Morgunblaðið - 30.11.1982, Blaðsíða 34

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. NÓVEMBER 1982
+ Móöir okkar og tengdamóöir,
GUÐRÚN ÞORKELSDÓTTIR,
Meistaravöllum 33,
lést í Landspítalanum aö kvöldi 28. nóvember.
Halldór H. Jónsson, Helga Jóhannsdóttir,
Þórarinn Þ. Jónsson, Þorbjörg Jónsdóttir,
Guömundur R. Jónsson, Kolbrún Halldórsdóttir,
Halldóra B. Jónsdóttir, Kristján Kristjánsson,
Þorleif D. Jónsdóttir, Finnbogi B. Ólafsson.
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINN ÞÓRDARSON,
fyrrverandi aöalféhiröir,
Túngötu 49,
andaöist 27. nóvember.
Kristín Guömundsdóttir,
Atli Heimír Sveinsson,
Ingibjörg Sveinsdóttir, Friedel Kötterheinrich
og barnabörn.
t
Móöir okkar,
GUÐBJÖRG EIRÍKSDÓTTIR,
Brávallagötu 46,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1. desember
kl. 13.30.
Höröur Eiríksson,
Eiríkur Svavar Eiríksson.
+
GUÐRÚN ÖGMUNDSDÓTTIR,
húsfreyja,
sem lést í Borgarspítalanum 23. þ.m. veröur jarösungin frá
Hraungeröiskirkju laugardaginn 4. desember kl. 2.
Runólfur Guðmundsson,
Ogmundur Runólfsson, Kjartan Runólfsson,
Sveinbjörn Runólfsson,
tengdadastur og barnabörn.
+ ANNA SKÆRINGSDÓTTIR,
Gullteigí 29, Reykjavík,
sem andaöist 21. nóvember sl. veröur jarösungin frá Fossvogs-
kirkju miövikudaginn 1. desember kl. 3 e.h. Systkinin.
+
Útför móöursystur minnar,
STEINUNNAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Núpi, Fljótshlíö,
Álfheimum 13, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju í dag, þriöjudag 30. nóvember, kl.
15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Jónheiöur Guöjónsdóttir.
+
Utför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
VALDÍSAR SIGURDARDÓTTUR,
Ósi, Skilmannahreppi,
veröur gerð frá Akraneskirkju, fimmtudaginn 2. desember kl.
11.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Sjúkrahús Akraness eða
Krabbameinsfélag jslands.
Þorsteinn Stefánsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Útför
MARINÓS ARASONAR,
Lindargötu 21,
veröur gerö frá Hallgrímskirkju fimmtudaginn 2. desember kl.
1.30. Blóm afbeóin, en þeir sem vildu minnast hans láti Hallgrims-
kirkju njóta þess.
Jarösett veröur í Gufuneskirkjugaröi.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Guörún Guömundsdóttir.
Rudolf Theil
Hansen - Minning
Fæddur 10. ágúst 1897
Dáinn 21. nóvember 1982
I Hávamálum segir, að sjaldan
standi bautasteinar brautu nær,
„nema reisi niðr at nið“. Nú, þó að
ég sé ekki meðal niðja þess manns,
sem hér skal minnzt, eru börnin
mín það. Tengdafaðir minn, Rud-
olf Theil Hansen, andaðist á St.
Jósefsspítala í Hafnarfirði sunnu-
daginn 21. þ.m. eftir fárra vikna
legu. Verður hann til moldar bor-
inn í dag. Hann fæddist í Kaup-
mannahöfn 10. ágúst 1897 og var
því liðlega hálfníræður, er hann
lézt. Faðir hans var iðnaðarmaður
og rak langa ævi lítið fyrirtæki.
Móður sinni, sem var af fyrirfólki
komin og dó í blóma lífsins, unni
sonurinn umfram flesta menn i
þessum heimi. Börnin voru sex,
fjórir synir, sem allir urðu iðnað-
armenn, og tvær dætur, báðar
giftar í sinni heimaborg. Hansen,
eins og ég kallaði tengdaföður
minn jafnan, nam klæðskeraiðn.
