Morgunblaðið - 04.11.1976, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. NOVEMBER 1976
41
VELX/AKAIMOI
Velvakandi svarar f sfma 10-
100 kl, 10—11 f.h. frá mánu-
degi til iföstudags.
# Hvort viljum
vid ívlenzkt
eða innlent —
svona þegar öllu
er á botninn
hvolft?
I sumar og haust hafa öðru
hvoru heyrst auglýsingar í út-
varpi frá hinum ýmsu ungmenna-
félögum þar sem hvatt er til
stuðnings við það sem framieitt er
á íslandi. Ut frá þessu hugleiðir
einn bréfritara ýmislegt um ís-
lenzkan iðnað:
Það er kunnara en frá þurfi að
segja að innlendur iðnaður á í
nokkrum erfiðleikum, þ.e. hann á
mjög érfitt með að vinna markað-
inn hér. Við getum nefnt ýmsar
vörutegundir þessu til staðfestu,
en ég geri það ekki hér heldur
vildi aðeins koma á framfæri smá-
hugleiðingu um þetta svona al-
mennt.
Þegar verzlað er í búðum hér er
það algeng spurning sem starfs-
fólk verður að svara hvort þessi
eða hinn varningurinn sé inn-
lendur eða erlendur er það stend-
ur ekki á honum. Þegar kaupandi
hefur komist að hinu rétta er það
alveg undir hælinn lagt hvort
hann velur það innlenda eða kýs
að kaupa erlendan varning. En
hvað er það sem ræður vali hans?
Er það verðið? Ég tel það vafa-
samt því það er alveg eins algengt
að það erlenda sé keypt, jafnvel
þótt það sé dýrara. Eru það þá
gæðin? Um það má deila en ég
held því fram að margur islenzk-
ur iðnvarningurinn sé alveg full-
samkepl>nisfær við hinn erlenda.
Það má kannski halda að ég sé
einhver iðnfyrirtækistalsmaður
en svo er nú ekki. Ég er aðeins að
velta fyrir mér hvernig megi fá
fólk til að kaupa innlendan iðn-
varning, þar sem það er ótvírætt á
margan hátt hagkvæmara fyrir
okkur. 1 því sambandi dugar ekki
að hugsa eingöngu um verð varn-
ingsins út úr búð eða frá framleið-
anda. Við verðum að temja okkur
langtíma hugsunarhátt, við verð-
um að muna eftir því að það kem-
ur okkur seinna til góða og á
öðrum vígstöðvun, sem sagt í
auknum gjaldeyrissparnaði. Þá
ástæðu hefur víst allur þorri
landsmanna heyrt áður en það er
full ástæða til að minna enn á
hana og hvetja fólk til að hugsa
um hana af alvöru. Það er nefni-
lega töluvert mikils virði að við
fáum aukinn gjaldeyri til að
grynnka á þeim skuldum sem við
höfum steypt okkur í en ekki til
að euða þessum aukna gjaldeyri í
einhverri vitleysu.
Þetta er erfitt að viðurkenna.
Þegar maður hefur lifað „flott" er
erfiðleikum bundið að draga sam-
an seglin og taka upp harðari lífs-
kjör, herða sultarólina, eins og
það er gjarnan nefnt af stjórn-
málamönnum. Slíkt er lika óvin-
myndi hann jafna sig og kannskl
komast yfirþetta.
Þegar Jack varð fyrir skotinu
hafði hann gert sér Ijóst að hann
fengi ekki að halda henni. Það
hafði verið of mikil bjartsýni að
trúa því... Hann hafði líka sagt
henni að hann skildi hana. Og nú
þegar öilu var lokið komu við-
brögðin. En hann hlaut að komast
yfir það.
Ilann hafði taiað við Dwight.
En Dwíght gat ekki svarað. ilann
hafði starað á hann og varir Jami-
es höfðu skolfið þegar hann
sagði:
— Ég kem með þér Dwight. Eg
verð hjá þér þangað til þér lfður
betur...
Ilann sneri sér að vinnuborðinu
sfnu, tók upp penna og byrjaði að
skrifa. Hann fann hina gamal-
þekktu hugaræsingu grípa sig,
þegar hann skynjaði að hann
hafði náð undirtökunum á ný.
ENDIR
sælt af öllum lýð, en það verður
stundum að horfast í augu við
staðreyndir. En hér er ég kannski
kominn aðeins út fyrir efnið, við
vorum að fjalla um iðnvarning-
inn.
Eina hugmynd hef ég heyrt til
skýringar þvi af hverju við kaup-
um alltaf erlendar vörur. Það er
af því að þær eru svo miklu betri
— vegna þess að þær eru erlendar
og einskis annars. Þetta þykur nú
ekki góður lærdómur — að velja
erlent bara af þvi að það er er-
lent. Hvar er nú allt þjóðarstoltið,
víkingaeðlið og hvað það nú heitir
allt saman. Við ættum að leggja
það i metnað okkar að styrkja
innlenda framleiðslu hverju
nafni sem hún nefnist og hvað
sem hún kostar. Horfum lengra
fram á við en niður í veskið okkar
og munum að við styrkjum stöðu
okkar sem heildar er við skiptum
við innlenda framleiðendur.
Það er nú vist vissara að fara að
slá botninn í þessa langloku um
iðnaðinn en nefna má eitt að lok-
um. Það hlýtur að vera stafna
okkar að andæfa gegna stóriðju
hér á landi sem myndi hugsan-
lega spilla gróðri og dýralífi og
hver veit eiginlega hverju. Auð-
vitað er hægt að rannsaka og
rannsaka hvaða áhrif þessi og hin
verksmiðjan hefur á umhverfi
sitt, en eru þær algerlega örugg-
ar? Getur ekki verið að rannsókn-
armönnum sjáist yfir einhvern
þátt sem getur spillt? Hvað um
það — við verðum að gæta okkar
og helzt að reisa aðeins „hrein-
leg“ iðjuver hér á landi.
lslenzkur iðnaðarsinni."
. Velvakandi þakkar þessum iðn-
aðarsinnaða manni fyrir tilskrifið
og er viss um að fleiri hafa ein-
hverjar skoðanir á þeini viða-
mikla málaflokki sem hér var til
meðferðar.
# Skýringar
óskast
Ég las í Morgunblaðinu
þann 27. október, að daggjöld á
sjúkrahúsum nemi allt að 15.800,-
kr. Daggjöld í einn mánuð
(31dag) á Landspítalanum og
Borgarspítala eru þá kr. 489.800.-.
Þessar tOlur gefa tilefni til að
spyrja: Hvernig getur þetta skeð?
Hvað er hér um að vera? Hvernig
sundurliðast þetta? Engum er lá-
andi þó hann viiji fá upplýsingar
um þetta, og menn hljóta að eiga
kröfu á að fá skýringar á þessu,
því hér er um almannafé að ræða.
Vilja áður nefndar stofnanir, önn-
ur eða báðar, upplýsa þetta?
Öryrki."
HOGNI HREKKVISI
<ÖW« ,
Hann kemur hingað oft til að dást að hvalnum.
Þaðpassarfiá
Lac
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN