Morgunblaðið - 15.03.1985, Qupperneq 37

MORGUNBLADID, FÖSTUDAGUR 15. MARZ 1985
37
Lokið er löngu striði. Lárus
Fjeldsted er allur. Hann lést laug-
ardaginn 9. mars eftir langa og
hetjulega baráttu — öllum, er
hann þekktu, harmdauði. Varist
var með öllum tiltœkum vopnum
læknalistar, manndóms og sjálfs-
ögunar en ofureflinu varð að lúta
um síðir. Allir, er álengdar stóðu
og með hinum langa hildarleik
fylgdust, undruðust kjark manns-
ins og dug. Hann féll með sæmd.
Lárus Fjeldsted var fæddur i
Reykjavik 30. ágúst 1918, sonur
hjónanna Lovísu og Lárusar
hæstaréttarlögmanns Fjeldsted.
Stúdent varð hann frá Mennta-
skólanum i Reykjavik árið 1937,
hóf nám við lögfræðideild HÍ en
varð frá námi að hverfa sökum
veikinda. Hinn 7. október 1940
kvæntist hann skólasystur sinni
og samstúdent, Jórunni pianóleik-
ara og tónskáldi Viðar.
Stóð heimili þeirra i Reykjavík
til 1942 og þar fæddist þeim son-
urinn Lárus. Árið 1942 sigldu þau
vestur um haf til New York, þar
sem Lárus leitaði Iækningar við
sjúkdómi sínum og fékk bata.
Heim sneru þau 1945 og settu upp
heimili að Laufásvegi 35, sem sið-
an hefur staðið. Nú bættust við
tvær dætur, Katrin og siðar Lov-
isa. Eftir heimkomuna hóf Lárus
störf hjá Almenna byggingafélag-
inu hf. og siðar hjá Friðrik Bert-
elsen hf. en árið 1952 stofnaði
hann einkafyrirtæki sitt, Kosan-
gas-söluna sf., sem hann rak til
dauðadags. Var hann brautryðj-
andi i innflutningi og sölu þessa
orkugjafa til húshalds og iðnaðar.
Árið 1953 stofnætti hann siðan
fyrirtækið Optima, sem sérhæft
hefur sig i innflutningi og sölu
ljósritunarbúnaðar o.fl., en seldi
það í hendur sonar síns, Lárusar,
fyrir u.þ.b. 3 árum.
Lárus Fjeldsted var svipmikill
maður til orðs og æðis, stálgreind-
ur, gæddur rikri kímnigáfu —
skemmtilegur maður. Hann var
tæpitungulaus og hreinskilinn í
tali. Hjálpsamur maður og holl-
ráður og þvi gott ráða hans að
leita — og þeim að hlíta. Ég og
náin fjölskylda mín eigum honum
skuld að gjalda og þökkum af al-
hug að hafa átt hann að.
Við söknum vinar í stað.
Jórunni elskulegri, börnunum,
tengdabörnum, barnabörnum,
Katrínu, tengdamóður hans, og
öðrum ættingjum, vottum við
djúpa samúð.
Blessuð veri minning mæts og
elskulegs manns.
Mir Egilsson
Lárus Fjeldsted forstjóri er bor-
inn til moldar i dag. Hann lést i
Landspítalanum síðastliðinn laug-
ardag, 9. mars, eftir stranga
sjúkdómslegu. Og er skylt aö
mæla eftir hann fallinn.
Lárus var Reykvikingur. Hann
var fæddur á Uppsölum, húsi sem
stóð lengi á horni Aðalstrætis og
Túngötu. Þar bjuggu þá foreldrar
hans, Lovísa og Lárus Fjeldsted
hæstaréttarlögmaður. Lárus eldri
var sonur Andrésar Fjeldsted á
Hvítárvöllum í Borgarfirði og
Sesselju konu hans, eru það borg-
firskar ættir, lengra aftur Svefn-
eyingar og Skarðverjar. Lovísa
var dóttir Ágústar kaupmanns i
Reykjavík Þorsteinssonar, norð-
ur-þingeyskur leggur; Katrín móð-
ir Lovísu var Þorsteinsdóttir af
Eskifirði og Breiðdal.
Lárus Fjeldsted, sá sem hér er
minnst, fæddist 1918. Bernsku-
heimur hans var Reykjavik, fyrir
1930. Heimili foreldra hans var
menningarheimili. Reykjavik þess
tíma var önnur en sú borg sem við
þekkjum nú; þéttbýli náði austur
um Þingholtin og suður á Mela.
Útgerð mikil frá bænum, sjó-
mannastéttin fjölmenn. Það er
enginn Landspítali til, Háskólinn
að miklu leyti niðri i Alþingishúsi,
Menntaskólinn í Reykjavfk lengst
af hinn eini sinnar tegundar i
landinu. Kúltúrinn i bænum
frjóvgaður miklum áhrifum frá
Danmörku og Þýzkalandi og i
miklum tengslum við þá menning-
arheima. Mannleg samskipti með
ýmsum öðrum brag en siðar varð.
Á sagnfræðin mikið eftir til að
gera skil Reykjavík þessa tima.
