Morgunblaðið - 15.07.1980, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚLÍ 1980
43
Frá sumarspilamennskunni í Domus Mcdica.
Bridge
Umsjón, ARNÓR
RAGNARSSON
Sumarkeppnin í
Domus Medica
Að venju var fjölmennt í
sumarspilamennskunni í Domus
Medica sl. fimmtudag en alls
komu 122 spilarar til keppni.
Spilað var í fjórum riðlum og
urðu úrslit þessi:
A-riðill:
Halla Bergþórsdóttir
— Kristjana Steingrímsd. 249
Jón Ámundason
— Sigurður Ámundason 244
Erla Eyjólfsdóttir
— Gunnar Þorkelsson 237
B-riðill:
Magnús Oddsson
— Magnús Halldórsson 267
Geirarður Geirarðsson
— Sigfús Sigurhjartarson 257
Albert Þorsteinsson
— Sigurður Emilsson 248
C-riðill:
Steinberg Ríkharðsson
— Tryggvi Bjarnason 257
Jón Páll Sigurjónsson
— Steingrímur Steingrímss. 253
Gissur Ingólfsson
— Valur Sigurðsson 234
D-riðill:
Skúli Einarsson
— Þorlákur Jónsson 209
Guðmundur Pálsson
— Sigmundur Stefánsson 200
Erla Sigurjónsdóttir
— Esther Jakobsdóttir 183
Staðan í sumarkeppninni:
Sigfús örn Árnason 11
Sverrir Kristinsson 8
Valur Sigurðsson 8
Næst verður spilað á fimmtu-
daginn og hefst keppnin í siðasta
riðiinum kl. 19.30.
Höfum fengið í sölu nokkur nýuppgerð píanó.
Urvals hljóðfæri á mjög góðu verði
Frákr. 880.000.---- 1.110.000.-. Til sýnis í verslun okkar.
Hljóðfæraverslun Pálmars Áma
(Verð miðað við gengi 7.7. 80).

RMt\ HF
Grensasvegi 12 — Simi 32845
„Þekktu siálfan þig“
Þegar sumarleyfin hefjast í
sólmánuði hjá skólafólki opnast
sumarbrautir fyrir nemendur og
kennara, sem annir vetrar innan
skólaveggja halda lokuðum að
mestu yfir háannatimann við hið
hefðbundna nám. Nemendur
eiga þess yfirleitt kost, að nema
land um stund við atvinnuvegi
þjóðar sinnar á fjölbreyttan
hátt, kynnast landi sínu, þjóð og
lífsháttum hversdagsins.
Þarna hefur íslenzka þjóðin
allt til þessa haft sérstöðu.
Æskan hefur sem betur fer verið
bundin sínum annars ágætu
skólabekkjum styttri tíma 4 ári
en í nágrannalöndum.
Er það hin mesta gæfa.
Menntun starfsins má aldrei
gleymast og allt, sem því fylgir.
Höndin, sem starfar verður að
fylgja hugsun og þekkingu og
hreyfast af orku frá hjarta, sem
lærir að unna landi sínu og
gróandi lífi.
Erfiði fjölbreyttra starfa eyk-
ur krafta til dáða líka síðar á
skólabekk.
Hugur og hönd þurfa að fylgj-
ast að og hver einstaklingur að
læra að þekkja sjálfan sig til
atorku og framkvæmda. Kenn-
urum opnast hins vegar leiðir til
umsvifa og umhugsunar auk
hvíldar, sem stundaskráin hefur
ekki getað veitt. Sumir kennar-
anna sækja fram við svipuð störf
og nemendur. Aðrir og yfirleitt
flestir heyja sér nýrrar og meiri
þekkingar á námskeiðum og
ferðalögum.
En öllum er brýnust nauðsyn
að líta um farinn veg og ófarinn
við skólastörfin. Eignast á
frjálsum stundum ofurlítinn en
þó sem hæstan sjónarhól með
víðsýni til alla átta.
Hvað ber að varðveita og hvað
ber að varast af því, sem reynsl-
an og skólastarfið hefur lagt
fram sem sígild verkefni á vegu
kennarans.
Kennarinn þarf alltaf að
muna mikilvægi síns verka-
hrings. Enginn gegnir meiri
ábyrgð heilagra hlutskipti.
Hlutskipti kennarans er sem
sé að móta mannssálir. Leggja
bókstaflega grunn og hornsteina
að heill einstaklings og heiðri
samfélagsins. Og þar verður
hver að fá að njóta sín og sinnar
orku, sinna gáfna, síns persónu-
leika, síns andlega auðs og lík-
amlega atgjörvis, en þó í sam-
ræmi og samstarfi við alla hina.
Sjómaður, húsfreyja, garðyrkju-
maður, verzlunarmær, bóndi,
söngvari, málari, skáld, iðnfræð-
ingur, heimspekingur og hugsuð-
ur, allt eru þetta og ótal annarra
verkefni á vegi kennarans í
skólastofunni hvern dag.
Og mannssálin, barnssál hver
er dýrmætasta listaverkið. Án
þess að hún læri að njóta sín,
þekkja sjálfa sig, verða önnur
listaverk og viðfangsefni annað-
hvort engin eða misheppnuð í
hinu eina og sanna og æðsta,
leyndardóminum mikla, sem
heitir líf — mannslíf á jörðu
æðst alls í heimi.
