Morgunblaðið - 21.04.1983, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. APRÍL 1983
Kosningar eru kjarabarátta
- eftir Friðrik
Sophusson, varaformann
Sjálfstæðisfíokksins
Nú, þegar aðeins liðlega fjórð-
ungur ársins er liðinn, hafa verið
greiddar út jafnmiklar atvinnu-
leysisbætur og allt árið í fyrra.
Atvinnuleysið bíður því við bæj-
ardyrnar og því miður er efna-
hagsástandið með þeim hætti, að
mun erfiðara er að ráðast gegn
atvinnuleysi en oftast áður. Oða-
verðbólga af áður óþekktri stærð
ásamt miklum erlendum skuldum
gera stjórnvöldum erfiðara um
vik. Aðgerðarleysi og fyrirhyggju-
leysi í atvinnumálum auk skiln-
ingsleysis á lögmálum atvinnu-
starfseminnar gera vandann enn
illviðráðanlegri en ella.
IJtlend atvinnustefna
Á tyllidögum og fyrir kosningar
tala stjórnmálamenn um það af
miklum fjálgleik að iðnaðurinn sé
vaxtarbroddurinn í íslensku at-
vinnulífi. í reynd hefur það gerst
hér á landi, að störfum í iðnaði
fækkaði á milli áranna 1980 og
1981 samkvæmt opinberum
skýrslum. Vöxturinn átti sér fyrst
og fremst stað í þjónustugreinun-
um einkum opinberri þjónustu.
Nú er ekkert við því að segja
þótt slíkt gerist, ef framleiðslu-
aukningin í öðrum framleiðslu-
greinum en iðnaði stæði undir
þeim kostnaði, sem hlýst af auk-
inni opinberri þjónustu. En því
hefur ekki verið að heilsa. Þvert á
móti hefur erlendu fjármagni ver-
ið veitt inn í landið til að standa
straum af þessum kostnaði. Þann-
ig hefur vandanum verið ávísað á
skattborgara framtíðarinnar.
Röng gengisskráning hefur
valdið viðskiptahalla og erlendum
eyðsluskuldum. Röng gengis-
skráning hefur kæft vaxtartil-
burði innlends iðnaðar og eyðilagt
samkeppnismöguleika hans. Röng
gengisskráning hefur þannig flutt
framleiðslustarfsemina úr landi
frá íslenskum fyrirtækjum til er-
lendra.
Síðan koma þeir, sem standa
fyrir þessari útlendu atvinnu-
stefnu, til kjósenda og bjóða upp á
einingu um íslenska leið.
Hver hefur trú á því að stefna
Alþýðubandalagsins komi til góða
þeim 20 þúsundum ungmenna,
sem þurfa að fá atvinnu við sitt
hæfi fram til aldamóta?
Skömmtunarleið
Framsóknar
Fyrir síðustu kosningar hélt
Framsóknarflokkurinn því fram,
að hægt væri að telja niður verð-
bólguna með lögum. Hókus pókus,
og verðbólgan átti að hverfa eins
og dögg fyrir sólu. Núverandi rík-
isstjórn tók þessi töfrabrögð í sína
þjónustu. Og sjá: Verðbólgan fór
úr 50% upp í 100%. Aftur kemur
þessi AIi Baba íslenskra stjórn-
málaflokka til kjósenda og segist
geta náð verðbólgunni niður með
töframætti niðurtalningarinnar.
Hver trúir þessu nú? Varla þeir
sem reynt hafa þessa galdra á síð-
ustu þremur árum.
Afleiðingin af niðurtalningar-
kukli Framsóknarflokksins hefur
leitt til millifærslna og miðstýr-
ingar. í stað þess að skapa
atvinnufyrirtækjunum eðlileg
rekstrarskilyrði, þannig að þau
geti starfað áreitnislaust, eiga
fyrirtækin í landinu allt undir
stjórnarherrunum komið. Stjórn-
endur fyrirtækja bíða ekki lengur
á biðstofum bankastjóra — þar er
enga peninga að fá. Þeir stunda
stjórnarráðið og sitja fyrir ráð-
„Röng gengisskráning
hefur valdið viðskiptahalla
og erlendum eyðsluskuld-
um. Röng gengisskráning
hefur kæft vaxtartilburði
innlends iðnaðar og eyði-
lagt samkeppnismöguleika
hans. Röng gengisskrán-
ing hefur þannig flutt
framleiðslustarfsemina úr
landi og frá íslenskum
fyrirtækjum til erlendra.“
herrum í þeirri von, að þeir fái
úthlutun við næstu bráðabirgða-
aðgerðir. Nú er það ekki arðsemin,
sem ræður ferðinni heldur póli-
tískt innsæi Steingríms Her-
mannssonar, sem hefur tekið að
sér hlutverk yfirskömmtunar-
stjóra ríkisins.
