Morgunblaðið - 26.02.1984, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 1984
61
Þar dvelur hann oft ásamt konu
sinni, Tracy Wilson Taylor. Hann
er að sjálfsögðu ekki sá éini í
hljómsveitinni, sem býr ríkmann-
lega. Simon Le Bon og unnusta
hans, Claire, hafa nýverið fest
kaup á íbúð í heimabæ hennar,
Toronto í Kanada, auk þess sem
þau eru að leita að íbúð í London.
Þá á Nick Rhodes, hljómborðsleik-
ari, glæsilega íbúð í einu af fínni
hverfunum. Þeir John Taylor,
bassaleikari, og Roger Taylor,
trommari, búa enn í Birmingham
en eru að leita sér að góðum ibúð-
um í höfuðborginni.
Gnægð fjár
Fjármuni skortir þá fimm-
menningana ekki beint. Til þessa
hafa þeir aðallega notið góðs af
fádæma vinsældum heima fyrir,
þ.e. í Bretlandi, en undanfarið ár
hefur sveitin átt miklum vinsæld-
um að fagna í Bandaríkjunum.
Ekki minnka tekjurnar við það.
Það var ekki fyrr en snemma á
síðasta ári, að hjólin tóku að snú-
ast svo um munaði í Bandaríkjun-
um. Ástæðan var fyrst og fremst
MTV (MTV = Music Televison,
sjónvarpsstöð, sem sendir út
poppefni á myndböndum 24 tíma
sólarhringsins og hefur átt
ómetanlegan þátt í að kynna fjöl-
margar ungar breskar sveitir fyrir
Bandaríkjamönnum, innsk. þýð.).
„Fyrir okkur er myndbandabylt-
ingin jafnmerkileg og stereóið var
fyrir Pink Floyd á sínum tíma,“
segir Nick Rhodes.
Segja má með sanni, að strák-
arnir í Duran Duran hafi lagt all-
an sinn metnað í gerð myndbanda
við tónlist sína. Á meðan flestar
hljómsveitir létu sér nægja að
taka myndir af tónleikum sínum,
beittu kannski nokkrum tækni-
brellum í ofanálag, létu Duran
Duran-drengirnir sig ekki muna
um að fljúga til fjarlægra landa á
borð við Sri Lanka og Antigua til
þess að ná áhrifaríkum myndum
við lög sín. Þessi fyrirhöfn og
kostnaður skilaði sér margfalt
þegar upp var staðið.
Ekki voru þó allir sáttir við
þessi myndbönd frá fjarlægum
stöðum. Hvað átti það sosum að
þýða hjá þessum guttum að
spranga um ókunnar sólarstrend-
ur með fagurt kvenfólk upp á arm-
inn á sama tíma og 3 milljónir
landa þeirra gengu um atvinnu-
lausar?
Spurningar á borð við þessa og
margar aðrar voru samt ekki
verulega áleitnar hjá ungpíunum,
sem sátu sem límdar við sjón-
varpsskjáinn á meðan hetjurnar
fimm úr Duran Duran spókuðu sig
á ströndinni. Þetta voru sko
draumadátar.
Gullnáma
Það tók plötufyrirtæki sveitar-
innar í Bandaríkjunum, Capitol
Records, ekki langan tíma að átta
sig á þeirri gullnámu sem Duran
Duran var. Með kænlegum brögð-
um hóf Capitol að búa Bandaríkin
undir annað Bítlaæði. Fregnir
bárust af fáheyrðum viðtökum í
Bretlandi og Capitol auglýsti
komutíma flugs fimmmenning-
anna er þeir komu vesturyfir haf.
Þessi tiltekna brella skilaði ekki
árangri. Aðeins sárafáir aðdáend-
ur létu sjá sig á flugvellinum.
En forráðamönnum Capitol féll
ekki allur ketill í eld. Þeir héldu
sig við sama heygarðshornið og
áður en árið 1983 var liðið lá ljóst
fyrir, að herferð þeirra hafði skil-
að margföldum árangri. Báðar
fyrri breiðskífurnar, „Rio“ og
„Duran Duran“, náðu bæði inn á
bandaríska listann yfir 10 vinsæl-
ustu breiðskífurnar á síðasta ári,
þótt gamlar væru, og sú nýjasta,
„Seven and the Ragged Tiger",
komst í 2. sæti listans strax þrem-
ur vikum eftir útgáfu plötunnar.
