Morgunblaðið - 03.04.1985, Blaðsíða 31

30
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. APRÍL 1985
MORGUNBLADID, MIÐVIKUDAGUR 3. APRÍL 1985
31

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoöarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fróttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift-
argjald 330 kr. á mánuöi innanlands. I lausasölu 25 kr. eintakiö.
Veröbólga og vextir
Háir vextir hafa sett mark
sitt á framvindu efna-
hagsmála hvarvetna í veröld-
inni. Skýringin felst ekki í sér-
stakri hávaxtastefnu stjórn-
valda, enda ráöa markaðsöfl
þróun þeirra á stærstu pen-
ingamörkuðum heims. Það eru
einkum tveir áhrifavaldar í
framboði og eftirspurn fjár-
magns, sem hér hafa áhrif og
knýja vextina upp:
• í fyrsta lagi er orsakasam-
hengi milli verðbólgu og vaxta.
Verðbólga sagði til sín víða um
heim í upphafi áttunda ára-
tugarins og náði hámarki í
kjölfar olíuverðshækkunar
1973—1974. Tíðar víxlhækkan-
ir verðlags og kaupgjalds hér á
landi og ýmsar séríslenzkar
aðstæður, sem leiddu til mestu
verðbólgu í Evrópu allar götur
frá árinu 1971, höfðu og sín
áhrif. Þessi viðvarandi og vax-
andi verðbólga jók á vantrú
fólks á peningasparnaði, sem
var sáralítill um árabil, en ýtti
undir hvers konar eyðslu, þar
eð minna fékkst frá degi til
dags fyrir hverja innunna
krónu.
• í annan stað hefur sívax-
andi eftirspurn ríkisvalds og
opinberra aðila eftir fjár-
magni, hér sem annars staðar,
haft sín áhrif. Stanzlaus
þensla ríkisútgjalda og til-
færsla ríkisvalds á fjármunum
í þjóðarbúskapnum hefur víð-
ast stóraukið hlut ríkisins í
heildarráðstöfunartekjum
þjóðanna.
Rýrnandi innlendur sparn-
aður, sem dregur úr framboði
fjármagns, og vaxandi kapp-
hlaup ríkis, atvinnuvega og
einstaklinga um takmarkaða
fjármuni, hefur óhjákvæmi-
lega áhrif á vexti og veldur
mestu um þróun þeirra. Hins-
vegar má deila um, hvort
lánskjaravísitala, eins og hún
nú er, sé réttur mælikvarði á
leigugjald fyrir fjármuni.
Jóhannes Norðdal seðla-
bankastjóri fjallar um vaxta-
mál í nýrri forystugrein Fjár-
málatíðinda og segir orðrétt:
„Það, sem skiptir mestu
máli, ef bæði á að takast að
auka framboð á innlendu fjár-
magni og tryggja stöðuga og
hóflega raunvexti af lánsfé, er,
að dregið verði úr verðbólgu og
komið í veg fyrir þær koll-
steypur kaupgjalds og verð-
lags, sem svo mjög hafa ein-
kennt efnahagsþróunina hér á
landi um margra ára skeið.
Þegar haft er í huga, hve mik-
ils virði heilbrigður fjár-
magnsmarkaður er bæði fyrir
afkomu einstaklinga og fyrir-
tækja, ætti skilningur á sam-
hengi raunvaxta og verðlags-
þróunar að geta átt sinn þátt í
því að beina hagsmunasamtök-
um inn á farsælli brautir varð-
andi úrlausn kjaramála."
Sölu- og
markaösmál
Fáar þjóðir ef nokkur eru
jafn háðar milliríkja-
verzlun og við íslendingar. Við
flytjum utan nær alla fram-
leiðslu okkar — á erlenda sölu-
markaði. Við flytjum inn
drjúgan hluta þess varnings,
sem nútíma neyzluþarfir
krefjast. Lífskjör okkar ráðast
ekki hvað sízt af því, hvaða
verð við fáum fyrir útflutn-
ingsframleiðslu okkar og hver
kaupmáttur útflutningstekna
okkar er gagnvart innfluttum
nauðsynjum. Milliríkjaverzlun
hefur lífskjaralega þungavigt
hér á landi, þó færri leiði hug-
ann að en æskilegt væri.