Þegar hann hafði lokið sveins-
prófi, bar ævintýraþráin hann vítt
um heimsins höf sem starfsmann
á farskipum. Eftir tveggja ára
siglingar lauk Hansen meistara-
prófi í sinni grein. Bar þá auglýs-
ingu fyrir augu hans í dönsku
blaði frá Andersen & Laut á ís-
landi. Hið virta fyrirtæki vantaði
klæðskera. Sennilega hefur út-
þráin enn ráðið því, að Hansen
sótti um stöðuna. Hingað lá svo
leið hans, og hér varin hann úr því.
Stórbrotin náttúra landsins heill-
aði gestinn svo, að nú þóttist hann
eiga lítið erindi út í hinn stóra
heim. Frábærar ljósmyndir, sem
hann tók á ferðum sínum á Fróni,
bera því órækt vitni. Hansen gerð-
ist íslendingur.
Árið 1925 gekk hinn ungi klæð-
skeri um borð í danskt skip, sem
bar þó nafnið Island. Ferðinni var
heitið til Reykjavíkur. En með
sama skipi tók sér fari stúlka
norðan úr Aðalvík vestur, Margrét
Finnbjarnardóttir, ein af ellefu
Steinunn Guðmunds-
dóttir frá Núpi - Minning
„Ásthlýjar kveAjur frá ástvina fjöld
vfir þér vaki, þó jjröf þín sé köld.
I»ökk fyrir líf þitt, sem blessun ohh bjó,
blíóuna, trygglyndió, stilling oj; ró,
hegðun og háttprýói alla."
(Svbj.Hjörnss.)
í dag er borin til hvílu frænka
mín, Steinunn Guðmundsdóttir
frá Núpi í Fljótshlíð, eða Steina,
eins og við skyldfólk og vinir köll-
uðum hana.
Steina var fædd 17. apríl 1888,
að Núpi í Fljótshlíð. Foreldrar
hennar voru þau Sigríður Sigurð-
ardóttir og Guðmundur Magnús-
son. Þau hjón eignuðust alls 13
börn. Systkinin náðu öll háum
aldri nema tvö, sem létust í æsku.
Eftirlifandi eru nú systkinin Elín
og Helgi.
Steina bjó á heimili foreldrar
sinna nær óslitið til ársins 1917 og
hjálpaði hún þar til við heimilis-
haldið og bústörfin, en þá réðst
hún sem ráðskona til bróður síns,
Magnúsar, en hann bjó að Torfa-
stöðum í Fljótshlíð. Myndarskap-
ur Steinu var rómaður hvað varð-
ar hannyrðir, vefnað, garðrækt
o.fl.
Árið 1927 verður systir Steinu,
Þuríður, fyrir því áfalli að missa
mann sinn, Guðjón Jónsson, frá
þremur ungum dætrum, Jónheiði
Guðjónu og Guðmundu. Til að að-
stoða systur sína Þuríði á þessum
erfiðu tímum, taka þau systkinin
Steina og Magnús, Jónheiði til sín,
að Torfastöðum. Jónheiður er þá
tveggja ára gömul og liggur þeirra
lífsleið óslitið saman upp frá því
allt til 22. nóvember síðastliðinn,
er Steina andaðist.
Árið 1934 flytur Steina ásamt
Jónheiði til Reykjavíkur, og býý-é''
heimili systur sinnar Þuríðar, sem
þá er gift seinni manni sínum,
Jóni V. Guðvarðssyni. Steina
stundaði ýmis störf, er til féllu, en
tíðarandi var allur annar í þá
daga, svo ekki sé minnst á at-
vinnumöguleika.
Árið 1953 giftist Jónheiður Ás-
grími Egilssyni, pípulagninga-
meistara, og flutti Steina þá til
þeirra og dvaldist hún hjá því
sómafólki til æviloka, að undan-
skyldum síðustu mánuðum ævinn-
ar, er hún dvaldi á sjúkrahúsi.