Ekki er of djúpt í árinni tekið þótt
myndbandavæðingunni, „videó-
inu“, sé þakkaður árangurinn að
stórum hluta.
Upphafiö
Svo vikið sé eilítið að upphafi
ferils Duran Duran hófst hann
þegar þeir Nick Rhodes og Andy
Taylor, sem báðir bjuggu í sama
hverfi í Birmingham, stofnuðu
hljómsveitina. Nafnið fengu þeir
úr kvikmyndinni Barbarella. Ein
söguhetjan þar hét þessu nafni.
Báðir höfðu þeir félagar keimlíkan
tóniistarsmekk og minnast þess,
að þeir voru einu strákarnir í göt-
unni, sem áttu á sínum tíma ein-
tak af plötu David Bowie, The Rise
and Fall of Ziggy Stardust.
Rhodes gerði sér grein fyrir því
strax í barnæsku, að hann langaði
til að verða rokkari þegar hann
yrði eldri. „Metnaður minn hefur
alla tíð verið óþrjótandi," segir
hann. Hann var sextán ára gamall
þegar hann keypti sér fyrsta
hljóðgervilinn (synthesizer)
skömmu eftir að hann hafði sagt
skilið við skólabekkinn. Andy
Taylor keypti sér gítar og í sam-
vinnu við tvo aðra upprennandi
tónlistarmenn, Steve Duffy,
söngvara og bassaleikara, og Sim-
on Colley, sem lék á klarinett og
einnig á bassa. Þessum flokki var
svo gefið nafnið Duran Duran.
Ekki sakar að geta þess, að Nick
tók sér nafnið Rhodes. Fannst það
eiga betur heima í poppbransan-
um en skírnarnafnið Bates.
Þessi upprunalega útgáfa
hljómsveitarinnar varð ekki lang-
líf, fremur en nokkrar aðrar er
fylgdu í kjölfarið. Það var ekki
fyrr en kom fram á árið 1980, að
hljómsveitinni tókst að safna um
sig einhverjum hópi aðdáenda svo
orð væri á gerandi. Þegar hér var
komið sögu hafði Andy Taylor
sagt skilið við bassann og var tek-
inn til við gítarleik. Þá hafði nýr
meðlimur, trommarin Roger Tayl-
or, bæst í hópinn.
Nýtt andlit
Þótt sveitin væri nú komin með
„nýtt andlit" var hinn metnaðar-
fulli Rhodes ekki ánægður með
Dæmigerd mynd fyrir Duran Duran.
Þannig koma fimmmenningarnir að-
dáendum sínum fyrir sjónir.
þróun mála. Hann tók sig því til
og bókaði hljómsveitina á þekkt
diskótek í Birmingham, Rum
Runner. Staðurinn var í eigu
tveggja bræðra og hafði orð á sér
fyrir að vera „fínn“. Auk þess
gerðu kaupsýslumenn sér tíðförult
þangað. Eigendur staðarins voru
álíka metnaðarfullir og Rhodes og
vildu helst að Rum Runner yrði
staður á borð við hið þekkta diskó-
tek, Studio 54, í New York. En
hvernig mátti svo verða?
Áður en hægt væri að ganga frá
samkomulaginu á milli beggja að-
ila vantaði nýjan meðlim í sveit-
ina. Annan gítarleikara. Berr-
ows-bræðurnir, eigendur Rum
Runner, gerðust umboðsmenn
Duran Duran og auglýstu eftir
gítarleikara. Andy Taylor, þriðji
Taylor-inn, var einn þeirra, sem
sóttu um stöðuna. Hann hafði ný-
lokið herþjónustu og leit á þetta
sem kjörið tækifæri. Hann var
ráðinn og Duran Duran var óðum
að taka á sig núverandi mynd.
En það vantaði enn söngvara.
Ein afgreiðslustúlknanna á einni
vínstúkanna á Rum Runner frétti
af leit fjórmenninganna og sagði
þeim frá fyrrum unnusta sínum,
sem hefði þótt liðtækur söngvari.
Honum var boðið til Birmingham
og hann beðinn að leggja hæfi-
leika sína undir dóm.
