Vísir - 24.12.1941, Blaðsíða 49

JÓLABLAÐ VlSIS
49
hjarnþaktan liól og tók að
hlusta.
Nú er því svo varið, að tröll
haí'a heyrn, næmari menrtsk-
um mönnum. Þvi var það að
tröllkonan úr Vonarskarði,
lilýcldi jólamessu þessa nótt,
engu siður en þeir, er sátu i
kirkjunni. í höfgum dvala
lilustaði hún á sálmasöng safn-
aðarins og teygaði í sál sína
hvert orð, sem presturinn mælti,
líkt og sárþyrstur maður svala-
drykk. Það var ekki fyr, en þeg-
ar hljómur klukktianna kvað
við ó ný, að liún vaknaði af
dvalanum. Þá reis hún skjótt á
fætur og tók á rás til jökla, —
til að forða fjöri sínu.--------
Aðeins i þella eina slcipti
hafði lnin látið hljóm klukkn-
anna heilla sig til byggða. En
ætíð upp fná þvi liafði hann, er
hergmál lians barst inn til jökl-
anna, — rif jað upp i liuga henn-
ar ræðuna, sem hún hlýddi á
jólanótt; orð prestsins um Jesú
Máriuson, sem allt gott hafði
gert og gerði fyrir þessi vesælu
mannkrili. Já, liann bauð þeim
meira að segja að vera hjá sér,
er þau dæju. Að visu liafði hún
aldrei skilið þetta, — og skildi
ekki enn, — nema lil liálfs, en
það þótlist hún þó mega vita, að
lijá þessum Jesú Máríusyni
myndi gott að vera.
Aldrei hafði nokkur hlutur
verið fyrir hana gerður. — Sam-
úðar og hjálpsemi gætir lítt i
hugarfari trölla. Og Iivað heið
hennar, nú þegar líl'i hennar
var lokið? Hún liafði að visu
heyrt lcynsystkini sín minnast
lilillega á dauðann, en aldrei á
það sem þá tæki við. Tröll hafa
nægu að sinna í lífinu, þó þau
£æti ekki á sig áhyggjum fyrir
öðru lífi og þann veg liafði
henni einnig verið farið, allt þar
lil hún hlýddi messu á jólanótt.
En hvernig launúðu menn-
irnir Jesúsi Máríusyni allar
lians miklu velgerðir? Já, —
hún hafði nú séð þess dagljós
dæmi. Flest var svo sem jafn
aumlegl við þessi vesælu kríli.
Ræða prestsins Iiafði vakið
hjá henni um nokkurt skeið,
sterka þrá eftir að kynnast
mönnunuxn nolckru nánar. Dag
nokkurn sá hún til ferða eins
þeirra; fór sá hratt og stefndi
norður um sanda. Þá hugðist
hújx neyta færis; gekk fram í
hellisdyr, kallaði til hans og
spui’ði hvert för hans væri heit-
íð og hverra erinda hann fæii.
Þó hún væri nú dauð, gal
hún vart að sér gert að hlæja,
er hún minntist þess, hversu
hi'æddur hann varð í fyrstu. Og
langan jinia hafði það tekið
hana, að toga út úr honum svör
við þvi er hún spurði.
Jú, — liann var á leið norður
í land. Sunnlendingar voru
orðnir illilega ruglaðir í ríminu;
sumarið og liaustið höfðu verið
illviðrasöm með afbrigðum og
gert mönnum of annrikt við
heyöflun og heimfærzlu til þess
að þeir mættu gefa sér tóm til
að dunda við tíðarím og þess-
háttar hégóma. — Og nú vissu
þeir ekkert um, hvenær þeim
bar að halda heilög jól. — Að
visu hafði þeim heppnast furð-
anlega við heyöflunina, eftir
því, sem áhorfðist og það var
fyrir mestu. En það var nú
samt skx’ambans ári leiðinlegt,
að vita ekki vissu sína um hve-
nær jól liæfust. -—- — Vonandi
hafði sumarið verið ögn sæmi-
legra noi’ðan lands. ------—
Við svör þessi liafði tröllkon-
una i Vonarskai’ði sett orðlausa
af undrun. Vesæla hafði hún
ætíð haldið mennina, en að þeir
væru svona aumlega innrættir
kom henni þó allsendis ó óvart.
Og heil var sú gremja, sem
hljómað liafði i svari hennar.