Lárus ólst upp í þeirri Reykja-
vik sem hér var lýst og bar þess
sterk merki alla tíð; og þess að
alast upp á góðu heimili, með
meiri kosmópólítan lífssýn en viða
varð.
Það varð hlutur Lárusar, og
kannski ekki hans óskastarf, að
reka um áratugi umfangsmikil
verslunarfyrirtæki hér i borg,
kölluð Optima hf. og Kósangas. En
hugur hans hafði hneigst til ann-
arra hluta. Hann settist ungur i
Menntaskólann í Reykjavík. Lauk
þaðan stúdentsprófi 1937. Hann
hóf nám i lögfræði. 1940 kvæntist
hann skólasystur sinni, Jórunni
Viðar. Lárus lauk fyrra hluta
prófí. Fyrsta barn sitt eignuðust
þau 1942. Skömmu siðar veiktist
hann af erfiðum sjúkdómi. Var
ekki hugað langt lif. 1943 er hann
fluttur á spitala í Baltimore,
Bandarikjunum. Þar náði hann
verulegum bata, þótt óvissa hvildi
áfram um ævilengd og gekk aldrei
heill til skógar síðan. Hann ákveð-
ur að dvelja áfram um sinn vest-
anhafs, ollu þvi sumpart læknis-
fræðilegar ástæður. Þau hjón
bjuggu þá i New York um nokkurt
skeið. Lárus hóf þar viðskipta-
störf. Urðu þau síðan lifsstarf
hans. Þau Lárus og Jórunn fluttu
aftur til íslands 1945. Bjuggu sér
fallegt heimili, sem lengst af stóð
á Laufásvegi 35.
Lárus hafði æði sterka karakt-
er-drætti, verða þar áberandi
lundin, afarlétt, hinn ágæti húm-
or, sem manni dettur í hug að hafi
verið arfur frá kúltúr Reykjavíkur
fyrr á öldinni — við þekkjum fleiri
með þessa ágætu frásagnargáfu,
skyn á skop og hnyttni. Lárus var
höfðingi i lund og hafði gaman af
að veita vel. Lifði þó (burðarlausu
iifí. Var heimakær. Vann löngum
að störfum sinum heima hjá sér,
eftir því sem við varð komið. Þar
sinnti hann öðrum áhugamálum
sinum, varð fróður um ættfræði,
sögu borgfírskra og breiðfirskra
byggða, en sér i lagi sögu Reykja-
víkur. Þá spilaði hann bridds alla
tið, í sama hópnum vikulega, i ára-
tugi. Nú vantar fjórða mann.
Otalinn er áhugi Lárusar á
stjórnmálum, sem var mikill,
einkum að þvi er vék að alþjóða-
málum. Las mikið um slik efni og
varð vel heima i þeim. Og var
gaman að ræða við hann um slikt.
Maðurinn fróður, hafði ákveðnar
meiningar, hélt fast á spöðunum.
Og þegar innanlandspólitik bar á
góma var hann óvæginn. Hann var
skarpur maður, prinsippfastur;
skoðanir stóðu rótum i reynslu
hans sjálfs, praksis hlutanna.
Lárus og Jórunn áttu sér gott
heimili á Laufásveginum. Þar ólu
þau upp börn sin, það eru Lárus,
sem tekið hefur við Optimafyrir-
tækinu, Katrin læknir og Lovisa
sellóleikari. Á sumrin undi Lárus
sér best í sumarbústað þeirra í
Þingvallasveit, fyrst i félagi við
foreldra hans, síðar Drifu Viðar
og Skúla Thoroddsen meðan
þeirra naut við.
Viðskiptum Lárusar tengdust
löngum ferðalög, einkum til Evr-
ópu. Þegar fjölskylda mín bjó i
London var það jafnan tilhlökkun-
arefni að fá hann í heimsókn, sér i
lagi barnabörnum hans.
„Ég vil bara að allir lifi alltaf,"
sagði litli kútur minn, þegar hon-
um var sagt frá láti afa síns, er þó
Jarðarfarar-
skreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar, krossar.
Græna höndin
Gróðrarstöð við Hagkaup,
siml 82895.
trygging fyrir sliku torgæt; Lárus
trúði sér væri ætlað skapadægur;
það verður hver að fara þegar ætl-
að er.
En Lárus er fallinn og ég þakka
fyrir kynnin af góðum manni og
skemmtilegum manni. En það er
varla að húmorinn i bænum megi
við þessu.
Valgarður Egilsson
Vináttuböndin, sem tengjast i
æsku, eru jafnan öðrum sterkari
og varanlegri. Það er löngu stað-
fest i alkunnri samstöðu, sem
skapast með bekkjarsystkinum og
skólafélögum. En timarnir og tim-
inn, þeir eilífu blórabögglar, eru
máttugir og tekst oft að koma sin-
um eyðingaröflum þar að sem
annars staðar. Við Lárus áttu þeir
engar þær erindagerðir. Honum
var gefín í svo ríkum mæli gullin
gjöf vinfestu og trygglyndis að
hvorki tími, fjarlægð, né erfíðleik-
ar i neinni mynd fengu þar um
þokað. Fögur dygð, og þvi miður
ekki of algeng. Við rekjum hér
ekki marga aðra góða eðliskosti
hans, þótt af nógu sé að taka.