Sautján þingmenn Sjálf-
stæðisflokks lögðu nýlega
fram á Alþingi tillögu til
þingsályktunar um skipulag
náms og vinnu í sölu- og mark-
aðsmálum. Tillagan kveður á
um að ríkisstjórnin beiti sér
fyrir því „með samstarfi
menntamálaráðuneytis, við-
skiptaráðuneytis, utanríkis-
ráðuneytis og aðila vinnu-
markaðarins að skipuleggja
nám og starfsþjálfun á sviði
sölu- og markaðsmála innan-
lands og utan, jafnhliða sér-
stökum aðgerðum til að afla
þekkingar á mörkuðum.
Markmiðið verði að koma á fót
í skólakerfinu og viðskiptalíf-
inu víðtæku námi í sölu-
mennsku, markaðsöflun, áróð-
urs- og auglýsingatækni og
samningagerð."
Þrennt er það, sem beina
þarf efnahagslegri lífsbaráttu
þjóðarinnar að næstu árin: 1)
Nýsköpun íslenzks atvinnulífs
til að tryggja framtíðarat-
vinnuöryggi vaxandi þjóðar og
auka þjóðartekjur, skiptahlut-
inn í þjóðarbúskapnum. 2)
Átak í sölu- og markaðsmál-
um, inrianlands og utan, til að
tryggja söluöryggi íslenzkrar
framleiðslu. 3) Ná niður verð-
bólgu, viðskiptahalla við önnur
lönd og erlendum skuldum,
sem skekkja öðru fremur
lífskjör í landinu.
Tillaga Árna Johnsen og
fleiri þingmanna Sjálfstæðis-
flokks um skipulegt sam- og
framtíðarátak í markaðsmál-
um, sem aðilar vinnumarkað-
ar, stjórnvöld og fræðslukerfi
standi að, er meira en tíma-
bær. Alþingi ætti að sjá sóma
sinn í að samþykkja hana þeg-
ar á þessu þingi.
Að vinna ljóðlistinni gagn:
Gengið á hólm
með ljóð að vopni
Rætt við Eirík Hrein Finnbogason og Kristján
Jóhannsson um Ljóðaklúbb AB
ENN í dag ganga menn á hólm, þó
ekki sé hólmgangan háð með egg-
vopnum. Almenna bókafélagið hefur
nú gengið á hólm við samkeppnisað-
ilja bókarinnar með Ijóðabókaútgáfu
að vopni. AB hefur stofnað Ljóða-
klúbb í því markmiði, að auka veg-
semd Ijóðlistarinnar og gæta þess,
að hún verði ekki út undan er bókin
er að vinna á að nýju eftir nokkurt
hlé. Því má það teljast vel við hæfi
að nafn fyrstu Ijóðabókar klúbbsins
er Hólmgönguljóð. Höfundur er
Matthías Johannessen. Þessi nýja
útgáfa Hólmgönguljóða er nýstárleg
að því leyti, að hún er með skýring-
um skáldsins, sem hefur aukið heil-
um fiokki við fyrri útgáfu, lagfært
eldri Ijóð, fellt niður og aukið.
Ljóðaklúbburinn er með svipuðu
sniði og þeir bókaklúbbar, sem
fyrir eru hjá AB. Allir geta gerzt
félagar og er aðild að hinum
klúbbunum ekkert skilyrði. Bóka-
kaup eru heldur ekki skilyrði enda
er hverjum félaga heimilt að af-
þakka þá bók, sem í boði er hverju
sinni. Arlega verða gefnar út fjór-
ar bækur, bæði eldri og yngri ljóð.
