SíSíSíSlSíSíSC
GLEÐILEG JÓL!
Hannes Erlendsson,
klæðskeri.
GLEÐILEG JÓL!
Verslun
Guðjóns Guðmundssonar
GLEÐILEG JÖL
og gott og farsælt nýár.
Hjörtur Hjartarson,
Versl. Regnimelur.
SÍSÍSSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍS',
GLEÐIIÆG JÖL!
S
Verslunin Varmá.
SÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍSÍS!
GLEÐILEG JÓL!
GLEÐILEG JÓL! Kolaverslun
A. BEWDE. Ólafs Ólafssonar.
talaði um geysilega skóga og
há fjöll og svo margt, margt
fleira. Og Baldvin hlustaði á og
drakk i sig með áfergju hverja
setningu og löngu eftir að sög-
unni var lokið naut hann efnis
hennar og lét sig dreyma.
— Dagurinn líður.......
Baldvin litli í Hvammi 'liafði
lokið störfum sínum við skepnu-
hirðinguna. Síðustu ærnar renna
inn i fjárhúsið og ryðjast
hraustlega á jötuna, þar sem
heyið, grænt og ilmandi bíður
þeirra. Svo er húsinu lqkað og
Baldvin gengur heim að bæn-
um. Hann ber dálitinn poka á
bakinu; i honum er alsmæsti
heysalhnn úr jötum hestanna
og fjárins. Þessum heysalla á
að strá á básana hjá kálfunum
í fjósinu svo þeir verði þurrír
og þokkalegir.
Baldvin er þreyttur því i dag
hefir hann orðið að gera óvenju
mikið, en hann er, þrátt fyrir
það, i góðu skapi. Hann á þó
hvorki von á stórkostlegri jóla-
hátíð né miklum jólagjöfum.
Ef til vill fengi hann nýja
sokka eða vetlinga og það er
honum nóg. Og samkvæmt
gömlum vana yrði súkkulaði
og jólakaka seint i kvöld í stað
skyrhræringsins vanalega......
Það er faríð að skyggja og
undiraldan við sjávarströndina
er öllu meiri en áður og sog
hennar, þegar liún brolnar við
klettana, bex*st út i tært loftið,
eins og dauðastunur. Veðrið er
kyrt, sem fyrr, að eins lítilshátt-
ar andvari af norðri.
Baldvin mætir Þorgerði í
bæjardyrunum; hún er í sti*iga-
pilsi og ber með sér vott þess
að liún hefir ekki verið að-
gerðalaus i dag. Innan úr bæn-
um berst ilmur af liangikjöti,
sem er að sjóða.
— Nú þarna kemur þú greyið
mitt og nú er sannax-lega ekki
til setu boðið. Sæktu mó fyrir
mig i snarkasti.
Og Baldvin hlýðir skilyrðis-
laust. Þannig líður rökkrið og
bráðlega ej* orðið aldimt inni í
bænum, en úti undir berunx
himni er glampandi birta, skin
mánans og stjax*nanna.
Baldvin er önnum kafinn við\
ýmsa snúninga fyrir Þorgerði,
siðan útiverkunum lauk. Gólfín
eru hvítskúruð, gamli olíulamp-
inn ' glansfægður, eldavélin
strokin og gljáandi og hangi-
kjötið soðið.
Loks er svo komin ofurlítil
kyrð ó eftir hamfarir dagsins
og Þorgerður sest á rúmið sitt
og fer að greiða hár sitt. Það er
þögult í baðstofunni, sem lýst
er með htlu Ijósi, frá hvítu kerti,
sem stendur á rúmstuðlinum á
rúmi Þorgerðar.
Skyndilega fer Snati gamli
að gelta og á sama augnabliki
rýkur Þorgerður upp.
— Hana nú, Sigurður kom-
inn, segir liún, og eftir andar-
tak: — Baldvin, farðu út og
taktu hestinn fyrir liann og
komdu honum í hús.
Baldvin fer út. Það er orð að
sönnu, að Sigurður sé kominn.
Skjóni blæs gufumekki út í
frostloftið og á brjósti hans eru
hrímperlur. Á sleðanum eru
tveir stórir kassar og nokkur
annar farangur.
— Sæll, segir Sigurður ann-
arshugar, þegar Baldvin kemur
út á hlaðið.
Svo leysir Sigurður heshnn
frá ækinu og Baldvin lætur
liann inn í hesthúsið og gefur
góða tuggu á stallinn.
Svo gengur Baldvin í bæinn.
Sigurður er frammi í eldhúsi
og Þorgerður ber mat ó borðið
handa honum. Umræðurnar
snúast um kaupstaðarferð Sig-
urður. Hann segir:
— Hún Guðrún í Suðurgöt-
unni bað að heilsa þér og biður
þig að skrifa sér línu með næsla
pósti. Og svo hitti eg liana Kat-
rínu í Votubúð ....
Þannig tala þau saman nokkra
stund og Baldvin hlustar á, af
því liann getur ekki annað. Loks
segir Sigurður:
-— Eg var með dálitla send-
ingu til Guðrúnar í Holti, sem
eg var þrábeðinn um að korna
til hennar í kvöld, ef eg mögu-
lega gæti, en svei mér ef eg
nenni því núna.
Þorgerður svarar: — Nei,
mér finst engin von að þú
nennir þvi eftir svona langt
ferðalag, en Baldvin getur far-
ið; hann hefir þó verið heima i
allan dag.
En hvernig sem á því stend-
ur vill Sigurður ekki fallast á
þessa uppástungu fyrst í stað.
Þorgerður er því ákafari og
Sigurður smáþokar frá sinni
uppliaflegu skoðun fyrir for-
tölum hennar, uns hann segir:
— Jæja, Baldvin, ætlarðu þá
að fara?
— Já, segir drengurinn, senr
hlustað hefir á mál þeirra og
þagað þar til nú.
Inn með firðinum, þriggja
stundarfjórðunga meðalhraðan
gangveg frá Hvammi, stendur
bærinn Holt. Þar bjó ekkjan
Guðrún og var sonur hennar,
Þórir að nafni, fyrirvinna hjá
henni og húsbóndi á heimilinu.
Baldvin barði að dyrum, liann