Morgunblaðið - 30.11.1982, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. NÓVEMBER 1982
39
auðið. Elzt er kona mín, Anna
Christiane tónlistarkennari. Hin
börnin eru Halldóra Ragna
sjúkraliði, gift Guðmundi Gilssyni
organleikara, Steinunn Þuríður
sölumaður, gift Jóni Bjarnasyni
bifreiðastjóra, Alma Elísabet,
skólastjóri Tónlistarskólans í
Görðum, og Gunnlaugur Hreinn,
kvæntur Asdísi Tryggvadóttur.
Barnabörn Margrétar og Hansens
hafa orðið 15, en niðjar alls fram á
þennan dag 22.
í klæðaverzlun Andersens &
Laut var sérgrein Rudolfs Theil
gerð einkennisbúninga og veizlu-
klæðnaðar. En 1932 fluttust þau
Margrét til Siglufjarðar og störf-
uðu þar bæði í 12 ár. Lengst af var
Hansen eini klæðskerinn á Siglu-
firði og hafði allt að 7 manns í
vinnu, þegar bezt lét, þar á meðal
nokkra klæðskurðarnema. Hef ég
oftar en einu sinni orðið þess
áskynja, hversu Siglfirðingum
mörgum þótti vænt um klæðskera
sinn.
1944 fluttust Margrét og Ha-
nsen með barnahóp sinn aftur til
Reykjavíkur, og þarf ekki að orð-
lengja, hvað því olli. Síldarbærinn
frægi var ekki lengur sá, sem
hann áður var. Hér syðra vann
Rudolf lengst af með Axel Anders-
en í Aðalstræti, en síðast með Ax-
el Ólafssyni í Veltusundi. Reynd-
ust hinir kunnu meistarar tengd-
aföður mínum mestu vinir. 1974
hafði Hansen daprazt sýn svo
mjög, að hann varð að hætta
störfum.
Aðal Rudolfs Theii var prúð-
mennska og vinnusemi. Og svo var
hann grandvar, að engum manni
ætlaði hann illt, og hnjóðsyrði
heyrði ég hann aldrei segja um
nokkurn mann. Þótt Hansen væri
ljúfur maður, var hann stoltur,
fastur fyrir og hélt reisn sinni
fram í andlátið. Hann var meðal-
maður á hæð, alla tíð grannholda,
léttur í spori og hraustur fram á
efstu ár. Kom það bezt í ljós eftir
fótbrot, sem hann hlaut í umferð-
arslysi fyrir nokkrum árum. Sára
sinna greri hann sem ungur mað-
ur væri.
Margrét og Hansen voru meðal
frumbyggja Garðabæjar og hafa
átt þar heima síðan. Heimili
þeirra einkennist af danskri fágun
og hlýju, en líka af vestfirzkum
dugnaði og rausn. Hefur margur
gesturinn fengið gott að borða og
dýrar veigar að Garðaflöt 7. Og oft
var þar sungið við raust við marg-
háttaðan undirleik. í garðinum i
kring vann húsbóndinn hin síðari
sumur sér til yndis og ánægju
þrátt fyrir dapra sjón.
Fyrir tveimur árum dvöldust
tengdaforeldrar mínir heilt ár í
Danmörku. Höfðu þau á leigu litla
íbúð í fæðingarþorg Hansens.
Þessi tími varð þeim báðum
ógleymanlegur og ómetanlegur.
Frændfólk margt í Kaupmanna-
höfn, sem notið hafði gestrisni
þeirra hjóna ótæpilega á íslandi,
fékk nú enn tækifæri til þess að
njóta gamalla vina og endurgjalda
rausnina. Það var líka gert, þótt
Margrét og Hansen væru ekki upp
á nokkurn mann komin Eftir ár-
ið gat Vestfirðingurinn vel hugsað
sér að framlengja dvölina ögn
ytra, en sonur Danmerkur hafði
slíka þrá til íslands, að honum
héldu engin bönd. Heilsan bilaði
ekki fyrr en eftir að heim kom. En
á íslandi vildi Rudolf Theil bera
beinin. Megi hann hvíla í friði, og
hafi hann hjartans þökk fyrir allt
og allt. Miklar þakkir skulu að
lokum einnig færðar lækni og
hjúkrunarliði á St. Jósefsspítala
fyrir fágæta ástúð og umönnun í
veikindum Hansens. Tengdamóð-
ur minni, börnum hennar og öðr-
um ástvinum öllum votta ég ein-
læga samúð.
