Morgunblaðið - 03.04.1985, Page 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. APRÍL 1985
HÖGNI HREKKVÍSI
HVAf? EC PÚHINGSHERBEKGIP HANS?"
Úlfur í sauðargæru
Alveg varð ég furðu lostin, þeg-
ar ég sá að fylkingarmenn, sem
flestir kenna sig við Karl Márx.
auglýstu fræðslufund um verka-
iýðsmál. Karl Marx lagði grunn-
inn að kúgun verkalýðsins. Sjálfur
atti hann prenturunum á hans
dögum í verkfall, en heimtaði að
þeir prentuðu fyrir hann kaup-
laust. Fyrsta verk Lenins eftir
byltinguna var að leggja niður eft-
irlitsnefndirnar með vinnuaðbún-
aðinum, sem verkamenn í Rúss-
landi voru búnir að fá. Siðan var
verkfallsrétturinn afnuminn og
svo urðu til sérstök sjúkrahús
fyrir verkamenn. Árangurinn af
þessu varð sá, að 1936 sagði Stalín
flokksriturunum að skipa verka-
mönnum í Moskvu að auka vinnu-
afköstin um 10% og ekkert áttu
þeir að fá fyrir vikið. Þá voru
verkamennirnir í Moskvu hungr-
aðir, klæðlitlir og kvaldir af
veggjalús. Núna, 49 árum seinna,
er bæði matarskortur, fataskortur
og bara sumarskór til sölu, að
sögn leiðtoga Alþýðulýðveldis
Sovét-Rússlands.
Veggjalúsin lifði vel á dögum
Beria, sbr. söguna af gömlu kon-
unni sem hafði það fyrir sið að
stilla sér upp fyrir framan íbúð
Beria og hrópa svívirðingar að
honum, þegar hann var að fara í
vinnuna. Lögreglan rak hana allt-
af í burtu, en mín kona kom alltaf
strax aftur, og einu sinni náði hún
að æpa að Beria:
„Þú, helvítið þitt, Beria, sem
veltir þér upp úr blóði rússnesku
þjóðarinnar eins og feit veggja-
lús.“ Þá var henni stungið í
svartholið, en þá átti Beria bara
eftir 3 mánuði ólifaða og þá slapp
sú gamla.
Marxistarnir eru ekki að skipta
sér af meðferð herstjórnarinnar í
Póllandi á Samstöðu. Verkalýðs-
forystan i Bandaríkjunum er sú
eina i veröldinni, sem mótmælir
síðustu handtökunum i Póllandi
og er það eftirtektarvert. Sauða-
gæta marxistanna er aldrei gegn-
særri eða götóttari en þegar
kjarasamningar standa fyrir dyr-
um. Það þarf ekki neinn Mowgli til
þess að sjá úlfshárin standa út úr
henni í allar áttir.
Húsmóðir
Þorskur ekki
botnfiskur
Gamall sjómaður skrifar:
Mig langar að biðja þig, Vel-
vakandi, að koma fyrir mig dá-
litlu á framfæri varðandi botn-
fisk. Mikið hefur verið fjallað
um hann í fjölmiðlum að undan-
förnu en þótti mér þó keyra um
þverbak í sjónvarpinu á mið-
vikudag þegar margoft var talað
um það að Hornfirðingar væru
að verða búnir með botnfiskvót-
ann sinn. Ég reikna með að hér
hafi fréttamaðurinn átt við að
þeir væru að verða búnir að
veiða þann þorsk sem þeirra
kvóti gerði ráð fyrir. En þorskur
er eins og allir vita alls staðar í
sjónum, frá botni og uppúr.
Hér áður fyrr þegar ég stund-
aði sjó var botnfiskur talinn
flatfiskur og ýmis krabbadýr,
sem grafa sig í botnleðjuna.
Dragnótabátar sem stunda veið-
ar í Faxaflóa t.d. hafa leyfi til
þess að veiða eingöngu botnfisk,
þ.e.a.s. kola og lúðu. Fari þorsk-
veiðar fram yfir ákveðið magn
geta þeir átt á hættu að missa
veiðileyfið.
