Morgunblaðið - 21.04.1983, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. APRÍL 1983
+
Móöir okkar,
MAGNÚSÍNA FRIÐRIKSDÓTTIR,
Auóaratræti 5, Reykjavík,
andaðist 19. apríl í Landakotsspítala.
Börn hinnar látnu.
Móðir mín og tengdamóöir, +
ÞURÍDUR MAGNÚSDÓTTIR,
lést i Hrafnistu 19. april. Magnús E. Baldvinsson, Unnur Benadiktsdóttir.
Eiginkona mín,
ÓLÖF BJARNADÓTTIR,
verur jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 22. apríl kl.
16.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á Krabba-
meinsfólag íslands.
Fyrir hönd barna okkar og annarra aöstandenda,
Guöjón Guömundsson,
Laugateig 46.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
MARGRÉT BJÖRNSDÓTTIR,
Hlunnavogi 6, Reykjavfk,
sem lést 10. apríl, veröur jarösungin frá Sauöárkróksklrkju, föstu-
daginn 22. apríl kl. 14.
Helga Siguröardóttir,
Eysteinn Sigurösson, Kristín Guömundsdóttir,
Tómas Þ. Sigurösson, Sigrún Sigurbergsdóttír
og barnabörn.
+
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
KATRÍN THORSTENSEN
frá Arnardal,
Hellubraut 2, Grindavík,
veröur jarösungin frá Grindavíkurkirkju, laugardaginn 23. apríl kl.
14.
Guörún Thorstensen,
Guöbjörg Thorstensen,
Sólveig Thorstensen,
Kristín Thorstensen,
barnabörn
Leifur Jónsson,
Ólafur Gamlíelsson,
Guöjón Einarsson,
Jón Ragnarsson,
barnabarnabörn.
+
Útför bróöur okkar, mágs og frænda,
SIGURDAR JÓNS ÞORLÁKSSONAR,
bifreiöastjóra,
fer fram frá Fossvogskirkju, föstudaginn 22. apríl nk. kl. 1.30.
Sverrir Þorláksson,
Kristjana Guömundsdóttir,
Margrét Fannar og Þórarinn,
Kolbrún Þorláksdóttir, Sverrir Þór,
Einar Þór.
+
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og systir,
ÞORBJÖRG FRIÐRIKSDÓTTIR,
hjúkrunarkennari,
Stigahlíö 37,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni, föstudaglnn 22. apríl kl. 15.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Is-
lands' Siguröur Kr. Árnason,
Siguröur Páll Sigurösson, Þórhallur Sigurösson,
Árni Þór Sigurósson, Steinar Sigurösson,
Friörik Sigurðsson, Margrét H. Eydal,
Ásta Frióriksdóttir.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma.
ÁRSÆL GRÓA GUNNARSDÓTTIR,
Vallarbraut 3, Akranesi,
verður jarösungin frá Akraneskirkju, föstudaginn 22. apríl kl.
14.30.
Blóm vinsamlega afþökkuö, en þeim sem vildu mlnnast hinnar
látnu er bent á Sjúkrahús Akraness.
Óskar Guðjónsson, Anna Þorsteinsdóttir,
Þórunn Árnadóttir, Böövar Þorvaldsson,
Þórdís Árnadóttir, Halldór Guömundsson
og barnabörn.
Minning:
Ársœl Gróa
Gunnarsdóttir
Fædd 31. desember 1915
Dáin 15. aprfl 1983
Hún lést á Sjúkrahúsi Akraness
aðfaranótt 15. apríl sl., eftir nokk-
uð langvinn veikindi og margar
sjúkrahúslegur.
Gróa, eins og hún var alltaf
kölluð, ólst upp hjá foreldrum sín-
um, þeim Gunnari Bjarnasyni og
Þórdísi Halldórsdóttur. Þau
bjuggu í Kjalardal í Skilmanna-
hreppi 1905—’IO. Fellsaxlarkoti, í
sömu sveit 1910—’39, síðan á
Akranesi. Foreldrar Gunnars voru
Bjarni Guðlaugsson og Jóhanna
Guðrún Gunnarsdóttir bónda í
Merkigili í Eyjafirði, Gíslasonar
og k.h. Sigríðar Jóhannesdóttur.
Guðlaugur faðir Bjarna var bóndi
á Eyri í Fjörðum í Þingeyjarsýslu,
Hallgrímsson bónda á Eyvindará
Hallgrímssonar og k.h. Lilja
Bjarnadóttir á Eyri Rafnssonar.