Olafur M. Ólafsson
Sigríður Guðbjarts
dóttir - Minning
Laugardaginn 20. nóv. síðastlið-
inn lést frænka mín, Sigríður
Guðbjartsdóttir.
Sigga frænka fæddist á Isafirði
1. desember 1895 og hún hefði því
orðið 87 ára á þessu ári. Hún
dvaldist í foreldrahúsum til ársins
1919, en þá fór hún til Kaup-
mannahafnar. Þar lagði hún stund
á fatasaum. Hún starfaði í nokkuð
mörg ár hjá þekktum fatahönnuð-
um og hafa mörg verk hennar sýnt
að þar var enginn viðvaningur að
verki. Árið 1930 fór hún aftur til
íslands. Hún giftist fyrri manni
sínum Oddi Guðmundssyni vél-
stjóra, en hann fórst ásamt föru-
neyti á togaranum Garðari árið
1942.
Síðar giftist hún Þorgrími Ein-
arssyni garðyrkjubónda og saman
reistu þau gróðrarstöðina Garðs-
horn í Fossvogi. Það er víst óhætt
að fullyrða að saman hafi þau með
elju og dugnaði tekist að skapa hið
myndarlegasta býli. Sigga stóð al-
veg jafnfætis Þorgrími í búskapn-
um og helgaði hún sig blómarækt,
en var þá að mestu leyti hætt
saumaskap.
Þó að minningar séu fljótar að
mást út huga manns, þá er ein-
hvern veginn allt svo skýrt sem
átti sér stað í samskiptum við

SVAR
MITT
eftir Billy Graham
Áreiðanlegir höfundar
Haldið þér að þeir, sem skrifuðu Nýja testamentið, hafí
vitað um hvað þeir voru að skrifa?
Já! Það er ekki aðeins, að ég álíti, að þeir hafi vel
vitað hvað þeir voru að skrifa, heldur trúi ég, að
heilagur andi hafi hjálpsð þeim að skrifa þannig, að
við nútímamenn getum höndlað trúna fyrir vitnis-
burð þeirra. Eins er um þá, sem rituðu Gamla testa-
mentið. Báðir skráðu stundum boðskap, sem varðaði
framtíðina, og þeir skildu hann kannski óljóst sjálf-
ir.
Þér spyrjið um Nýja feestamentið, og skal ég því
svara þeirri spurningu sérstaklega. Við þurfum ekki
annað en lesa guðspjöHin, Postalaeöguna og hin
margvíslegu bréf, til þess að okkur verði ljóst að
svona skrifa þeir einir sem vita um hvað þeir fjalla.
Margir þeirra voru voitar að atburéum þeim, sem
þeir segja frá, og heiðarleiki skín. át úr hverri setn-
ingu. Aðrir rannsökuða allt gaumgaBfilega, hlýddu á
vitnisburði fólks, sem hafði tekið þótt í atburðunum,
og færðu síðan í letur.
Lesið fyrstu fjögur versin í guðepjalli Lúkasar og
þrjú fyrstu versin í Posiulasögunm, og þá skiljið þér
við hvað ég á. Lúkas þekkti efni það sem hann ræddi
um og hann vildi, að aðrir eignuðust hlutdeild í
þeirri vitneskju.
Jóhannes segir í guðspjalli sínu: „Þetta er ritað, til
þess að þér skulið trúa, öðlizt lífið í hans nafni“
(20,31). Og enn segir: „Þessi er Uerisveinninn, sem
vitnar um þetta, og vér vitum, að vifenisburður hans
er sannur." (21, 24.)
Já, ef þér lesið Nýja testamentié með opnum huga,
mun Guð ljúka því upp fyrir yður að höfundar Nýja
testamentisins vissu um hvað þetr skrifuðu.
......... ............. n miwýý»É—ii«w..............
Siggu frænku. Alltaf kom hún
færandi hendi til okkar barnanna
og sjaldan gleymdi hún afmælis-
dögum hjá nokkrum manni. Ég
man sérstaklega einn afmælisdag-
inn minn þegar Sigga gaf mér
yndislega fallegt blóm og plantaði
því sjálf í blómabeðið okkar á
Hlíðarveginum. Mér þótti svo
vænt um það og á sumrin þegar
það var sem fallegast, þá varð ég
mjög hreykin af þessu blómi.
