Morgunblaðið - 20.06.1976, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JUNÍ 1976
Strákurinn og
einbúinn
Eftir E.V. LUCAS
— Jæja, sagði svo einbúinn. Nú skal ég
segja þér dálítið um eyjuna.
Þegar hann hafði þetta mælt, tók hann
stafinn sinn og þeir lögðu af stað. Fyrst
komu þeir að lindinni þar sem gamli
maöurinn fékk vatn, og síðan klifruðu
þeir upp á hæð, og einsetumaðurinn lýsti
eynni, því þeir sáu yfir hana alla, þaðan
sem þeir sátu.
— Þarna sagði hann að lokum, er litli
vogurinn, sem bátur sá leggur að landi,
sem kemur einu sinni á ári með vistir
Viljið þér gjöra svo vel að rétta okkur salt-
baukinn?
I -------'
handa mér. Hann er frá lystisnekkjunni
hennar Amalíu frænku minnar. Snekkj-
an heitir „Halaklippti krókódíllinn".
Amalía er eini ættinginn, sem ég á. Og
það er hún sem gefur mér allan dósamat-
inn. Hún hefir ágætan smekk, þó að
nafnið á skipinu hennar sé dálítið ein-
kennilegt. Svo sendir gamla konan alltaf
bréf með dósunum og í bréfinu þrábiður
hún mig um að snúa aftur úr þessari
útlegð minni og koma aftur til Englands í
snekkjunni, og segir að hún láti mig
aldrei framar fá mat, ef ég geri það ekki.
Þetta hefir hún gert í 40 ár. Já, það er
gæðakona, hún Amalía frænka.
— En ef þú ert enskur, hversvegna
kanntu þá íslenzku, sagði Kjammi.
— Góði minn, ég hef ekki verið að læra
svona fyrir ekkert. Ég kann 300 tungu-
mál og hef lært þau öll af sjálfum mér,
sagói sá gamli.
— Og hvenær kemur báturinn næst,
sagði Kjammi, hann langaði þegar til
þess að komast burtu frá eynni.
— Hann kemur rétt bráðum. Já, ekki
eftir lengri tíma en hálfan mánuð.
— Jæja, sagði Kjammi. En mér finnst
leiðinlegt fyrir þig að vera svona einn.
Eiginlega ættu að vera einhverjir negrar
hérna.
Einsetumaðurinn andvarpaði. Þeir
gengu þögulir aftur til hellisins og ekki
hafði Kjammi legið lengur en 10 mínútur
áður en hann var steinsofnaður, en ein-
setumaðurinn lá vakandi og glápti upp í
stjörnurnar, sem ljómuðu á loftinu.
Hann lá fyrir utan hellismunnann.
Þegar Kjammi vaknaði, komst hann að
raun um að hann var enn aleinn í hellin-
um. Fyrst í stað hélt hann sig vera að
dreyma, en þegar hann sá að það var búið
að bera morgunverð á borð, mundi hann
eftir veruleikanum og fór að hugsa um
einsetumanninn. — Það er nú skrítinn
DRÁTTHAGIBLÝANTURINN
vtC9
MORödVí
KAff/nu
£g vildi óska að allt f einu
skylli ein milljón yfir okkur.
Fékkstu ekki pósttilkynning-
una frá mér?
Af hverju heldurðu að við höf-
um fundið Norðurpólinn?
Hann: — Manstu ekki eftir
þvf að þegar við giftumst lofað-
ir þú þvf að vera mér undirgef-
in?
Hún: — Það gerði ég aðeins
til þess að forðast rifrildi á
meðan presturinn var við.
x
Mamma: — Viltu ekki fá
eina köku enn, Eiríkur?
— Nei.
Mamma: — Sigga mfn,
hringdu strax til læknisins,
drengurinn hlýtur að vera orð-
inn veikur.
X
Maðurinn: — Hvers vegna f
ósköpunum keyptirðu þér kjól,
sem er eins og sítróna á litinn?
Konan: — Ja, eiginlega veit
ég það ekki, nema það skyldi
vera vegna þess, að það tók mig
svo langan tfma að kreista út úr
þér peningana fyrir honum.
Þegar Rafael var að mála hin-
ar frægu helgimyndir sfnar,
komu til hans tveir kardinálar,
sem byrjuðu þegar að setja út á
verk hans án þess að hafa nokk-
urt vit að list.
— Postulinn Páll er of rauð-
ur f framan, sagði annar kardi-
nálinn.
— Já, hann roðnar, þegar
hann sér f hvaða hendur kirkj-
an er fallin, svaraði listamaður-
inn kuldalega.
X'
— Nei, þakka þér fyrir, sagði
maður, sem hafði verið boðið f
dýragarðinn. Elzta dóttir mfn
gengur eins og kengúra, sú
næsta talar eins og páfagaukur,
sonur minn hlær eins og hýena,
konar mfn gætir mín eins og
fálki, vinnukonan er grimm
eins og bjarndýr og tengdamóð-
ir mfn segir, að ég sé eins og
gamall górilluapi. Þegar ég fer
eitthvað út langar mig í til-
breytingu.