Full atvinna við
aröbær störf
Alþýðubandalagið minnist ekki
lengur á gömlu slagorðin um
„samningana í gildi" og „kjósum
gegn kaupránsflokkunum". Til
þess liggja eðlilegar ástæður enda
hefur Alþýðubandalagið sett Is-
landsmet í kaupskerðingu. Þeir
nefna ekki heldur sitt gamla slag-
orð: Kosningar eru kjarabarátta.
Staðreyndin er samt sú, að kosn-
Sameignarstefnan í fram-
kvæmd er orðin að martröð
- eftir Ólaf Ormsson
Frá því snemma á sjöunda ára-
tugnum og fram í byrjun áttunda
áratugarins tók ég þátt í baráttu
og starfi Æskulýðsfylkingarinnar
og Sósíalistaflokksins. Það var vor
í lofti í upphafi þessa tímabils,
bjartsýni ríkjandi og hugsjónin að
mér fannst í þá daga voldug og
sterk. Sovétríkin voru enn hið
mikla fyrirmyndarríki ákafra bar-
áttufélaga og allt sem tengist
þessu mikla ríki Leníns, Stalíns,
Krjústjovs og Brésnefs var heil-
agt. Félögum sem fengu að heim-
sækja Sovétríkin var heimsóknin í
flestum tilfellum slík opinberun
að þeir urðu ekki sömu menn á
eftir og meira en lítið skrýtnir,
voru jafnvel með óráði heimkomn-
ir. Einstaka sinnum komu boð að
austan um að senda félaga á
ráðstefnur um frið og sósíalisma
og lá þá oft við handalögmálum
þegar velja þurfti félaga til þátt-
töku á slíkar ráðstefnur, ákafinn I
að komast til Sovétríkjanna var
mikill. Stöðugur fjárskortur háði
starfsemi Æskulýðsfylkingarinn-
ar í þá daga og oft var gripið til
þess ráðs að efna til happdrættis
þar sem fyrsti vinningur var ferð
til Sovétríkjanna. Á fimmtíu ára
afmæli Októberbyltingarinnar í
Rússlandi, árið 1967 var Fylkingin
einmitt með happdrætti í gangi
þar sem fyrsti vinningur var ferð
fyrir tvo til Sovétríkjanna og
ókeypis uppihald í þrjár vikur.
Æskulýðsfylkingarfélagar unnu
kappsamlega að sölu happdrættis-
miðanna. A æskulýðssíðu Þjóðvilj-
ans birtust myndir frá Sovétríkj-
unum af léttklæddu fólki á bað-
ströndum. Það gekk um áhyggju-
laust fyrir framtíðinni og skömmu
áður en Brynjólfur Bjarnason
flutti fagnaðaróðinn um Sovétrík-
in á hátíðarsamkomu í Háskóla-
bíói i tilefni að fimmtíu ára af-
mælinu var dregið í happdrætti
Æskulýðsfylkingarinnar. Eldri
hjón frá Akureyri reyndust hafa
vinningsnúmerið. Þau komu suð-
ur, litu inn í húsakynni hreyf-
ingarinnar að Tjarnargötu 20 og í
úrklippusafni frá þessum árum
sem ég hef varðveitt er lítil mynd
af rosknum hjónum sem halda á
farmiðunum til Sovétríkjanna og
þau brosa eins og börn sem hafa
fengið jólagjafir, á svip þeirra
leynir sér ekki eftirvæntingin yfir
því sem fram undan er. I ótal sov-
éskum áróðursbæklingum sem
bárust inn á skrifstofu Æskulýðs-
fylkingarinnar gaf að líta á lit-
prentuðum myndum veröld, þar
sem vex mikill skógur, náttúran er
böðuð sólskini, allt umhverfið er
líkast paradís á jörðu og fólk
yngra sem eldra er bræður í leik
og starfi. Kvikmyndir sem sýndar
voru á vegum Sósíalistaflokksins,
Æskulýðsfylkingarinnar eða
Menningartengsla íslands og Ráð-
stjórnarríkjanna, MÍR, og fjölluðu
um Sovétríkin sýndu einnig þessa
veröld hamingjunnar þar sem
hver dagur er mikið ævintýri. MÍR
var með á leigu lítinn sal undir
kvikmyndasýningar á Laugavegi
176 seint á sjöunda áratugnum.