Þetta sneri fyrst og fremst að
okkur og verður þvi jafnan efst i
minni. Á þetta vorum við líka
stöðugt minnt, ekki aðeins þegar
við hittumst á förnum vegi eða
annars staðar eða þurftum til
hans að leita, heldur einnig þegar
hann dreifst i, öllum dugmeiri, að
kalla okkur til fagnaðar og sam-
funda á meiriháttar timamótum
þess merka áfanga, stúdentsprófs-
ins, sem við áttum öll sameiginl-
egan. Hann skildi líka manna best
gildi þess að halda við vinfengi og
gömlum kynnum með endurnýjuð-
um samfundum.
Margs er að minnast, sem hér
verður að vera ógetið, og þessi fáu
kveðjuorð verða ekki úttekt á lífi
Lárusar, eðli né starfí. En aldrei
reikar hugurinn svo til hans að
ekki verði minnst hetjunnar. Ung-
ur, i broddi lifsins, með stór og
bjartsýn áform, sem biðu átaka og
úrlausnar, stóð hann skyndilega
frammi fyrir manninum með ljá-
inn, og hann vissi síðan að sú
mynd grúfði yfir sér öðrum jafn-
öldrum fremur upp frá þvi. Flesta
hefði þetta beygt tii uppgjafar, en
það var ekki til i hans orðabók.
Glaðari, reifari, bjartsýnni og
starfsamari en nokkru sinni fyrr
hittum við hann þegar hann kom
heim að nýju eftir langa fjarveru
með bata, góðan en óvissan, sem
þó, sem betur fer, entist honum
lengur en við mátti búast. Þeim
móði hélt hann til hinstu stundar
gegnum allar þrautir og stríð.
Okkur er sorg i huga, söknuður
og eftirsjá að hafa oft illa goldið
það sem hann rikulega gaf í við-
móti og góðu fordæmi. En huggun
er það, ef ekki afsökun, að vita að
úr okkar hópi var förunauturinn,
sem aldrei brást i blíðu né stríðu
og studdi Lárus til hinstu stundar.
Badda, á þessari kveðjustund
dvelur hugurinn einnig hjá þér,
jafnt sem honum, sem horfinn er.
Tak þú og börn ykkar, með þessum
fátæklegu orðum, við samúðar-
kveðjum okkar allra.
Kveðja frá stúdentum MR 1937
Blómastofa
Friöfinm
Suðurtandsbraut 10
108 Reytqavfk. Sími 31099
Opið öl! kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við ðll tilefni.
Gjafavörur.
+
ÞöKkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför eiginkonu
minnar, móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
GRÓU DAGMAR GUNNARSDÓTTUR,
Álfheimum 72.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á B-deild, 1. hæö,
Landakotsspitala fyrir einstaka hjúkrun og umhyggju.
Hannes Agnarsson,
Gunnar Hannesson, Sigurjóna Sfmonardóttir,
Edda Hannasdóttir, Garöar Söfvason,
Guörún Hannesdóttir, Hrafn Sigurösson,
Agnar Hannesson, Anna Helgadóttír,
barnaböm og bamabamabörn.
t
Þökkum innilega samúö og vináttu viö andlát og útför
SVEINS JÓNSSONAR,
leigubflstjóra,
Ártúni 10, Selfossi.
Sérstakar þakkir skulu færöar læknum og ööru starfsfólkl á deild
A-4 Borgarspitalanum.
Gestur Jónsson, Steinunn Ástgeirsdóttir,
Sigurjón Jónsson. Geróur Guöjónsdóttir,
Bjarnheióur Ástgeírsdóttir,
Guöfinna Jónsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýn Ja samúö og hlýhug viö andlát og útför
MARGEIRS GUOMUNDSSONAR,
HIN, Tortnesi,
fsaflröi.
Rannveig Halldórsdóttir,
Rannveig Þ. Margeirsdóttir, Sæbjörn Guóflnnsson,
Hslldór Margeírsson, Oddný Njálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför móöur okkar,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR H. SÆMUNDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir eru færöar starfsliöl Hafnarbúöa fyrir einstæöa
hjúkrun, alúð og hlýhug.
Fyrlr hönd ættingja,
Högni Jónsson.
Lokað
Skrifstofa okkar veröur lokuö eftir hádegi i dag, föstudag,
vegna jaröarfarar LÁRUSAR FJELDSTED.
Ágúst Fjeldsted,
Benedikt Blöndal,
Hákon Árnason,
hæstarittarlögmenn,
Ingólfsstrætl 5.
Lokaö
Vegna útfarar LÁRUSAR FJELDSTED veröur lokaö frá
kl. 14.00 föstudaginn 15. mars.
Optima.
Suöurlandsbraut 10.
Lokaö i dag, föstudaginn 15. mars frá kl. 14.30 — 17.00,
vegna útfarar LÁRUSAR FJELDSTED.
Egill Árnason h/f,
Skeifunni 3.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á 1 mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.

t
1
í