Þetta sígilda viðfangsefni þarf
að gagntaka vitund hvers kenn-
ara og æskulýðsleiðtoga og
hvetja til leitar og átaks, hvort
heldur sumarleyfið er notað til
námskeiða, starfs eða hvíldar.
Ekki samt sem erfiði og amst-
ur, heldur sem baksvið hins
gróandi lífs, sem hvert sumar
opinberar öllu fremur.
Kennarinn þarf líka að læra
að leita undir yfirskriftinni:
„Þekktu sjálfan þig.“
Hver einstaklingur fram-
kvæmir, finnur til og hagar sér í
samræmi við það, sem hann
álítur sannast um sjálfan sig og
umhverfi sitt.
Hin síðari ár hefur skólinn og
uppeldi allt tekið stórum stakka-
skiptum og er á tímamótum, þar
sem segja má að fremur ríki
fálm en föst tök, tilraunastarf-
semi fremur en fastur grunnur
og traustir hornsteinar. Sú ring-
ulreið, sem þar á að heita frelsi
og afskiptaleysi, eru að verða
verstu ógöngur, sem hin svo-
nefnda menntabraut hefur leitt
æskuna út í.
Þar þarf hver einstaklingur að
hugsa um eigið gildi, og um leið
hvernig það getur orðið heildinni
samfélaginu að sem heilla-
drýgstum feng um framtíð alla.
Vissulega ber að athuga vel
þann reginmun, sem er og getur
verið á því sem nefnt er frelsi
eða hinu, sem nefnist taumleysi.
Frelsið þarf að skapa samræmi
og má aldrei verka sem niðurríf-
andi og sundurtætandi fyrir
heildina. Þá höggur sá er hlífa
skyldi.
Sjálfsþekkingin þarf sífellt að
vera sá grunur, sem vekur
spurninguna:
Hvernig get ég helzt orðið
heimi til heilla? Til að finna
hinn sanna tilgang lífsins, lifa
sem viðtakandi og veitandi
hverja stund, má þetta aldrei
gleymast. Einkum er nauðsyn að
vera jákvæður viðtakandi, en
samt ekki án hugsunar og íhug-
unar.
Ekkert kemur af sjálfu sér.
Allt kostar erfiði og starf, hlut-
tökun og hugsun og takmarkið
er jafnan hið sama:
Meira líf, auðugri tilvera að
sönnum verðmætum.

við
gluggann
eftirsr. Arelius IMielsson
Aðalhlutverk hvers kennara
og sérhvers skóla hlýtur, þrátt
fyrir allt að vera í því fólgið, að
gera hvern nemanda hæfari til
að þekkja hæfileika sína til að
veita gjöfum skólans og tilver-
unnar jákvæða viðtöku, og
ávaxta þessar gjafir til heilla
samferðafólkinu — samfélaginu.
Þannig á sjálfsþekkingin ekki
að leiða til eigingirni og kröfu á
hendur öðrum, heldur miklu
fremur til fórna og kröfu á eigin
hönd.
Þannig og einungis þannig
eykst og þróast hin sanna
menntun í jafnvægi og átökum
hinna þriggja þátta hverrar
mannssálar: Ilugsunar, tilfinn-
inga og vilja.
Þar hafa margir skólar lengi
sett hugsun og þekkingu efst og
skilið þann þátt frá og kailað
menntun.
Menntun hefur því lengi verið
notað um þekkingu einvörðungu
og skólagengið fólk eitt kallað
menntað fólk.
En því miöur hefur margur
háskólagenginn lærdómshrókur
oft reynzt minni að sannri
menntun og manngildi þeim,
sem varla hafa í skóla komið, en
lært að þekkja sjálfan sig, og
lært í skóla reynslu og starfa til
æðstu mennta.
Fáir munu geta afsannað
speki Klettafjallaskáldsins ís-
lenzka, er hann lýsir hinni þrí-
þættu og einu samræmdu
menntun á þennan hátt:
Þitt er menntað afl og önd,
eigir þú fram að bjóða:
Hvassan skilning, haga hönd.
hjartað sanna og góða.
Þar er vonarsnauða vizkan ein
ákaflega lítilsvirði og getur án
göfgi hjartans orðið hin versta
hefndargjöf jafn heilum þjóðum
og heimi öllum.
Sumarið með sólskinsdögum
og regnskúrum, öllum sínum
lífskrafti af hæðum, öllum sín-
um fjölþættu störfum og félags-
aðstöðu, ætti sannarlega að geta
veitt fólki skólanna, sem á sitt
þrönga starfssvið vetrarlangt
óteljandi tækifæri til umhugs-
unar, sjálfsþekkingar og sannrar
menntunar undir kjörorðinu
forna frá véfréttinni í Delfi:
„Þekktu sjálfan þig“.
Hvers er þér vant? Hvað getur
þú gefið? Hvað, hvar og hvernig
vinnur þú Drottins veröld til
þarfa?
2. júlí 1980
Árelius Nielsson.
Við erum
með á nótunum