Morgunblaðið - 30.08.1980, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. ÁGÚST 1980
33
Gísli Guðmann
Akureyri - Minning
Fæddur 16. desember 1927
Dáinn 9. júní 1980
I öndverðum júnímánuði heyrði
ég andlát hans og fannst sem nú
væri skarð fyrir skildi í minum
vinahópi. Okkar kynni urðu fyrst í
Menntaskólanum á Akureyri, þá
unglingar og vorum þar taldir
einhverjir beztu teiknarar í
bekknum, þurftum því um margt
að ræða. Þá skildu leiðir, þar sem
ég hætti í skóla og fór suður til
listnáms, en Gísli lauk sínu stúd-
entsprófi, fór siðan til Danmerkur
ásamt bróður sínum Isak að
kynna sér rekstur búgarða og
fleira varðandi landbúnað. Kom
þá heim og hóf kennarastarf á
Dalvík, kenndi þar í barna og
unglingaskóla um eins árs skeið,
vann síðan við búskap með for-
eldrum sínum á Skarði við Akur-
eyri og tók við búinu með móður
sinni að föður sinum látnum 1958.
Foreldrar Gísla voru Guðlaug
ísaksdóttir, ættuð úr ísafjarðar-
djúpi og Jón Gislason Guðmann,
bóndi og kaupmaður á Akureyri,
Skagfirðingur, kominn af Konráði
Gíslasyni, fræðimanni.
Að móður sinni látinni hélt
Gísli áfram búskap ásamt konu
sinni, Stefaníu Jóhannsdóttur frá
Akureyri. Var stórbúið að Skarði
þá sem fyrr rómað víða um land
fyrir fullkomna og nýtízkulega
búskaparhætti, sem smám saman
breyttust er jörðin féll inn í
kaupstaðarbyggðina við Akureyri.
Börn þeirra Stefaníu eru Helga,
gift á Akureyri, Jóhanna Sigrún
og Elísabet, uppkomnar og Einar
Jón á unglingsaldri, — öll búsett á
Akureyri. Systkini Gísla eru Re-
bekka og Isak Guðmann bæði
búsett á Akureyri.
Síðar varð Gísli ásamt með
búskapnum verkstjóri um nokk-
urra ára bil í Sútunarverksmiðju
SIS á Akureyri og varð hann þar
fyrst var við heilsubrest þann er
síðar leiddi líf hans til lykta.
Einhvern tíma er við vorum
báðir undir þrítugu, leitaði Gísli
mig uppi hér í Reykjavík, ráðsett-
ur maður í viðskiptaerindum, en
ég í þessu klassíska deigluástandi
sem listamenn verða oft að þola á
unga aldri. Bjó ég þá í herbergi í
vesturbænum með ófullkomnar
tilraunir mínar til myndgerðar
umhverfis mig og „nakkvat fé-
vant“ svo sem segir um mann einn
í Islendingasögum. Þar með var
bilið brúað og urðu fundir okkar
þá nokkrum sinnum, er hann átti
leið suður. Sýndi hann tilraunum
mínum áhuga, enda hafði hugur
hans til þessara mála ætíð verið
vakandi, þótt lítið gæti hann
sjálfur framkvæmt á því sviði
vegna annríkis. Var hann þó í
þýzkum bréfaskóla í teikningu og
nam einnig eitthvað hjá Jónasi
Jakobssyni myndhöggvara á Ak-
ureyri.