Ennfremur verða gefnar út bækur
um ljóðlist og ljóðalestur á snæld-
um og hljómplötum. Allar bæk-
urnar verða innbundnar og áritað-
ar af höfundi eða umsjónarmanni
verksins, sé þess kostur. Þeir
Kristján Jóhannsson, fram-
kvæmdastjóri AB, og Eiríkur
Hreinn Finnbogason, útgáfustjóri
AB, röktu fyrir skömmu aðdrag-
anda og tilgang stofnunar Ljóða-
klúbbsins fyrir undirrituðum:
Gamall draumur að rætast
„Það er gamall draumur þeirra,
sem standa að Almenna hókafé-
laginu, að stofna sérstakan ljóða-
bókaklúbb. AB hefur gefið út
margar ljóðabækur; margar
hverjar hafa selzt vel, aðrar síður.
Þess vegna hefur upplag ljóðabóka
ekki verið mikið og þær því hlut-
fallslega dýrar og væntanlega hef-
ur verð þeirra haft áhrif á söluna.
Því fórum við að hugsa hvernig
við gætum aukið veg ljóðlistarinn-
ar í útgáfu okkar og niðurstaðan
varð þessi Ljóðaklúbbur. Það, sem
þó réð úrslitum, var niðurstaða
könnunar meðal félaga okkar fyrir
ári. Þar kom greinilega fram ósk
um fleiri ljóðabækur.
Aö vinna Ijóðlistinni gagn
Það, sem við höfum í huga með
stofnun Ljóðaklúbbs AB, er um-
fram allt að vinna gagn Ijóðlist-
inni í landinu. Okkur finnst
ástundun ljóða hafa dvínáð meðal
almennings síðustu áratugina.
Ýmsir vilja kenna það hinni svo-
kölluðu formbyltingu, segja að
órímuðu ljóðin nái ekki til al-
mennings í neitt svipuðum mæli
og eldri ljóð. Ef til vill er eitthvað
til í því, en samhliða því, að lestur
samtímaljóða minnkar, minnkar
einnig áhugi á eldri ljóðum; Á því
er ekki neinn vafi og sýnir það, að
þarna er samhengi á milli. Orsak-
anna er því áreiðanlega víðar að
leita en í formbyltingunni og
sennilega meira að segja aðalor-
sakanna. Ætli hinn dvínandi
ljóðaáhugi stafi ekki öllu fremur
af breytingum þjóðfélagsins —
ljóð fari halloka í samkeppni hins
nýja þjóðfélags um hugsun og
tíma almennings. Við eigum mikið
af skáldum ekki síður en áður —
það er aðeins hljómgrunnur sá,
sem ljóð þeirra hljóta meðal al-
mennings, sem virðist hafa
breytzt.
Lifað á ljóðum
Samanburður við aðrar þjóðir
kemur hér varla til greina; ljóða-
áhugi virðist þar yfirleitt tak-
markast við fámenna hópa og svo
hefur alltaf verið. Við íslendingar,
það er almenningur, höfum aftur
á móti, ef svo má að orði kveða,
lifað á ljóðum gegnum aldirnar.
Við eigum vafalítið ljóðunum, og
þá einkum rímunum, að þakka
hversu vel fyrri kynslóðir héldu
tengslum sínum við íslenzka bók-
menningu frá upphafi og hversu
óbjagaðri íslenzkri tungu þær
skiluðu okkur í hendur.
Ólæs á Ijóð!
Með þetta í huga hljótum við að
telja okkur það menningarlega
hættulegt, ef við yrðum smátt og
smátt ólæs á ljóð. Með það í huga
var Ljóðaklúbburinn stofnaður.
Við viljum með honum fá í lið með
okkur ljóðelskt fólk, gefa því kost
á að fylgjast með ljóðlistinni í
landinu og umræðum um hana svo
það geti síðan sjálft haft örvandi
áhrif umhverfis sig.
