Morgunblaðið - 09.06.1976, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. jUNt 1976
45
VELVAKAIMIDI
Velvakandi svarar í sima 10-100
kl 14—1 5, frá mánudegi til föstu-
da&s
# Blaðburður
Hólmfríður Einarsdótlir
skrifar:
Þaö eru sumir sem rífast
yfir öllu án þess þó að kynna sér
málin frá fleiri en einu sjónar-
miði. Þú kæri blaðlesandi sem
skrifar í Velvakanda um blað-
burðarfólk hinn 3. júní ert þvi
miður einn af þeim. Þú hefur
greinilega ekki kynnt þér reglur
blaðanna nógu vel. Þegar ég
byrjaði að bera út Morgunblaðið
fékk ég smáblað með reglum sem
ég átti að fara eftir og þar stóð
greínilega að blöð skyldu vera
komin til kaupanda fyrir klukkan
hálf níu á virkum dögum og hálf
tíu á sunnudögum. Þar stóð ekki
að aðrar reglur giltu fyrir vetrar-
tíma og sumartíma.
Skýringin á því að blöðin koma
fyrr til kaupanda á veturna er
oftast sú að blaðburðarbörnin
þurfa að mæta í skóla að morgni
og þurfa þvi að vinna verk sitt
fyrir þann tíma. Finnst þér
nokkur ástæða að þau séu að
vakna fyrr en nauðsynlegt er. Ef
blöðin eru komin fyrir tilskilinn
tíma get ég ekki séð annað en
verkið sé vel leyst af hendi og
finnst mér engin ástæða til að
kvarta þó svo að þú og fleiri séu
komnir í vinnu fyrir þann tíma.
Ekki er það okkur að kenna eða
hvað?
^ Þakkar kórsöng
Jóhanna Kristinsdóttir
í Keflavík skrifar:
Það er kannski að bera i
bakkafullan leikinn að skrifa um
kór nú þegar allir kórar sýna getu
sína eftir æfingavetur. Þó langar
mig til að þakka „Skagfirzku
söngsveitinni“ fyrir hennar fram-
lag til sönglistarinnar þetta árið,
og þá sérstaklega söngstjóranum,
frú SnæbjörguSnæbjarnardóttur.
Það er mjög sjaldgæft að sjá
kvenstjórnanda, en einkar
skemmtilegt, lagavalið gott og
fellur mjög vel að eyrum hlust-
enda. ’>arna voru frumflutt
fjögur ísienzk lög, eitt eftir Eyþór
Stefánsson og þrjú eftir frú
Maríu Bryr.jólfsdóttur, skemmti-
leg lög, sérstaklega þó „Lestin“,
enda klappað upp.
Eftir hlé gerðist svo undrið,
þegar frú Snæbjörg stjórnaði
kvennakór og söng einsöng í bráð-
fallegum aríum Donnisettis. Þetta
gera ekki margir söngstjórar,
nema kannski Willy Buskowsky,
þegar hann spilar einleik á fiðlu,
jafnframt því að stjórna stórri
sinfóníuhljómsveit. Þá var undir-
leikur Ólafs Vignis Albertssonar
frábær.
Það voru þakklátir og ánæaðir,
Og á sekúndubroti leit hún I
auguGautier.
Hann varp öndinni mæðulega,
og hljóðlega tók hann byssuna
upp úr vasa sfnum. Helen starði á
hana.
— Hún veit, sagði Gautier til
skýringar við David. — Hún átti
við Paul Derain.
— Veiztu þá eitthvað? spurði
David hana.
— Þetta er að verða sjúklegt og
ægilegt í senn. Já. ég veit allt.
Þegar ég var ekki að stjórna sfma-
viðgerðarmönnum héraðsins sat
ég f kyrrð og ró í hílnum og
hugsaði og ég komst að nokkrum
lygilegum niðurstöðum. Þegar ég
kom inn og sá andlit þitt, David,
vissi ég að ég hafði á réttu að
standa. Mér þvkir leitt að ég gerði
þessa skyssu og lét hann finna að
ég vissi. Kg er ekki nógu dugleg
að leika þennan leik.