Sumarið 1973 kom ég til Akur-
eyrar með pastelsýningu í boði
nýstofnaðs myndlistafélags þar og
var Gísli einn af upphafsmönnum
og stofnendum þess. Kenndi raun-
ar síðar við skóla, er félagið
stofnaði. Átttum við þá góðar
samverustundir og margar og
fann ég þá að þar hafði ég ávallt
átt traustan vin, þótt leiðir hefðu
lengi skilið. Kom ég oft á heimili
hans og naut þar góðrar gestrisni
og samverustunda með fjölskyldu
hans. Komst ég þá að heilsuleysi
hans, en hann þjáðist af hjartabil-
un ásamt öðru og hafði lítið um
það talað áður, ræddi þau mál af
æðruleysi og jafnvel glettni, þótt
alvarleg væru, eins og ávallt síðar
er þau báru á góma, þannig að
áhöld urðu um, hvort leitaði
styrks hjá hinum. Skammaðist ég
mín oft í návist hans að heyra
hann þannig gera stór mál að
smámunum, en mér hefir oftast
hætt við því gagnstæða. Af þess-
um ástæðum hafði hann orðið að
draga saman seglin í starfi sínu og
hætti meðal annars í Sútunar-
verksmiðjunni. Hugðist nú snúa
sér af alhug að myndlistarmálum
og listsköpun, sem mörgum fuil-
frískum atvinnulistamönnum
finnst þó ærin barátta. Sá ég verk
hans, málverk, teikningar og
höggmyndir og bar þar af hið
síðast nefnda, enda hefir hann
gert andlitsmyndir (portrait) af
þekktum borgurum á Akureyri,
þar á meðal Steindóri Steindórs-
syni frv. skólameistara M.A.
Hvatti ég hann till að halda áfram
og þá helzt við málverkið hvar
mestu var ávant. Gekk svo um
hríð. Höfðum við svo á næstu
árum mikið símasamband, mest
varðandi þessi mál, þegar við ekki
hittumst. Spurði hann mikið og
nákvæmlega og reyndi ég að
greiða úr eftir beztu getu.
Haustið 1976 sendi hann mér
svo nokkrar pastelmyndir og
skyldi ég freista þess að fá þær
sýndar á haustsýningu F.Í.M. á
Kjarvalsstöðum. Hafði hann þá
tekið ótrúlegum framförum á
skömmum tíma svo ég varð undr-
andi. Gekk ég þar á milli félaga
minna og (kollega) og mælti með
þessum myndum, þar til þeir urðu
þreyttir og höfðu á orði að ekki
þyrfti að mæla með þessum mynd-
Kveðja:
Fæddur 21. febrúar 1965.
Dáinn 16. ágúst 1980.
Síðastliðinn laugardag var
kvaddur frá Sauðárkrókskirkju
Rúnar Ingi Björnsson sem lést
sviplega í vinnuslysi hinn 16.
þessa mánaðar.
Af vettvar.gi er horfinn einrt
gjörfulegasti unglingur þessa bæj-
ar, einn þeirra sem mestar og
bestar vonir voru bundnar við,
bjartleitur beinvaxinn drengur
sem vakti athygli hvar sem hann
fór.
Þegar á fyrstu skólaárum kom
glöggt 1 ljós að þar var góður
námsmaður á ferð, sem leysti allt
af hendi með kostgæfni og alúð, og
var ætíð tilbúinn til aðstoðar, ef
vandamálin gengu ekki upp, sama
hver í hlut átti.
Rúnar var jafnvígur á allar
um, þær gerðu það sjálfar. Kom
svo Gísli suður og bjó hjá mér um
tíma. Sáum við þá þessa sýningu
og voru myndir hans vel staðsett-
ar og sómdu sér vel. Sáum við
aðrar sýningar og ræddum margt,
fann ég að þetta hafði glatt hann
mjög og uppörvað.
Gísli hafði mikla kímnigáfu og
gat oft hlegið af litlu tilefni. Þegar
ég sé mynd hans fyrir mér er það
oftast glaðlegt og brosandi andlit
sem yljar manni um hjartarætur.
Kvöld eitt í fyrrasumar heyrði
ég skellt bílhurð, sem oftar, við
innkeyrsluna að húsi mínu í Heið-
arbæ. Var þar kominn Gísli á
nýjum „Trabant" og heldur mont-
inn.
„Hvernig lízt þér á nýja bílinn
minn?“ sagði Gísli.