Hálfsmánaðarlega á laugardögum
voru sýndar sovéskar kvikmyndir,
margar sígild listaverk en aðrar
hreinar áróðursmyndir fyrir sósí-
alismann. Stundvíslega að mig
minnir klukkan þrjú hópuðust
yngri og eldri sósíalistar saman í
anddyrinu og það minnti mjög oft
á það þegar verið var að hleypa
inná barnasýningar kvikmynda-
húsanna á sunnudögum í gamla
daga, þar voru ærsl og mikil gleði.
Trúin á mátt hins sovéska samfé-
lags var mikil meðal íslenskra
sósíalista á sjöunda áratugnum.
Fjöldi félaga varði þau fjölmörgu
ofbeldisverk sem Sovétríkin stóðu
að í Austur-Evrópu sem annars-
staðar þar sem þau höfðu komið
ár sinni fyrir borð og engin breyt-
ing varð þar á fyrr en eftir innrás-
ina inn í Tékkóslóvakíu árið 1968
að menn fóru að efast um ágæti
Sovétríkjanna þó sumir séu þau
nátttröll enn í dag að trúa á Sov •
étríkin í blindni.
Tilefni þess að ég rifja upp
Ólafur Ormsson
þessa liðnu tíma er að sagt var frá
því í hádegisfréttum Ríkisút-
varpsins þriðjudaginn 5. apríl að
frönsk stjórnvöld hefðu vísað
fjörutíu og sjö sovéskum ríkis-
borgurum, starfsmönnum sovéska
sendiráðsins í París og starfs-
mönnum fréttastofunnar TASS úr
landi og verið áður búin að full-
vissa sig um að þessu fólki hefur
ekki verið hægt að treysta til að
starfa eins og siðuðu fólki sæmir.
Það sem var að gerast í París er
angi af víðtækri og skipulagðri
njósnastarfsemi og skemmdar-
verkastarfsemi sem leyniþjónusta
Sovétríkjanna, KGB, stendur fyrir
á Vesturlöndum og miðar að því
að grafa undan lýðræðisskipulagi
viðkomandi landa. í þeim tilgangi
eru öll meðöl notuð og aðferðir
sovésku leyniþjónustunnar svo
skuggalegar að þarf frjótt ímynd-
unarafl til að nálgast sannleikann.
Almenningur á Vesturlöndum
veitir því kannski ekki athygli
lengur að varla líður sú vika að
Sovétmenn séu ekki staðnir að
njósnum í Bandaríkjunum, Bret-
landi, Vestur-Þýskalandi, Ítalíu,
Spáni, Japan og fjölmörgum
öðrum löndum í Ameríku, Evrópu,
„Trúin á mátt hins sov-
éska samfélags var mikil
mcðal íslenskra sósíalista
á sjöunda áratugnum.
Fjöldi félaga varði þau
fjölmörgu ofbeldisverk
sem Sovétríkin stóðu að í
Austur-Evrópu sem ann-
arsstaðar ... “
Asíu og einnig í Afríku og alls-
staðar er verið að njósna um vís-
inda- og tæknimál og öryggismál.
Forréttindaðalinn í Kreml vant-
ar nauðsynlega vitneskju um hluti
sem þegnar hans eru ekki færir
um að framleiða i þjóðfélagi
stöðnunar, miðstýringar og úr-
kynjunar. í her- og lögregluríki
Yurí Andrópóvs þar sem hundruð
þúsunda manna kveljast í fanga-
klefum vegna andstöðu sinnar við
einræði Kommúnistaflokksins, f
ríki Andrópóvs þar sem stöðugt er
vitnað í afturhaldspostulana
Marx, Engels og Lenín, þar sem
kommúnistaávarpið er enn leið-
arljósið í myrkrinu, þar eru öll
mál varðandi vísindi og tækni í
megnasta ólagi, og kerfið sem
slíkt er dauðadæmt. Þegar veru-
lega þrengir að innan landamæra
Sovétríkjanna og í nýlendunum í
Austur-Evrópu, skortur á matvæl-
um og öðrum brýnustu lífsnauð-
synjum gerir vart við sig og erfið-
leikarnir hlaðast upp, þá er sov-
éska leyniþjónustan um leið kom-
in á fulla ferð á Vesturlöndum,
beitir fjárkúgunum og öllum til-
tækum ráðum til að komast yfir
vitneskju um vísinda- og tækni-
mál og annað sem getur orðið til
bjargar forréttindaaðlinum í
Kreml sem stöðugt þarf að endur-
nýja íbúrðinn í vistarverum fram-
kvæmdanefndar og miðstjórnar
Kommúnistaflokksins svo veislan
ingar eru kjarabarátta á sinn
hátt.