Ekki fyrir skáldin,
heldur almenning
Við erum ekki að stofna ljóða-
klúbbinn fyrir skáldin heldur fyrir
almenning. Skáldin bjarga sér og
yrkja hvort heldur þau hafa les-
endur eða ekki. Svo hefur alltaf
verið. Jónas Hallgrímsson orti
ekki fyrir aðra en sjálfan sig og ef
til vill félaga sína í Höfn, enda
ekki kallaður skáld um sína daga,
heldur stúdíósus eða náttúruskoð-
ari. En hversu mikil áhrif hafa
ekki ljóð Jónasar haft á þjóðina?
Við eigum mikið af eldri glæsi-
legum ljóðum, en það er ekki nóg.
Hver kynslóð verður að eiga og á
sín ljóð, sem höfða sérstaklega til
hennar. Falli það niður, fjarlægist
sú kynslóð skáldskapinn og þau
menningarlegu og tilfinningalegu
áhrif, sem hann hefur. Þá er hætt
við, að næstu kynslóðir beri þess
einnig merki.
Ljóðaklúbburinn mun gefa út
bæði eldri og yngri ljóð svo og
snældur og plötur með upplestri
ljóða. Hann mun einnig gefa út
bækur um ljóðlist. Klúbburinn
leggur áherzlu á að ná til hinna
yngstu, bæði skálda og lesenda og
þannig stuðla að því að órofa sam-
hengi haldist í íslenzkri ljóðlist.
Þátttaka í klúbbnum er algerl-
ega frjáls, engin bókakaupaskylda
og engin ákvæði um aldur. Sá, sem
gengur í klúbbinn, skuldbindur sig
til þess eins að láta skrifstofu AB
vita, ef hann vill ekki kaupa þá
bók, sem á boðstólum er hverju
sinni. Og hvað sem bókakaupum
líður, stuðlar hann með þátttöku
sinni að því að efla ljóðlistina í
landinu.
Bókin á uppleið
Það er staðreynd, að sala ljóða-
bóka er lítil. Við hefðum alveg
eins getað gert eins og sum önnur
forlög, bara hætt að gefa út ljóða-
bækur. Við vildum ekki þann kost
og þetta er ástæða þess. Við sjáum
nú þegar merki þess, að bókin er
almennt að vinna á í samkeppn-
inni við aðra tómstundaiðju. Það
má telja að íslenzkt þjóðfélag fylgi
svipuðu mynstri og önnur þjóðfé-
lög. Nú er talið, að tölvuvæðingin
og sjónvarpsáhuginn í Bandaríkj-
unum hafi náð hámarki og bókin
sé þar aftur að vinna á. Sama má
segja um ýmis Evrópulönd og þó
við séum nokkuð á eftir risunum i
þessari þróun, er þess þegar farið
að gæta, að bókasala sé að aukast
á ný. Bókin er á uppleið á ný og við
viljum að ljóðlistin fylgi með, þess
vegna stofnum við Ljóðaklúbbinn.
Auk bóka og snælda munum við
gefa út veggspjöld með sérstökum
áritunum, til vegsauka ljóðlistinni
og ljóðaunnendum til ánægju og
yndisauka.
Ónóg umfjöllun
Umfjöllun um ljóð og ljóðabæk-
ur, sem er nær eingöngu í blöðum,
hefur ekki verið nægilega góð. Ég
er hræddur um, að hún hafi ekki
gert nægilega skýran mun á góð-
um, miðlungsgóðum og miður góð-
um Ijóðum. Umfjöllun um inn-
lendar bækur og ljóðlist mætti
vera aðgengilegri. Það virðist nú,
að erlendum bókum og kvikmynd-
um sé gert hærra undir höfði og
hefur það tvímælalaust haft ein-
hver áhrif á sölu ljóðabóka og
áhuga almennings á ljóðlistinni til
hins verra. Fólk nú á dögum hefur
víst megnið af þekkingu sinni úr
fjölmiðlunum. Það er staðreynd,
að ljóðabækur fá minnsta umfjöll-
un og auglýsingu allra bóka; það
er eins og menn gefi sér fyrirfram,
að ljóðabókin seljist ekki og því sé
það ekki þess virði að kasta pen-
ingum í auglýsingar á henni. Stað-
reyndin er líka sú, að sum ljóð-
skáld seljast mjög vel.