— Hefði hann Jesús Máríuson
gert jafn mikið fyrir okkur
tröllin og liann gerði fyrir yld<-
ur mennina, myndum við muna
fæðingai’dag hans. — Annað
liafði hún ekki sagt, en löngun
hennar til að kynnast mönnun-
um nónar, liafði horfið með
öllu.
En hvernig skildi nú Jesús
Mái’íuson lita ó þella; — þeirri
liugsun skaut nú skyndilega
upp í huga hennar. Og hvaða
álit skildi hann liafa á liénni,
sem gerst hafði málsvai’i lians
að ótilkvöddu.
Og samstundis hvarflaði að
henni annari hugsun. Það var
naumast, að hún var orðin lxrað-
huga. Það lilaut að,stafa xif því,
að hún var dauð.
Hvernig myndi nú Jesús
Máriuson laka henni ef hún
leitaði nú á nóðir lians? Og el'
liún þá segði lionum fi’á öllu,
viðvíkjandi sér og þessum at-
burði. —- ----Eflaúst mundi
hann í einhvcrju vilja launa
þeim, sem tók málsvari hans, án
þess að eiga honum þó nokkuð
upp að unna. Hann, — sem allt
gott gei’ði þessum vanþakklátu
vesalingum, sem svo ekki einu
sinni hirtu um að muna hátíð
hans. —-------
Og tröllkonan i Vonarskarði,
sem í lifanda lifi hafði alltaf
halt megna andúð gegn skjótum
og skammhugsuðum ákvörðun-
um, tók nú ákvörðun í skynd-
ingu.
Til himnarikis skildi liún
fara, hvað svo seip raulaðj pg
POrridir I. loissoi
HEILDVERZLUN
UMBOÐSSALA
• m
Sími 1747 (2 línur)
Símnefni: „Þóroddur“.
NELUR:
Allskonar veínaðarvörur
smávörur og búsáhöld.
KAUPIR:
Flestar landbúnaðaraf
urðir. -
s
Takmark Ríkisúlvarpsins og ætlunarverk er a'ð ná til allra þegna lands-
ins með hvers konar fræðslu og skennntun, sem því er unt að veita.
AÐALSKRIFSTOFA ÚTVARPSINS annast um afgreiðslu, fjárhald, út-
borganir, samningagerðir o. s. frv. útvarpsstjóri er venjulega til við-
tals kl. 2—5 síðd. Sími skrifstofunnar 4993. Sími útvarpsstjóra 4990.
INNHEIMTU AFNOTAGJALDA annast sérstök skrifstofa. Simi 4998.
ÚTVARRSRAÐIÐ (Dagskrárstjórnin) hefir yfirstjórn liinnar menning-
arlegu slarfsemi.og velur útvarpsefni. Skrifstofan er opin til við-
tals og afgreiðslu frá kl. 2—4 siðd. Sími 4991.
FRÉTTASTOFAN annast uin fréttasöfnun innanlands og frá útlönd-
um. Fréttaritarar eru í liverju héraði og kaupstað landsins. Frásagn-
ir um nýjustu heimsviðburði berast með útvarpinu um allt land
tveim til þrem klukkuslundum eftir að þeim er útvarpað frá er-
lenduni útvarpsstöðvum. Fréttastófan starfar í tveim deildum; sími
innlendra frétta 4994; simi erlendra frétta 4845.
AUGLÝSINGAR. útvarpið flytur auglýsingar og tilkynningar til lands-
manna með skjólum og áhrifamiklum liætti. Þeir, sem reynt hafa,
telja útvarpsauglýsingar áhrifamestar allra auglýsinga. Auglýsinga-
sími 1095.
VERKFRÆÐINGUR ÚTVARPSINS hefir daglega umsjón með út^U’ps-
stöðinni, magnarasal og viðgei*ðarstofu. Sími verkfræðings 4992.
VIÐGERÐARSTOFAN annast um hvers konar viðgerðir og breytingar
viðtækja, veitir leiðbeiningar og fræðslu um nol og viðgerðir út-
varpstækja. Simi viðgerðarstofunnar 4995.
TAKMARKIÐ ER; útvarpið ínn á hvert heimili! Allir landsmenn
þurfa að eiga kost á þvi, að hlusta á æðaslög þjóðlifsins; hjarta-
slög heimsins.
RÍKISÚTVARPIÐ
13