Þegar aldurinn færðist yfir þau
hjónin seldu þau eign sína að
Garðshorni og fengu íbúð að Há-
túni 10. Þorgrími var þá mikið
farið að hraka en Sigga hjúkraði
honum af mestu varfærni og alúð.
Hún lét það ekkert á sig fá þó að
hún væri léleg í fótunum sjálf og
ætti erfitt með gang. Sigga var af-
ar gestrisin kona og aldrei kom
það fyrir að maður fengi ekki
eitthvað í svanginn hjá henni.
Alltaf átti hún gosdrykki og eða
eitthvað fyrir okkur að smakka á.
Ég man það mjög vel þegar ég
einhvern tíma spurði Siggu að því
hvað hún eiginlega væri gömul. Þá
svaraði hún að það skipti minnstu
máli eg ég ætti aldrei að spyrja
fullorðið fólk þess háttar spurn-
inga. Þannig var Sigga svo hrein
og bein í framkomu en samt sem
áður skein hlýjan og ástúðin úr
svip hennar.
Þorgrímur lést árið 1980 og þá
má segja að Sigga hafi verið orðin
nokkuð lítilfjörleg og hún varð
síðar rúmföst að Hátúni lOb, þar
sem hún átti sinn síðasta dag. Þó
svo að Siggu hafi ekki orðið barna
auðið er ábyggilegt að barnbetri
manneskja var vart fundin. Hún
var alltaf sama innilega mann-
eskjan í öllum sínum samskiptum
við fólk. Hún hafði mikið dálæti á
músík og spilaði mikið sjálf á fal-
lega píanóið, sem í dag er mín
dýrmætasta eign.
Minningin um þesea yndislegu
konu lifir þó svo að leiðarlokum sé
komið,
Btessuð sé minning elskulegrar
frænku.
HrafHhiMur HaHdórodóttir
Þetta er
BLÁKÖLD
STAÐREYND
v.
/NOkVC/ÍP
Kæliskápar
ÞAÐ BÝÐUR
ENGINN
BETUR
HEIMILISTÆKJADEILD
SKtPHOI.TI 7 — SÍMAR 20080—26800
Samband málm- og skipasmiöja
— Iðnþróunarverkefni og
Landssamband
ísl. útvegsmanna
Efna til fjögurra daga námskeiös, sem fjallar um
undirbúning og framkvæmd
skipaviðgeröa
Námskeiöið er sniöiö aö norskri fyrirmynd og er ætl-
aö þeim aöilum í smiöjum, sem taka á móti og skipu-
leggja skipaviögeröaverk, vélstjórum og / eöa þeim
sem hafa umsjón með viöhaldi skipa í umboöi út-
gerða, svo og þeim öörum, sem afskipti hafa af fram-
gangi skipaviögerða.
Námskeiöið miöar aö því aö skýra fyrir þátttakendum
mikilvægi vandaös undirbúnings áöur en skipavið-
gerö hefst og markvissrar stjórnunar, eftir aö hún er
hafin. Þátttakendur fjalla einnig meö dæmum og
verklegum æfingom um þá þætti sem ráöa úrslitum
um vel heppnaða viögerö og þeim leiöbeint um
meginatriöi þeirra.
M.a. veröur tjallaö um:
Verklýsingu — áætlanagerö — mat á verkum —
mat á tilboðum og vai verkstæöa — undirbúning fyrir
framkvæmd viögeröa — uppgjör.
Auk þess veröa gestafyrirlestrar frá Siglingamála
stofnun ríkisins og um flokkunarfélög. Leiöbeinendur
eru Brynjar Haraldsson tæknifræöingur og Kristinn
Halldórsson úgeröartæknir.
Þátttökugjald er kr. 4.800.- (hádegisveröur og kaffi
inntfaHiö). Námskeiöiö fer fram á Hótel Esju, Reykja-
vik, dagana 7,—10. desember frá kl. 09.00 til kl.
19.00 aHa dagana.
Þátttöku ber aö tilkyrma til SMS (91—25561) eöa LÍO
(91-29500) fyrir 2. desember. Fjöldi þátttakenda tak-
markaöur viö 20.