— Mér skilst hann ætli að
drepa okkur bæði.
— Við skulum ráðast á hann,
sagði Helen. — Hann getur ekki
skotið okkur bæði í einu.
væntingarfullar raddir þurfi að
tala til þfn...
en þvi miður allt of fáir áheyr-
endur í Félagsbíói í Keflavík
laugardaginn 29. mai. Óska ég
Skagfirzku söngsveitinni til
hamingju og vona að hún komi
aftur til Keflavíkur og syngi fyrir
fullu húsi.
0 Lék áttræður
og stjórnaði
Ur þvi minnzt er á listafólk,
sem bæði stjórnar og flytur sjálft
á tónleikum, má Velvakandi til
með að geta um Iturbi gamla, sem
í haust hélt upp á 80 ára afmæli
sitt með tónleikum í Lincoln
Center í New York og var
heiðraður um leið af New York
borg og þessari listamiðstöð. Þar
stjórnaði hann sinfóníuhljóm-
sveit og lék hvern píanókonsert-
inn á fætur öðrum með henni um
leið. Og ekki nóg með það. Hann
upptendraðist svo af móttökun-
um, að hann gaf hvert auka-
númerið á fætur öðru á eftir og
Iék þá hiklaust erfiðustu
píanóverk. Geri aðrir betur um
áttrætt. Og ekki nóg með það,
hann virtist ekki hafa látið á sjá
víð flutninginn á verkunum.
% Ósnyrtilegt
raðhús
inn á milli
Fossvogshúi skrifar:
Ég bý í vesturhverfinu í
F'ossvoginum, sem flestir voru
fluttir í fyrir 1965. Ég er svo
heppinn að búa með góðu fólki,
þarsem allireru samstilltir umað
gera umhverfið sem snyrtilegast
og fallegast. En því miður sé ég að
ekki eru allir svo heppnir. Á
stöku stað má sjá í raðhúsum, að
einn og einn íbúi fylgist ekki
með. Þar má sjá eitt hús í húsa-
lengju enn ómálað, eðá stundum i
allt öðrum lit en hin húsin, og
jafnvel getur að líta ófrágengið
hús eða lóð inni í raðhúsalengju.
Þetta hlýtur að vera mikil raun
hinum, sem hafa lagt sig fram um
að snyrta og fegra og ganga vel
um, þvi raðhúsafölkíð er þarna
háð hvert öðru. Það truflar jafn-
vel okkur, sem göngum um
hverfið og stingur í augun nú,
eftir að hverfið er orðið svona
fallegt.
Er raunverulega ekkert sem
getur skyldað þessa sérvitringa
eða trassa til að taka tillit til
annarra og ganga eins um?
Skemmtileg og vönduð innrétting — hönnuð
sérstaklega til að rúma sem mest. Algjörlega
sjálfvirk afþýðing.
PHILIPS

KANN TÖKIN ATÆKNINNI
HÖGNI HREKKVÍSI
í--»

SIG€A V/öGA £ 'í/LVtWU
Orka
ogöryggi
VOLVO BM1240
Það, sem mælir með kaupum á Volvo BM1240 mokara, umfram aðrar
gerðir, kemur aðallega fram í sparneytni, orku og aðlögunarhæfni.
Þegar fjárfest er í tólf tonna mokara verður nýting og öryggi með
veigamestu eiginleikum, sem taka verður með I reikninginn.
Volvo BM1240 hefur áberandi kosti vinnuhæfni, svo sem:
Stór hjól og mikla orku. eykur vinnuhæfni.
örugga dieselvél með átaksauka Vel hannað og einangrað öryggishús
og „Power shift“ gírkassa. tryggir þægindi stjórnanda.
I.ipur skófluvirkni og brotkraftur
Hafið samband við Jón Þ. Jónsson í Volvosalnum um nákvæmar
tækniupplýsingar viðvíkjandi Volvo BM1240 — mokaranum mikla frá
Volvo.
VOLVO
Suðurlandsbraut 16-Sími 35200