Með því að stofna Ljóðaklúbb er
dregið úr þeirri fjárhagsáhættu,
sem fylgir hverri útgáfu. Þá er
nokkurn veginn vitað fyrir fram
hve mikið selst af hverri bók og
framleiðslunni má haga í sam-
ræmi við það. Það, sem kannski
mestu máli skiptir, er, að með
þessu móti fæst ódýrari bók og
ljóðin komast til fleiri.
Metsölubók í
hverjum mánuði
Með stofnun Ljóðaklúbbsins eru
bókaklúbbar Almenna bókafélags-
ins orðnir þrír. Á síðasta ári var
stofnaður sérstakur matreiðslu-
bókaklúbbur, en Bókaklúbbur AB
var stofnaður fyrir 10 árum upp
úr félagsmannakerfi AB. Hann
hefur vaxið stöðugt síðan, þó dreg-
ið hafi úr vextinum undanfarin ár
af ýmsum orsökum. Reynslan er
mjög góð enda er þetta söluform,
sem hentar ágætlega með miklu
upplagi og ódýrari bókum en ella.
Miðað við upplag erum við eigin-
lega með metsölubók í hverjum
mánuði, enda eru nú samtals yfir
25.000 félagar í bókaklúbbum AB.“
— HG
Þjóðsögur Sigfúsar Sigfússonar
íslenskar þjóðsögur og sagnir.
Safnað hefur og skráð Sigfús Sig-
fússon. Ný útgáfa V. Grímur M.
Helgason bjó til prentunar. Bóka-
útgáfan Þjóðsaga, Reykjavík, 1984.
436 bls.
Nú fyrir nokkru kom út V.
bindi hinnar miklu og veglegu
útgáfu af Þjóðsögum Sigfúsar
Sigfússonar. Er þá útgáfan
hálfnuð, að því mér er tjáð, því
að tíu bindi mun safn Sigfúsar
fylla um það er lýkur. Mun það
vera mesta safn að vöxtum nokk-
urs eins þjóðsagnasafnara.
Óskar Halldórsson, dósent,
hafði séð um undirbúning fyrstu
bindanna fjögurra og var kominn
lítið eitt áleiðis með þetta bindi,
er hann féll frá. Tók þá Grímur
M. Helgason, cand.mag., við
starfi hans og gekk endanlega
frá fimmta bindinu til prentun-
ar. Eins og Sigfús eru bæði
Óskar og Grímur af Austurlandi,
og hefur það sjálfsagt bæði gert
þeim verkið auðveldara og
ánægjulegra að vera staðháttum
vel kunnugir, því að mjög marg-
ar sagnanna eru einmitt af Aust-
urlandi. Þá tel ég víst að stað-
háttaþekking þeirra hafi komið í
veg fyrir villur, sem ókunnugri
menn kynnu að hafa gert.
Fimmta bindi tekur yfir átt-
unda flokk þjóðsagnasafnsins og
nefnist hann kynngisögur. Er
þar að finna ótal margt er varðar
kukl og galdra, dularkrafta,
bænhita og töfrabrögð. Allmikið
er sagt frá einstökum mönnum
og er nokkuð um töluvert langa
þætti. Þó að flestar sagnanna séu
af Austurlandi, líkt og í fyrri
bókum, virðist mér vera meira
um það nú að sagnir bæði af
mönnum og atburðum séu víðs
að af landinu. Eins hefur Sigfi
gert meira af því nú að taka san
an þætti eftir ýmsum heimildu)
bæði rituðum og munnlegui
Margir þáttanna og sagnam
eru frá fornum tímum, langt af
ur í aldir, þó að líklega séu fles
ar frá 18 og 19. öld. En nálef
ekkert efni er úr samtíð Sigfúsar.