_________ J
Höskadraumar
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
6
Porsónurnar I söRunni:
Andrcas Hallmann
RjörR — kona hans
Kári
JAn
Ylva
börn hans
Cirilia — Irnudadóttir Andrras llalimanns
GrcRor Isandrr — iæknir fjölskyidunnar or
náinn vinur
IMalin Skou — hráðahiruAarinkaritari
Andreas llallmanns
Lars Prtrus Turrsson — ókunnuuur traust-
vrkjandi maAur
ásamt mrd Christrr Wijk
Það kom f Ijós að skapið var
ba‘ði flókið og sfbreytilegt. Hann
var bæði argur og elskulegur,
ónolalegur og töfrandi.
— En hvað þetta erdásamlegt!
Það verð ég að segja. Nýbakaðar
skonsur og suttutau. Þið hafið það
svei mér notalegt. Þið sem ekki
þurfið að vinna ærlegt handtak.
í:ða hvað finnst þér Kári? Er
þetta betra en f Parfs, ma>tti segja
mér það. Nei nei, svona nú ég hef
ágæta lyst á skonsunum þótt þær
séu farnar að kólna.
Hann smurði sér skonsu og
glevpti hana f einum munnbita.
— En kæra litla ungfrú!
Malin skynjaði það með eins
konar svimatilfinningu að athvgli
hans hafði nú beinzt að henni og
skrúfaði frá öllum sjarma.
— Þér getið ekki fnt.vndað yður
hvað ég er feginn að sjá vðttr. An
vðar væri Andreas Hallmann
glataður maður ... og kannski
Nýja útgáfuforlagið Ifka eða hvað
haldið þér? Það verður svei mér
gott að geta hafi/.t handa f.vrir
alviiru eftir það hlé sem ég hef
verið neyddur til að gera á starfi
mínu. Og þér ungfrú Skog eruð
la-rður hraðritari. Eg vona þér
eigið auðveldara með að fylgja
ntér á fluginu en Ylva. Eg vona
það að minnsta kosti. Svona nú.
YlvaLÉg hef alltaf sagt að þú
hefur verið dugleg! I hamingju
bænum farðu nú ekki að væla. Þú
verður að viðurkenna að það er
nú enginn þeysingshraði á vinnu-
hriigðunum þlnum og það vitum
við bæði ósköp vel.
Björg veítti þvf athvgli að neðri
vör dótturinnar skalf ískvggilega
mikið og hún heindi talinu inn á
aðrar brautir.
— Nú er bfllinn aftur að bila,
Andreas. ftg held þú verðir að
kaupa nýjan hfl.
Hann hristi óþolinmóður höfuð-
ið.
— Það var ekkert að honum
þegar ég ók honum sfðast.
— Það eru fjórir mánuði sfðan
þú notaðir bflinn sfðast og þú
veizt vel að hann var bvrjaður að
bila þá. Þú hlýtur að muna að allt
fór f skrall á leiðinni milli Kölnar
og •. •
Kári sagði eins og til skýringar:
— Pabbi sezt nefnilega aðeins
undir stýri þegar hann er í út-
löndum. En þá geturðu Ifka hókað
að hann kann að gefa þannig að
malhikið bráðnar og krakkar
glápa með opnum munni á
aksturinn og hændurnir flýja inn
í húsin eins og fætur toga.
— Það hljómar dásamlega
finnst mér.
Það var Cecilia sem hafði mælt
þessi vfsdómsorð og hún horfði
seiðandi augnaráði f tengdaföður-
inn. Hann hrosti allt f einu hlý-
lega til hennar og sagði:
— Hvernig líður Jóni?
— Þvf miður heldur illa...
Andreas hrukkaði ennið, lauk
úr tehollanum og reis á fætur.
— Jæja, þá er ég tilbúinn að
hefja verkið. Hvernig háttar til
með yður, ungfrú Skog?
— I.eyfðu henni nú að minnsta
kosti að kasta mæðinni, sagði
Björg biðjandi. — Ifún hefur
ekki einu sinni fengið tíma til að
taka upp úr töskunum sfnum.
— Er ÞAÐ svona nauðsvnlegt?
Kpurning hans var horin fram
hálf gremjulega og Malin svaraði
eins og satt var.
— Nei, nei. Eit mig langar til
að komast á salernið.
Þetta voru fvrstu orðin sem hún
hafði látið falla eftir
— Svo tillitslaus er ég nú ekki
að ég noiti að uppfvlla svo hóg-
væra ósk. En ég býst við að kona
mfn hafi á réttu að standa eins og
fvrri daginn. Við hittumst í
vinnuherbergi mfnu eftir hálfa
klukkustund.
Malin hafði verið svo með hug-
ann bundinn við fólkið sem hjó f
húsinu að hún hafði ekki veitt
umhverfi neinn teljandi gauni.
En hún tók þó eftir þvf sem ein-
kenndi það mest: þögninni —
eins konar óskilgreinanlegri þögn
sem vakti f öllum herbergjunum
og stórum drungalegum forsaln-
um.
Björg vfsaði henni upp vindu-
stiga og þar komu þær f forstofu
og þar var Iftil og nýtfzkuleg
tveggja herbergja fbúð og nokkur
herbergi. BjÖrg sýndi henni hvar
baðherbergið og salernið var og
sagði henni að hún myndi deila
þeim með Ceciliu og Jóni sem
höfðu heimili sitt hér uppi og
einnig með Kára sem hafði
herbergið við lilið hennar. Ilún
hafði óttast að hún myndi vera
látin vera f sama herbergi og hin
vanstillta Ylva en sá kvíði hennar
var ástæðulaus og Björg sagði að