Lífskjörin í landinu ráðast
meira af stjórnarstefnu en menn
gera sér almennt ljóst. Verðmætin
verða nefnilega ekki til í kjara-
samningum. Þar er því skipt, sem
til skiptanna er og sé meiru skipt
er verðbólgan látin brúa bilið.
Verðmætin verða til hjá atvinnu-
fyrirtækjunum og þess vegna
skiptir öllu máli að sú leið sé far-
in, sem tryggir fyrirtækjunum
best skilyrði til að skila þeim
ágóða, sem enn getur bætt lífs-
kjörin bæði í formi hærri launa og
hærri skatta til sameiginlegra
þarfa.
Með réttri stjórnarstefnu má
bæta afkomu fyrirtækjanna og
þar með þjóðarinnar allrar. Með
réttri stjórnarstefnu stækkar það,
sem verður til skipta í kjarasamn-
ingum. Með réttri stjórnarstefnu
getum við tryggt fulla atvinnu við
arðbær störf. Þess vegna má með
gildum rökum halda því fram að
kosningar séu kjarabarátta.
Sjálfstæðisflokkurinn er eini
flokkurinn sem virðist skilja
nauðsyn þess, að fyrirtækin í
landinu fái að dafna og byggjast
upp til að geta tekið við nýjum
vinnandi höndum. Sjálfstæðis-
flokkurinn skilur, að við getum
einungis unnið okkur út úr vanda-
num með því að gefa atvinnulífinu
tækifæri til að auka framleiðsluna
á arðsaman hátt. Gott brautar-
gengi Sjálfstæðisflokksins í kom-
andi kosningum er því áfangi í
lífskjarabaráttu þjóðarinnar.
Friðrík Sophusson skipar 2. sæti á
framboðslista Sjálfstæðisflokksins
í Reykjavík.
geti haldið áfram á kostnað al-
þýðunnar í landinu. Það sem gerð-
ist á dögum keisarastjórnarinnar
var hreinn barnaskapur á móts
við flokkspartíin sem arftakar
Leníns og Stalíns efna til. Sovéska
herráðið með þann svipljóta land-
varnaráðherra Ustinov í forsæti,
mann sem minnir helst á tröll-
skessu úr ævintýrabókum, situr
heldur ekki aðgerðarlaust þessi
síðustu ár. Árið 1979 réðist Rauði
herinn inn í Afganistan, hann er
enn í landinu fjórum árum síðar
og mætir nú vaxandi mótspyrnu
skæruliðahreyfingarinnar sem
nýtur fylgis meirihluta þjóðarinn-
ar.
Rauði herinn sleppir aldrei því
sem hann eitt sinn hefur komist
yfir, þannig að barátta afgönsku
þjóðarinnar fyrir frelsi getur orð-
ið erfið og staðið hugsanlega árum
saman uns sigur vinnst á innrás-
arhernum. í Suðaustur-Asíu hafa
nýlega blossað upp hernaðarátök
og bendir allt til þess að Sovét-
menn séu þar að baki og styðji
kommúnistahreyfinguna í Víet-
nam sem hyggur á landvinninga í
Kambódíu, Thailandi og víðar. I
Angóla í Afríku hafa marxistar
með stuðningi sovésku heims-
valdasinnanna komist til valda. í
álfunni er víða rekinn skæruliða-
hernaður undir forystu kúbanskra
og sovéskra ráðgjafa og kann að
vera stutt í að ríki í Afríku verði
sósíalismanum að bráð. í Suður-
Ameríku er skæruliðahreyfing-
unni í álfunni stjórnað að ein-
hverju leyti frá leppríki Sovét-
manna, Kúbu. Sumstaðar er þó að
því er virðist um sjálfstæðar þjóð-
legar skæruliðahreyfingar að
ræða sem hafa risið upp og vopn-
ast vegna efnahagslegs misréttis.
Verulegar líkur eru taldar fyrir
því að Sovétmenn hafi útvegað
hryðjuverkahópum í Vestur-
Evrópu vopn og jafnvel að ein-
hverju leyti fjármagn. Háttsettir
sovéskir embættismenn sem hafa
beðið um hæli á Vesturlöndum
sem pólitískir flóttamenn hafa
skýrt frá að KGB eigi stöðugt
meiri samskipti við hryðjuverka-
hópa. Sameignarstefnan í fram-
kvæmd er orðin að martröð. Marx-
isminn sem vill steypa alla í sama
mót, drottna yfir hópsálinni, afmá
einstaklingsfrelsi til athafna og
leggur fjötra á alla frjálsa hugsun,
hefur nú á ofanverðri tuttugustu
öld leitt yfir mannkynið meira böl
en orð fá lýst.