Er á þessu mikill munur og í IV.
bindinu, þar sem mikið var um
allskonar dularsögur, er áttu að
hafa gerst í tíð Sigfúsar og oftast
í nágrenni hans. Var það fremur
þreytandi lestur til lengdar, enda
margt smátt tínt til. Sagnir í
þessu bindi hafa á sér mun
sterkari þjóðsagnablæ, enda eru
þær einatt vel sagðar. Sumar eru
hádramatískar og með spennu-
hlaðinni stígandi. Sigfús kunni
vissulega að segja sögu. Málfar
hans var á stundum sérkennilegt,
einkennileg og fáheyrð orð og
orðatiltæki. Fellur það vel að
mínum smekk, hvað sem er um
aðra.
Að sjálfsögðu er útgáfa þessa
bindis með^sama sniði og hin
fyrri. Hafsteinn Guðmundsson
hefur séð um allt útlit bókarinn-
ar af sinni alkunnu smekkvísi og
listfengi. Óskar Halldórsson
hafði að sjálfsögðu lagt allar lín-
ur að vinnslu handrita og fyrir-
komulagi útgáfunnar í heild
sinni. Þeirri sömu stefnu hefur
verið haldið.
Ég fæ ekki betur séð en Grím-
ur M. Helgason og aðstoðarmenn
hans hafi unniö sitt verk af mikl-
um ágætum. Sérstaklega ber að
þakka hversu bókfræðilegar til-
vísanir eru rækilegar. Ér það
vissulega til mikils hagræðis, er
menn vilja bera saman gerðir
þjóðsagna, sem finnast í fleiru en
einu safni. Og svo er um margar
þeirra. Þá er mikið vísað í Ættir
Austfirðinga og ýmis önnur
heimildarit bæði til að leiðrétta
skekkjur og bæta við upplýsing-
um. Leynir sér ekki að alúð og
nákvæmni hefur verið viðhöfð.
Þá fæ ég ekki betur séð en bókin
sé svotil prentvillulaus og er það
vel af sér vikið.
Að öllu samanlögðu er þetta
fimmta bindi Þjóðsagna Sigfúsar
Sigfússonar hið eigulegasta rit,
sem öllum er þjóðsögum unna
mun þykja fengur í.
Sigurjón Björnsson
Aukin kynning
eflir skilning
manna á HI
— segir dr. Sigmundur Guðbjarnason,
nýkjörinn rektor Háskóla Islands
DR. SIGMUNDUR Guðbjarnason, sem í gær var kjörinn rektor
Háskóla íslands, sagði í spjalli við Mbl. í gærkvöld að hann
vildi gjarnan auka kynningu á margvíslegri starfsemi háskól-
ans. „Þannig vex skilningur manna á starfi Háskóla íslands og
stuðningur við það starf,“ sagði hann.
„Það hefur stundum verið
kvartað yfir því að of lítið sé vit-
að um vinnuna, sem fram fer í
háskólanum og sú gagnrýni
kannski átt rétt á sér. Þetta er á
verkefnalista. Sömuleiðis höfum
við áhuga á að auka samvinnu
við fyrirtæki og stofnanir utan
háskólans, verða virkari í at-
vinnuþróun í landinu, eins og við
höfum verið að nokkru leyti. Ég
reikna með að við munum stefna
að nánara samstarfi við fram-
haldsskólana og skólakerfið í
landinu yfirleitt."
Dr. Sigmundur sagði jafn-
framt að tímar breyttust, þarfir
og kröfur færu vaxandi. „Það má
ekki gleyma að skapa réttar for-
sendur fyrir þróttmiklu og skap-
andi háskólastarfi. Ef árangur á
að nást þurfa ytri skilyrði að
vera hagstæð. Þannig er til
dæmis brýnt að húsnæðisþörf
skólans sé mætt, sem er kannski
eitt stærsta hagsmunamál okk-
ar, og sömuleiðis þarf að fjölga
starfsmönnum. Ég veit ekki bet-
ur en að nú sé vilji til að skapa
betri skilyrði fyrir Háskóla Is-
lands — við erum meira en
reiðubúnir að gera okkar besta.“
Dr. Sigmundur Guðbjarnason
er 53 ára. Hann hefur starfað við
HÍ í fimmtán ár og var áður
önnur tíu við störf í bandarísk-
um háskóla. Hann er Skagamað-
ur, kvæntur konu þaðan, Mar-
gréti Þorvaldsdóttur. Þau eiga
fjögur börn og búa í Reykjavík.
