Vísir - 24.12.1941, Blaðsíða 21

JÓLABLAÐ VÍSIS
21
ekki dulið gleði sína þegar við
loksins komum. Við Yew skýrð-
um frá öllu sem við liafði borið
á þöeréum óskemmlilegu sam-
fundum. Þjónarnir okkar, sem
einnig voru áheyrendur að frá-
sögu oklcar, urðu æfir af reiði,
og óskuðu Tungusai-hermönn-
unUm eilífra kvala í heitasta
glóðhafi vítis.
Á meðan við biðum bundnir og
liálfnaktir, liöfðu hermennirnir
stolið vasaljósum okkar, tveim-
ur úrum, vindlingahylkjum, þar
að auki hitamæli, sem Yew hafði
í vasanum og sjónaukanum
mínum, sem lá geymdur í bíln-
um. Eg kærði fyrir Chang, að
þessum hlutum skyldi hafaverið
stolið af hermönnunum hans.
En eina svarið sem eg fékk var,
að það væri ekki nokkur leið að
finna þetta aftur. Og þegar allt
kom til alls, hafði þetta ekki
svo mikið að segja. Við höfðum
meir en einn hlut af öllu því
sem okkur reið á miklu að hafa,
og það sem mér fannst fjTÍr
mestu var það, að þeir skyldu
elcki hafa tekið Iiandtöskuna
mina. Og mér þótti þó enn
vænna um það, að við skvldum
hafa verið settir á. Þegar að fé-
lagar mínir óskuðu Chang og
bófum hans niður í lieitasta vit-
iseld, svaraði eg því, að inér
findist hann eiga skilið að fá
gullorðu fyrir að hafa sýnt það
mikla sjálfstjórn, að skjóta
okkur ekki i hræði sinni. Það
mátti ekki muna neinu, að við
yrðiun skotnir niður sem hund-
ar. Yew, Georg og Effe voru all-
ir sannfærðir um, að ef eg hefði
ekki látið undan, þá hefði síð-
asta skipUn verið: „Skjót-
ið!“ Æsingin, sem Chang var
kominn í, var svo mikil, að
hann hefði ekki getað slillt sig
ef orðinu hefði hallað eða nokk-
urt frekara tilefni gefist til að
gera út af. yið okkur. Og sam-
úðin liefði verið hans megiu á
eftir. Enginn liefði áfellst hann
fyrir að brjóla á bak aflur mót-
þróa nokkurra útlendinga, er
stóðu i veginum fyrir fram-
kvæmd áriðandi hernaðarski])-
unar, skipunar scm framkvæma
varð án nokkurrar tafar. Ef að
við fjórmenningarnir hefðum
verið skotnir, varð einnig að
skjóta alla hina leiðangurs-
mennina svo enginn yrði til fná-
sagnar um ódæðisvei-kið. Hitl
var annað mál, að þar sem eng-
inn hermannanna kunni að
stýra bifreið, voru bilarnir ekki
mikilsvirði eftir að búið var að
skjóta okkur og það er ekki
að vita nema þetla síðasla atriði
hafi ráðið nokkuru um, að við
fengum að lialda lifi.
„Ef nokkur vogar að snerta
hendi við mér, skýt eg hann
niður eins og hund,“ hafði Effe
fullyrt einhverntíma fyrir þessa
hræðilegu nótt.
„Nei, gerðu það ekki, vinur
minn“, man eg að eg hafði sagt.
„Því að annars verður bæði þú
og við allir skotnir til bana.“
Á stund hættunnar, þessa ör-
lagaþrungnu nótt, sýndu félagar
mínir þrir, dæmalaust hug-
rekki og iskalda ró. Við vorUm
vopnlausir og stóðum frammi
fyrir tíföldu ofurefli liðs, sem
var alvopnað og í fullum her-
týgjum. Hin iskalda sjálfsstjórn
Yew’s var aðdáunarverð, hann
lét ekki minnstu hræðsluein-
kenni i Ijós. Þegar sem allra
mest gekk á, og hann stóð hálf-
nakinn og fjötraður, hrópaði
hann:
„Þið eruð huglaus hrakmenni.
Hvernig d^Tfist þið að leggja
hendur á sendimenn Nanking-
stjórnarinnar og gesti Ma
Chung-yins. Þetta skal verða
vkkur dýrt spaug.“
„Til þessa hafið þið öllu ráðið,
og leikið hvisbændurna. Nú er
komið til okkar kasta," svöruðu
hermennirnir.
Við sátum á fletunum i stof-
unni okkar. Tíminn leið hægt
og bitandi. Klukkan 2 átti Georg
að vera reiðubúinn. öðru livoru
komu hermenn með nýjar skip-
anir til okkar. Rétt fyrirklukkan
tvö kom enn einn hermaður
með skilaboð um að Georg
mætti sofa til kl. 4. Sennilega
hafa þeir aðeins ætlað að full-
vissa sig um, hvort við værum
ekki lagðir á flótta með alla hil-
ana.
Það kom engum til hugar að
hátta á meðan Georg var enn á
meðal okkar. Við vorum allir
sannfærðir um að við sæjum
hann i síðasta sinn. f för sinni
hlaut hann að verða vitni ým-
issra atburða. sem ekki máttu
herast út til flóttamanna á leið-
inni. Það var því nauðugur einn
kostur að rvma honum úr ve«i.
er hann hafði ekið á leiðarendn
með illræðismennina. Sjálfur
var Georg beirrar skoðunar, að
hann mvndi ekki eiga eftir að
sjá okkur. Þegar skilnaðar-
slundin nálgaðisl. hað hann mig
þessvegna að lesa nokkura
sálma. Eg las:
Dit Scepter, Jesus, strækkes ud,
Saa langt som Dagen Ivser — “
O Gud. al Sandheds Kilde,
Jeg tror dit Löfles Ord-----“.
Allar fyrri ráðagerðir okkar
um framhald ferðarinnar
brevttist við hessa nvju afstöðu.
Það sem við ákváðum nú, var
að elta Georg og fylgja hjólför-
GLEÐILEG JÖL!
Bókaverzl. Sigf. Eymundssonar.
GLEÐILEG JÓL!
Kaffibœtisverksmiðjan Freyja,
-7 - - ; -s-
GLEÐILEG JÓL!
Kassagerð Reykjavíkur.
_______________________________L
GLEÐILEGRA JÓLA
óska eg öllum mínum viðskiptavinum,
nær og fjær, og góðs og farsæls nýárs,
með þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Guðjón Jónsson, Hverfisgötu 50.

GLEÐILEG JÓL!
í.
íshúsið Herðubreið.
6