Vísir - 24.12.1940, Qupperneq 72

72 VÍSIR
Gömul kona kemur í bókaversi-
un meö skræöu i klútnum sínum
Spyr: k
—- Hvernig.er það, drengir min
ir — skiftiö þiö hér?
— Jú, komið getur það fyrir.
— Mig iangar til að skifta
bókinni þeirri arna.
-— Hvers vegna, gamla mín ?
— Jú, sjáið þér nú tií. Hún fev
svo illa, sögu-skömmin, að eg vil
ekki eiga hana. Eg hafði nefnilega
lntgsað mér, að stúlkan fengi pilt-
inn að lokum, því að hann er
íjandann ekkert of góöur handa
henni!
★
Hann: Þér tekst aldrei að venja
þenna hvolp-skratta svo, að úr
honum verði siðaður hundur.
Hún: Ekki er eg vonlaus um
þaö. Eg man enn þá i hvílíku
stríði eg átti með þig fyrst í stað
— eftir að viö giftumst!
★
] fansen gamli og kona hans eru
að borða jóla-gæsina. Þá segir
hann upp úr eins manns hljóði:
— Aldrei gleymi eg aðfangadeg-
inum þeim, þegar við stóðum fyr-
ir altarinu hjá honum sira Lars.
Þá voru jóla-gæsir í lágu verði!
— Maðurinn minn sagði mér í
gær, að bráðum væri nærri 300
ár siðan kaffibaunir tóku að flytj-
ast hingað í Norðurálfuna.
— Að hugsa sér! Og hann seg-
ir þér þetta fyrst í gær!
*
— Er hann pabbi þinn ríkur?
— Já, það er hann áreiðanlega.
Hann hefir t. d. svo mikið gull
i munninum, að eiginlega ætti
...^hann að sofa í peningaskápnum
^ ;a!lar nætur!
• 1 *
p* — Eru dætur þínar enn þá
heirna í foreldrahúsum ?
— Nei, en þær fara nú víst aö
koma, svona hvað af hverju. Þær
eru nefnilega ýmist nýgiftar eða
komnar fast að giftingu.
■k'
Hann (faðmár unnustuna,
hrærður í huga) : Þessum arm-
lögum gleymi eg ekki til dauð-
ans. Eg finn hjarta þitt slá, hratt
og mjúkt og yndislega.
Hún (köld) : Og eg finn gler-
augna-hylkið þitt meiða mig og
merja og ritblýiö bfingur mig í
brjóstið .... 1
*
Strákar tveir sjá skógarþröst,
seni situr á trjágrein í skrúðgarð-
inum. Og nú kemur heldur en ekki
veiðihugur í snáðana. Sá eldri
þrífur í hinn og segir:
— Stattu nú hérna grafkyr og
gættu þess, að hann fljúgi ekki
burtu, meðan eg sæki stigann!
— Maðurinn minn tekur sér
æfinlega langar göngur á sunnu-
dögum. Stundum er hann að
heiman þetta þrjá, fjóra tíma.
— Svona hafði minn maður það
líka fyrstu árin. En nú gseti eg
þess altaf, að hafa öl og brehni-
vín á heimilinu um helgar!
★
— Það er skrítið með mig, Hen-
rik, Borði eg rækjur á kveldin, get
eg ekki sofnað.
— Það er öðruvisi með mig. Eg
steinsofna, þó að eg borði rækjur
í allar máltíðir. En svo er það seg-
in saga, að kettir halda fyrir mér
vöku. —
— Já, einmitt. Eg efast ekki
um, að þú segir þetta satt, en
sjálfur hefi eg aldrei etið ketti!
Skrítlur.
A: Við Iijónin fóruni í út-
reiðartúi í gær. Hesturinn
hennar fældisl með liana og
hljóp út í buskann.
B: Leitaðirðu ekki að þeirn?
A: Neí, eg ætlaði hvort sem
er að farga klárnum.
★
Maður einn var dreginn fyrir
dómara, ásakaður um að hafa
,ekið undir áhrifum áfengis.
Þegar lögregluþjónninn hafði
gefið skýrslu sina, sagði dóm-
arinn: „Þér hafið ekki sannað,
að maðurinn væri drukkinn.
„Hann var það heldur ekki.“
„Ha?“
„Iíonan lians var það.“
★
1. golfleikari: „Eigum við að
laka annan leik á laugardag-
inn.“ j
2. golfleikari: „Eg hafði nú
eiginlega ætlað að gifta mig þá,
en eg get frestað því.“
*
— Eg gel fullvissað þig um
það, kunningi, að kona, sem er
jafndýr þyngd sinni i gulli, er
ekki nærri eins dýr og sú, sem
hefir platínuhár.
*
Uppfinningamanninum fór
loks að græðast fé. Hann þaut
heim til konu sinnar, fékk
henni hnefafylli af peninga-
seðlum og sagði: „Jæja, góða
mín, þá getum við loksins farið
að klæðast almennilega.“
„Mér deltur það ekki í lmg,“
svaraði konan. „Eg ætla að liafa
það eins og aðrar konur.“
*
Kenslukonan: Hvaða maður
var það, sem fann Livingstone
i Afríku?
Nemandinn: Spencer Tracy.
★
Hann: Ef það er satt, sem þú
scgir, að einhver asni liafi heð-
ið þín, áður en við giftumst,
hvers vegna játaðistu honum
ekki ?
Hún: Eg gerði það.
★
A: Mér er sagt, að Jón hafi
ekki viljað að gullúrið sitt væri
grafið með sér.
B: Það var skynsamlegt hjá
honum.
A: Hvers vegna.
B: Þar sem liann var málm-
fræðingur, hlaut hann að vita,
að það þyldi ekki hitann.
*
Tvær stúlkur voru að tala
saman um Marokko, þar sem*
mennirnir kaupa og selja kon-
ur sínar á uppboðum.
— Ilugsaðu þér, sagði önnur,
— ef enginn fengist til að
bjóða.
FELAGSPRENTSMIÐJAN li/f
JÓL