"i
Drög að nýrri lögreglusamþykkt:
Styttist úr 100
greinum í 33
DRÖG AÐ nýrri lögreglusamþykkt fyrir Reykjavík hafa veriö lögö fram í
borgarráöi ásamt umsögn Gunnars Eydal, skrifstofustjóra borgarstjórnar.
Samkvæmt drögum þessum er
gert ráð fyrir, að lögr.eglusam-
þykktin styttist verulega frá því
sem nú er, eða úr 100 greinum í 33
greinar. Er ýmist um það að ræða,
að felld eru úr samþykktinni
ákvæði, sem bundin eru í lögum,
reglugerðum eða öðrum sam-
þykktum. Þá eru greinar víða
styttar og orðalag þeirra ekki eins
ítarlegt og áður. Einnig er gert
ráð fyrir að fella úr samþykktinni
ýmsar greinar sem eru orðnar úr-
eltar.
í umsögn skrifstofustjóra borg-
arstjórnar kemur m.a. fram sú
skoðun, að með þessum drögum sé
lögreglusamþykktin mun aðgengi-
legri fyrir allan almenning en áð-
ur, m.a. vegna hins almenna orða-
lags sem drögin gera ráð fyrir í
stað þess að telja upp með mikilli
nákvæmni hvað má og hvað ekki,
eins og einkennir víða í gildandi
lögreglusamþykkt.
{
f
Saltfiskmarkaðurinn í Portúgal:
Færeyingar auka
hlutdeild sína
AUKINN áhugi er nú í Færeyjum á saltfisksölu til Portugal, sem hefur um árbil
veriö eitt mikilvægasta markaösland íslendinga hvað blautverkaðan saltfisk
varöai. Á síöasta ári seldi Föroyja Fiskasöla 2.300 lestir af saltfiski til Portúgal
og er búizt við aukinni sölu þangað á þessu ári.
Síðasta ár var Færeyingum
hagstætt í sölu saltfisks, engir
örðugleikar voru í sölunni og verð
hækkaði um 20%. Álitið er að sal-
an gangi vel á þessu ári. Salan er
jöfn og lítið um birgðir, hvorki af
þorski, keilu, ufsa né Iöngu.
Söltuð ufsaflök hafa nær ein-
göngu farið á markað i Þýzka-
landi, en Færeyingar vinna þau
sérstaklega fyrir þann markað.
Árlega eru seldar um 2.500 lestir
af söltuðum ufsaflökum til Þýzka-
lands, en samkeppni um markað-
inn þar er mjög hörð.
Ríkið veitir Sjóeldi
4 milljóna kr. styrk
RÍKISSJOÐUR hefur veitt Sjóeldi hf. í Höfnum styrk aö fjárhæö 4 milljónir kr.
vegna tilraunaeldis fyrirtækisins á laxi í flotkvíum í sjó. Eins og kunnugt er
skáru eigendur stöövarinnar niöur allan lax í stöðinni vegna nýrnaveiki sem þar
kom upp í janúar.
Jón Helgason, landbúnaðarráð-
herra, sagði í samtali við blm. Mbl.
að þessi greiðsla til Sjóeldis væri
ekki bætur vegna niðurskurðarins,
enda hefði niðurskurðurinn ekki
verið fyrirskipaður af stjórnvöld-
um. Þarna hefðu verið gerðar mjög
mikilvægar tilraunir til laxeldis í
sjókvíum og hefði náðst um það
samstaða að veita Sjóeldi stuðning
til að halda þeim áfram.