Bjarni Guðlaugsson og Jóhanna
Guðrún k.h. voru vinnuhj. á
Hvítanesi í Skilmannahreppi hjá
Stefáni bróður hennar, 1878—’79,
svo á Arkarlæk og Kjalardal og
bóndi þar 1881—’90, dó á Hóli í
Svínadal. Gunnar í Fellsaxlarkoti
var lengi vinnumaður á Leirá, við
góðan orðstír. Hann var maður
gestrisinn og greiðvikinn. Þórdís
Halldórsdóttir var dóttir hjón-
anna á Vestri-Reyn, Halldórs
Ólafssonar og Gróu Sigurðardótt-
ur. Þetta fólk tilheyrði þeirri tíð
þegar hver einstaklingur mátti
vinna hörðum höndum fyrir nauð-
þurftum, sem oft voru við nögl
skornar, vegna fátæktar, sem lá í
landi hér, þá ekki síst í garði al-
þýðufólksins í byggð og bæ á Is-
landi þess tíma. Engu að síður bjó
þetta fólk yfir öðrum auð, sem er
gulli betri, vinnusemi, húsbónda-
hollustu, næjusemi, hógværð og
hjartagleði. Það var ltillátt og
Guði sínum þakklátt, hamingja
þess var ekki af gervitísku sprott-
in, heldur af mannkærleika og trú
á það góða. Sú kona sem þessi
kveðjuorð eru helguð, var kona af
þeirri manngerð, sem hér var lýst.
Hlédræg, hógvær.skyldurækin,
vönduð til orðs og æðis.
Hög í höndum, mikil húsmóðir,
móðir og eiginkona. Bjó sér og sín-
um fallegt heimili, þar sem vel var
veitt og vel að öllum búið. Vand-
virkni og snyrtimennska var hús-
móðurinni í blóð borin. Þar þótti
öldnum sem ungum gott að koma.
Barnabörnunum þótti það hrein
hátíð að sækja þessa prúðu góðu
ömmu heim, og alveg frábært að
gista nótt og nótt, þegar hún var
nú líka orðin ein, eins og væng-
brotinn fugl, eftir skyndilegt frá-
fall afans elskulega. Þau fundu vel
hve þau voru miklir aufúsu gestir.
Alltaf var tími hjá ömmu til að
grípa í spil og gleðja smáa, elsk-
aða gesti. Þessar minningar eiga
eftir að lifa í ungum brjóstum
langa tíð. Minningar sem ylja og
bæta mannlífið. Gróa átti fyrir
mann Árna Runólfsson frá Gröf.
Hann varð bráðkvaddur 9. janúar
1979, víkingsduglegur, drengskap-
armaður. Þeim búnaðist vel, áttu
stórt nýlegt steinhús við Sunnu-
braut hér í bæ. Börnin eru þrjú,
Óskar Guðjónsson, sem hún átti
áður en hún giftist Árna, hann
ólst upp hjá þeim, sem þeirra
barn, hann er fjölskyldumaður og
býr í Hafnarfirði. Dæturnar eru
tvær, Þórunn gift Böðvari Þor-
valdssyni og Þórdís gift Halldóri
Guðmundssyni, svo er hópur af
barnabörnum, dæturnar búa á
Akranesi. Gróa var góður vinur
vina sinna, trygglynd kona, lét
ekkert á sér bera en bjó yfir ýms-
um góðum hæfileikum. Hún hafði
auga fyrir björtum og broslegum
hliðum lífsins, ekki síður en marg-
ur annar, sem meira ber á. Vel
gefin sómakona, sem alltaf bauð
af sér góðan þokka og hlýtt við-
mót, þannig mun hún okkur verða
í minningunni.
Gróa áti við veikindi að stríða
síðustu árin, vissi að ekki gat orðið
um varanlegan bata að ræða. Ég
hygg því að hún hafi vel sætt sig
við þessa lausn mála, það kemur
fyrr eða síðar að þessari stóru
stund hjá okkur öllum. Þeir eru
heppnir sem losna við hrumleika
ellinnar.
Þessi kona fór hvergi með
bægslagangi, en var þakklát fyrir
það sem henni auðnaðist af lífs-
gæðunum. Þannig þyrftum við
fleiri að vera, þá yrði kröfugerðin
lágværari en hún er. Þetta lífs-
reynda fólk bjó yfir þroska og
þekkingu og kunni að lifa lífinu í
friði og sátt við alla. Blessuð sé
minning þessarar góðu konu.
Við hjónin flytjum ástvinum
samúðarkveðju.
Valgarður L. Jónsson
Rannsóknastofn-
un uppeldismála
NÝLEGA hefur verið sett á stofn
rannsóknastofnun uppeldismála
samkvæmt lögum frá 1971 um
Kennaraháskóla fslands og reglu-
gerð frá 1974.