„Náunginn mætti í bleikum
buxum, mynstruðum eins og hlé-
barðaskinn, rúskinnsfrakka, mál-
uðum stígvélum og með sólgler-
augu,“ segir Rhodes. „Hann sagð-
ist heita le Bon. Ég hugsaði með
mér: fjandinn, hann getur ekki
heitið le Bon.“ Svo var þó nafn
hans og hann var ráðinn.
Þótt hann væri ekki síður metn-
aðarfullur en hinir fjórir segist
hann aldrei hafa gert sér fulla
grein fyrir hversu alvarlega þeir
tóku tónlistina. „Ég leit bara á
þetta sem tómstundagaman. Ég
komst fljótt að því, að strákunum
var alvara."
Fyrsta tónleikaferðalagið
Til þess að geta komið Duran
Duran á tónleikaferðalag með
söngkonunni Hazel O’Connor, sem
þá naut frægðarinnar sem kvik-
myndin og platan „Breaking
Glass“ hafði fært henni, urðu þeir
Berrows-bræður að selja húsið
sitt. Tónleikaferðalagið hófst og
Duran Duran „hitaði upp“ fyrir
O’Connor. Frammistaða þeirra
var þó slík, að plötufyrirtækin
sperrtu strax eyrun.
Um haustið 1980 bauð EMI-
plötufyrirtækið hljómsveitinni
samning. Fimm mánuðum síðar
kom fyrsta smáskífan, „Planet
Earth", út. Hún komst í 12. sæti
breska vinsældalistans og eftir á
að hyggja má fyrir víst ætla, að
nýrómantíkurbylgjan, sem reið
yfir Bretland á þessum tíma, hafi
hjálpað til við vinsældirnar.
Strax og vinsældanna varð vart
var hafist handa við hönnun
„ásýndar“ (image). Þessi ásýnd, ef
svo má nefna, er enn í stöðugri
þróun og tugum milljóna íslenskra
króna h.efur verið varið til þessar-
ar þróunar. Duran Duran er enda
einhver fágaðasta poppsveitin í
dag. Svo fáguð í allri framkomu,
a.m.k. á myndböndum og ljós-
myndum, að sumum þykir nóg um.
„Sykursætir strákar í fínum föt-
um og leika kúlutyggjópopp,"
sagði bassaleikari Motorhead,
Lemmy Kilmister, eitt sinn um
fimmmenningana og spáði þeim
ekki langlifi. En reyndin hefur
orðið önnur. Ferill Duran Duran
hefur verið ein allsherjar, óslitin
sigurganga og ekkert lát virðist á
henni.
(Ad mestu bygjjt á Kolling Stone, en einn-
ig Reeord Mirror, Melody Maker og
Sounds. I»ýtt og endursa^t — SSv.)
Blaðburöarfólk
óskast!
Austurbær
Hvassaleiti

Nýttu hugann betur
(Brain Manager)
MARKMIÐ:
Margir nota minnst 309t af tíma sínum til að safna upplýsingum við
lestur og enn lengri tíma í að skoða og hlusta. 80fí af því sem við lesum
og heyrum í dag er gleymt á morgun.
Á námskeiðinu Nýttu hugann betur læra þátttakendur að: - Þekkja eig-
inleika mannsheilans og mátt hans. - Margfalda lestrarhraða sinn og
öðlast meiri skilning á því sem lesið er og muna það - Vinna betur undir
álagi. - Temja sér skapandi hugsun og setja hugmyndir sínar fram á
skipulegan hátt. - Skrá minnispunkta á fundum og námskeiðum. - Leysa
verkefni skjótar og betur.
ÞÁTTTAKENDUR:
Námskeiðið er ætlað öllum sem þurfa að lesa mikið, skrifa skýrslur og
greinar, sitja oft fundi og þróa nýjar hugmyndir eða leysa ný verkefni.
LEIÐBEINANDI:
Anne Bögelund-Jensen, aðal-
leiðbeinandi á námskeiðum
Time Manager International.
Námskeiðið fer fram á ensku.
STAÐUR OG TIMI:
Kristalssalur Hótels Loftleiða 8. og 9. mars 1984. kl. 8.30—18.00 hvorn
dag.
TILKYNNIÐ ÞÁTTTÖKU
í SÍMA 82930
STJÓRNUNARFÉIAG
Á ÍSLANDS £«23