„Nú mér heyrðist trillubátur
koma niður götuna" sagði ég.
„Skammastu þín bara“ sagði
Gísli og hló.
Fórum við svo í jómfrúarferð
um kvöldið uppá Hellisheiði að
tilkeyra bílinn í veðurblíðu og
góðum húmor. Undum þar framá
nótt við hnígandi sól, hraunbreið-
ur og blakkir bláar.
Hugði Gísli gott til glóðarinnar
að aka norður og lagði ótrauður í
’ann, þegar þar að kom.
námsgreinar, athugull og farsæll
námsmaður, sem alltaf var meðal
þeirra sem bestum árangri náðu.
Þannig var hann meðal þeirra
fremstu, bæði innan skóla sem
utan, jafnt í skólastofu sem á
íþróttavelli.
Þó vakti það ef til vill mesta
athygli hversu góður félagi Rúnar
var, hann var sá sem félagarnir
leituðu til, hann var sá sem falin
var forystan þegar hópurinn
þurfti að gera eitthvað sem heild,
hann var sá sem ábyrgðina axlaði
og fram úr vandanum réði. Þegar
skipt var liði var það nánast
undantekning ef Rúnar var ekki
kosinn fyrstur, eða kjörinn for-
ingi.
Þannig munum við sem í skól-
anum störfum, eftir Rúnari, glað-
beittum, úrræðagóðum og fjörug-
um strák, en framar öðru góðum
Ýmislegt reyndi hann sér til
heilsubótar utan þess er læknar
gátu gert. Eitt sinn kom ég að
honum í vinnustofu minni sitjandi
á gólfteppinu í yogastellingum og
hugleiðsluástandi, eins og helgi-
mynd í geislaflóði kvöldsólar. Eg
yrti ekki á hann og hafði hægt um
mig. Eftir smástund kom hann
fram til mín. „Jæja vinur, þú
heldur víst að ég sé orðinn brjál-
aður, en þetta geri ég á hverjum
degi og það hjálpar mér mikið.“
Nú síðast tók hann þátt í stórri
sýningu er haldin var á Akureyri
vegna 100 ára afmælis Mennta-
skólans þar, á verkum nemenda
skólans frá upphafi og var nýbú-
inn að skila myndum sínum þang-
að er mér var tjáð brottkall hans
frá þessum heimi. Trúi ég að allir
hljóti að hugsa til hans með trega,
er þekktu hann vel. — En þannig
er maklegast að minnast góðs
vinar, að verða að betri manni
sjálfur.
Veri hann svo ætíð Guði geymd-
ur og megi hans leitandi sál finna
nýja farvegi þar sem hann getur
gengið heill til skógar.
Fjölskyldu hans og aðstandend-
um votta ég mína dýpstu samúð.
Jóhannes Geir.
félaga, sem hvarvetna lagði gott
til mála.
— Og enn hefur Rúnar verið
kjörinn fyrstur.
Liðið sumar hefur verið bjart og
sólríkt, — þannig var allur lífsfer-
ill Rúnars Inga Björnssonar.
Hann gengur nú á vit lausnara
síns með eins flekklausan og
hreinan skjöld og unnt er, því að
hann var fyrst og síðast — góður
drengur.
Foreldrum Rúnars, systkinum
og öðrum vandamönnum votta ég
dýpstu samúð.
Björn Björnsson.
Rúnar Ingi
Björnsson
7 i dag.
Höfum opnað
glæsilega
húsgagnasýningu
í verzlun okkar að Langholtsvegi 111.
GÍFURLEGT ÚRVAL HÚSGAGNA Á 800 FERMETRUM.
Við höfum ‘m.a. byggt heila
íbúð á svæðinu sem gefur góða
hugmynd um hvernig raða má
húsgögnunum.
-húsgögn
Sýningin stendur yfir frá 23. ág.—7. sept. símar 37010 —37144