Rannsóknastofnunin starfar á
vegum Kennaraháskóla íslands,
Háskóla fslands og menntamála-
ráðuneytisins. Henni er ætlað að
vinna að fræðilegum rannsóknum
á sviði sál- og félagsvísinda og í
lögum segir að þar skuli að jafnaði
tekin fyrir verkefni er teljist hafa
hagnýtt gildi fyrir skólastarf á ís-
landi. Einnig skal veita kennara-
efnum og háskólastúdentum þjálf-
un í fræðilegum rannsóknaaðferð-
um sál- og félagsvísinda.
Stjórn rannsóknastofnunar
uppeldismála er í höndum 6
manna stjórnarnefndar sem skip-
uð er samkvæmt 15. gr. áður-
nefndra laga. í nefndinni eiga
sæti: Rektor Kennaraháskóla fs-
lands, Baldur Jónsson. Rektor Há-
skóla íslands, dr. Guðmundur
Magnússon. Fulltrúi nefndur til
tveggja ára af föstum kennurum
uppeldisskorar Kennaraháskóla
íslands, dr. Þuríður J. Kristjáns-
dóttir, prófessor. Fulltrúi nefndur
til tveggja ára af föstum kennur-
um Háskóla íslands í sálarfræði,
uppeldisfræði og félagsfræði, Guð-
ný Guðbjörnsdóttir, prófessor.
Deildarstjóri skólarannsókna-
deildar menntamálaráðuneytisins,
Hörður Lárusson, deildarstjóri.
Formaður skipaður af mennta-
málaráðherra til fjögurra ára án
tilnefningar, Kristján J. Gunnars-
son, fyrrv. fræðslustjóri.
Forstjóri er kjörinn til skiptis
úr hópi fastra kennara í uppeldis-
skor Kennaraháskólans og fastra
kennara Háskóla íslands í sálar-
fræði, uppeldisfræði og félags-
fræði. Forstjóri stjórnar vísinda-
legu starfi rannsóknastofnunar-
innar, hefur umsjón með fram-
gangi rannsóknaverkefna stofnun-
arinnar og fjárreiðum hennar.
Forstjóra er skylt að kenna %
kennsluskyldu sinnar í hlutaðeig-
andi háskóla.
Forstjóri hefur verið kjörinn dr.
Sigríður Þ. Valgeirsdóttir prófess-
or, Kennaraháskóla íslands, til
næstu þriggja ára.
jr
Oskar Halldórsson
fv. dósent — Kveðja
óskar Halldórsson er dáinn,
rétt rúmlega sextugur. Við vonuð-
um að nú loks fengi hugmynda-
auðgi hans og frumleiki að njóta
sín svo um munaði í rannsókn-
arstörfum eftir lausn undan ára-
tuga amstri kennslunnar. Við
vissum af svo mörgu sem hann
þyrfti að sinna — atriðum sem
hann hafði vikið að í kennslunni,
en ekki gefist tími til að kanna til
hlítar, þannig að fleiri fengju not-
ið hugmynda hans. Við vorum
meðal þeirra heppnu, sem fengu
veður af hvers væri að vænta, og
sannarlega þyrsti okkur í meira.
En nú er úti um þá von.
óskar beitti ekki miklum til-
þrifum í kennslu sinni. Hann
þurfti þess ekki; eina kennslutæki
hans var röddin, og Óskar kunni
öðrum mönnum betur á það tæki.
Alkunna er að Óskar var frábær
upplesari, en jafnvel snilldarupp-
lestur getur nýst illa í kennslu. Sú
hætta er fyrir hendi að nemendur
hrífist svo af lestrinum að þeir
veiti efninu ekki nægilega athygli.
En þannig fór ekki í tímum
Óskars. Hann Ias ekki fyrirlestr-
ana; hann sagði okkur þá, talaði
til okkar, hvers og eins. Og hann
gerði það á þann hátt, að við fund-
um að þetta kom okkur við.
óskar var líka allra manna ljúf-
astur í daglegri umgengni. Til
hans var alltaf gott að leita, og
hann lagði sig fram um að veita
nemendum sínum alla hugsanlega
aðstoð, bæði í námi og félagslífi.
Æði oft var leitað til hans um
leiðsögn í ferðalögum íslensku-
nema, bæði vegna staðþekkingar
hans og frásagnargáfu, en ekki
síður vegna hins, að þar áttum við
vísan skemmtilegan félaga, sem
við vissum að yrði hrókur alls
fagnaðar.
Mímisliðar, eldri sem yngri,
þakka Óskari samveruna og senda
ástvinum hans samúðarkveðjur.
Mímir, félag stúdenta
í íslenskum fræðum.