Ég man að áður fyrr þegar
togarar stunduðu þorskveiðar og
söltuðu, þá var auglýst eftir sjó-
mönnum á saltfiskveiðar. Afleið-
ingin af þessu varð sú, að bðrn
fóru að halda að saltfiskur
veiddist í sjónum. Ég vildi bara
vekja athygli á þessu því ungl-
ingar og aðrir fara að halda allt
annað um botnfisk en hann í
Bréfritarí segir að botnfiskur kallist krabbadýr og flatfiskur sem grafi sig
í botnleðjuna, sjs. koli og lúða.
rauninni er, þegar að rangt er Hvað ungur nemur, gamall tem-
þannig farið með í fjölmiðlum. ur.
Af misgóðri dagskrá sjónvarps
Guðfinna Hannesdóttir í Hvera-
gerði skrifar:
Ér sjónvarpið að sundra heimil-
unum? Ég keypti mér sjónvarp
með það í huga að þessi fjölmiðill
gæti verið bæði til fróðleiks og
skemmtunar. Én ekki rætast allir
draumar. Réttmætt er þó að
þakka það sem ánægjulegt er að
heyra og sjá í sjónvarpinu. Vil ég
sem dæmi nefna Stiklur þar sem
hægt er að ferðast í huganum með
Ómari Ragnarssyni um fögur hér-
uð og hlusta á viðtöl hans við
dugmikið sómafólk vítt og breitt
um landið, í léttum dúr og af mik-
illi nærfærni.
Ekki skal gleyma þættinum
Tökum lagið sem Jón Stefánsson
stjórnaði glaður og reifur og lyfti
öllum landsmönnum á vængjum
söngsins. Fleira mætti telja já-
kvætt. Hins vegar er allt of mikið
af sora og forkastanlegum óþverra
sem fluttur er inn í stofu til fólks-
ins, margt af því vekur algjöran
viðbjóð. Hryðjuverka- og ofbeld-
ismyndir hljóta að hafa neikvæð
áhrif á þann sem situr við tækið
og það er einmitt það sem ég tel að
sé að sundra heimilunum. Þegar
sagt er í kynningu dagskrár:
Myndin er ekki við hæfi barna,
hvað á þá að gera við börnin sem
langar að horfa á sjónvarpið?
í þéttbýli ráða börnin sjálf fram
úr þessu og hópa sig saman þar
sem engin heimilisforsjá er til
staðar og horfa þá að vild á það
sem boðið er upp á. í dreifbýli
gegnir öðru máli. En hvers vegna
er dreift inn á heimili þessum
óþverra sem kallar á nauðsyn þess
að loka sumt af heimilisfólkinu
inni í afkima? Ég hef alltaf litið á
góð heimili sem dýrmætan vermi-
reit þar sem eitt skal yfir alla
ganga, unga og aldna.
Þeir sem halda hér um stjórnvöl
ættu að sjá sóma sinn í þvi að
bæta hér um með því að flytja
ekki í sjónvarpinu þann ófögnuð
sem vekur ótta og viðbjóð, svo fólk
neyðist til að loka fyrir tækin.
Trúlega fylla margir þann flokk
sem ekki kæra sig um að borga
fyrir lokað sjónvarp!
En lánið elti Jón. 12. þ.m. bætt-
ist sjónvarpinu óvæntur liðsauki.
Það á að losa sig við börnin af
heimilinu, þó að það komi úr hörð-
ustu átt að konur skuli klifa á því
í tíma og ótíma að það vanti aðrar
vistarverur fyrir börnin en heimil-
ið. Á ég þá við þann kvennaskara
sem lét móðan mása í sjónvarpinu
fyrrgreint kvöld og Davíð Oddsson
borgarstjóri sai fyrir svörum í.
Reyndar komst hann ekki að með
svör, svo hart var gengið eftir því
að fleiri dagvistarheimili fengjust
fyrir börnin. Ekki tel ég þennan
málflutning kvennanna vænlegan
til ávinnings í þeim stjórnmála-
samtökum sem þær kenna sig við.
Máski er þó bættur skaðinn þar
sem um svo einhliða málaflutning
er að ræða, sem hér hefur verið
minnst á.
Að lokum legg ég það til að
þessar málglöðu konur haldi sig
heima og passi sín börn sjálfar í
stað þess að heimta allt af öðrum!