Allt líf Steinu snerist um að
hjálpa öðrum, og hugur hennar
snerist ávallt um að vegur annara
væri sem bestur og mestur, og
aldrei heyrði nokkur maður
styggðaryrði frá Steinu í garð
annarra. Steina bjó yfir þeim
+
SIGURJÓN SIGURBJÖRNSSON
fró ísafiröi,
Meistaravöllum 7,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, miövlkudaginn 1. desem-
ber kl. 10.30.
Þeim sem kynnu aö vilja minnast hans er bent á Slysavarnafélag
fslands.
Vandamenn.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og jaröarför elskulegrar
dóttur okkar og barnabarns,
INGUNNAR HILDAR UNNSTEINSDÓTTUR,
Dalseli 33.
Guð blessi ykkur öll.
Lilja Kristensen, Unnsteinn G. Jóhannsson,
Ingunn K. Kristensen, Friörik Kristensen,
Hildur Pótursdóttir, Siguröur Guómundsson.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför eigin-
manns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
LÁRUSAR HINRIKSSONAR,
fyrrv. bifreiöastjóra.
Guöný Hjálmarsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn.
systkinum auk tveggja hálfsystra.
Hún hafði dvalizt fjögur ár í
Kaupmannahöfn og numið þar
einkum matgerðarlist. Á leiðinni
heim gaf hún gætur manni, sem
lék ýmist á mandólín eða banjó og
stýrði söng og dansi á þiljum uppi.
Og greinilega hefur hrókur fagn-
aðarins einnig haft augun hjá sér,
því að ári síðar giftust Margrét og
Rudolf Theil.
Þeim hjónum varð fimm barna
mannkostum, sem góða mann-
eskju prýða og fátækleg orð geta
ekki lýst, mannkostum sem sér-
hver maður hlýtur að óska sér að
hafa, og tel ég mig mæla þar fyrir
munn allra hennar ættingja og
vina.
Minningin um um þessa góðu
konu mun lifa, þrátt fyrir að hún
sé kvödd hinstu kveðju hér á jörðu
í dag.
Kristinn Bergsson
ég nú bæði líf oj; önd,
Ijúfi J<*sú, í þína hönd.
Síóast þegar ég sofna fer
sitji (iuós englar yfir mér."
(II. Pétursson)
í dag er gerð frá Fossvogskirkju
útför Steinunnar Guðmundsdótt-
ur, ástkærrar frænku okkar.
Hún lézt á sjúkrahúsi þann 22.
nóvember eftir hartnær eins árs
sjúkdómslegu.
Steinunn var Rangæingur að
ætt og uppruna. Hún var fædd að
Núpi í Fljótshlíð 18. apríl 1888, og
ólst þar upp í stórum systkinahóp.
Foreldrar hennar voru hjónin
Þuríður Sigurðardóttir og Guð-
mundur Magnússon bóndi í aust-
urbænum á Núpi. Þau Núpssystk-
inin voru 13 að tölu og eru 2 þeirra
á lífi, Helgi, búsettur í Reykjavík,
og Elín, sem býr á Selfossi. Stein-
unn flutti til foreldra okkar vorið
1953 og bjó hjá okkur þar til hún
var flutt á sjúkrahús.
Við systkinin höfum orðið mik-
illar gæfu aðnjótandi að hafa
kynnst Steinu á lifsleiðinni. Dugn-
aður og hjálpfýsi einkenndu hana
alla ævi. Állt smátt og stórt er var
heimilinu til heilla, lét hún sig
varða og ef vantaði hjálpandi
hönd, var hún þar komin með sitt
liðsinni og dró ekki af sér. Aldrei
vorkenndi hún sjálfum sér, svo
var umhyggja hennar fyrir öðrum
allsráðandi.
Við erum þakklát fyrir að hafa
átt svo góða og elskulega frænku.
Blessuð sé minning hennar.
Systkinin Álfheimum 13.